فرهیختگان کار

علی ربیعی
وزیر تعاون، کار
و رفاه اجتماعی



آنکه سخت کار می‌کند و نان به نرخ جان می‌خورد، قدر عدالت را می‌داند، و آنها که تشنه عدالتند، انقلاب را می‌فهمند و با آن همراهند.  امروز در عرصه تولید با نسل جدیدی از کارگران روبه‌رو هستیم که درس‌آموخته‌اند. من کارگرانی را در میدان کار و تولید می‌بینم که مدارج علمی بالا و تحصیلات عالی دارند و به اندازه توانمندی‌های شغلی‌شان، قدرت نقد دارند و مناسبات اجتماعی را به خوبی درک وتحلیل می‌کنند. جامعه کارگری ما نه فقط استوار برای ساختن جامعه‌ای تولیدمحور ایستادگی می‌کند بلکه قادر است مناسبات مولد چنین جامعه‌ای را نیز تحلیل کند. قشری که بیش از هر قشر دیگری خسران واگذارشدن بازارهای ایران به محصولات خارجی را با گوشت و استخوان احساس کرده، کارگران هستند. کارگران نه دسترسی به رانت دارند و نه از فراز و فرودهای ارز و سکه بهره‌ای می‌برند، و از این‌روست که به خاطر منطق جایگاه اجتماعی‌شان پروپا قرص‌ترین حامیان جامعه تولیدمحورند. کارگر بیشترین ظرفیت را برای حمایت از کالای ایرانی داراست و شایسته است بیشترین حمایت معقول از آن نیز به عمل آید.
البته رسیدن به جامعه‌ای تولیدمحور، نیازمند حمایت است. هیچ جامعه توسعه‌یافته‌ای نیست که بدون حمایت از نیروی کار و محصول داخلی خود به درجه بالایی از قدرت اقتصادی و صنعتی رسیده باشد. آنچه اهمیت دارد نوع، کیفیت، زمانبندی و ترکیب سیاست‌های حمایتی است که برای ارتقای کار و کالای ایرانی به‌کار گرفته می‌شود. سیاست‌های ما در پی ایجاد امنیت شغلی، نزدیک کردن افزایش دستمزد به تورم و ایجاد دلگرمی در کارگران، و تثبیت مشاغل در شرایط نامناسب سالیان گذشته اقتصاد ایران بوده است. همزمان به این مهم نیز واقف بوده‌ایم که توسعه اشتغال در مقیاسی که کشور به آن نیازمند است با اتکا به بازار داخلی امکان‌پذیر نیست. سیاست وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در دو سال گذشته، توسعه اشتغال از طریق سیاست‌های اثر بخشی نظیر کارآموزی جوانان(کاج) و همچنین سیاست‌های بیمه‌ای بوده است. دولت محترم نیز از طریق فراهم کردن امکان دسترسی به 12 هزار میلیارد تومان منابع مالی، سیاست فعال اشتغال‌زایی در مناطق روستایی را دنبال کرده است.
از سوی دیگر سیاست همکاری گسترده با جهان که از ابتدای دولت یازدهم دنبال کرده، فرصتی برای توسعه اشتغال‌های باکیفیت و باثبات ایجاد کرده است. ما معتقدیم می‌توانیم از طریق مشارکت در «زنجیره جهانی ارزش» نیروی کار ایرانی را به شکل بهره‌ورتری به‌کار بگیریم و کالای ایرانی را به چنان سطحی از کیفیت و رقابت‌پذیری در جهان برسانیم که بتواند سهمی شایسته از بازارهای جهانی را نیز از آن خود داشته باشد. ترکیب مهارت‌آموزی، سیاست‌های حمایتی به منظور تقویت روحیه و سطح زندگی کارگران، سیاست‌های فعال بازار کار و همچنین مشارکت در زنجیره جهانی ارزش و صادرات‌گرایی مسیری است که قادر است ما را به سوی اهداف متعالی مد نظر در انقلاب اسلامی ایران و بهبود زندگی جامعه کارگری رهنمون شود. ما دقیقاً به دلیل آگاهی بر اثرات خطرناک منابع فراوان و استفاده گسترده از ابزار تأمین مالی ارزان و بی‌حساب و کتاب منابع ارزی و ریالی، نسبت به هر گونه پول‌پاشی در زمین کسب‌وکار و اشتغال بشدت حساس هستیم. ما تجربه بیکاران بدهکار را پشت سر خود داریم و تلاش می‌کنیم هر گونه منابع مالی در این بخش با وسواس، پس از اطمینان از کارآمدی طرح‌های اشتغال و مطمئن شدن از کفایت افراد برای استفاده از سرمایه‌هایی که در اختیارشان قرار می‌گیرد، عمل کنیم. علی‌رغم دستاورد دولت‌های یازدهم و دوازدهم در کم کردن فاصله ایجادشده میان نرخ افزایش دستمزد و نرخ تورم، هنوز قدرت خرید کارگران پایین است. کارفرمایان نیز البته به دلیل شرایط دشوار اقتصادی، هزینه‌های دسترسی به تأمین مالی، ناکارآمدی، تحریم‌ها و سایر عوامل، دشواری‌های بسیاری را تجربه می‌کنند و علی‌رغم رویکرد سازنده‌شان به مقوله دستمزد، ما هنوز نتوانسته‌ایم تأمین زندگی عادلانه برای کارگران را محقق سازیم.
ما به سیاست امید نیازمندیم، امیدواری به تغییراتی معنادار، موفقیت‌آمیز وهمراستا با نیازمندی‌های جامعه.