مجلس واقعا در راس امور است؟

سجاد وجدانیان- لایحه بودجه امسال بدون تردید پرحاشیه‌ترین لایحه‌ای بوده که تاکنون ارائه شده است. از همان مراسم دفاع از وزرای پیشنهادی در مجلس که رییس‌جمهور عنوان کرد کل بودجه امسال حدود 300 هزار میلیارد تومان است البته رقم بالاتری در مجلس تصویب شده است، می‌شد پیش‌بینی کرد که لایحه بودجه سال 97 بدون حرف و حدیث نخواهد بود. البته حاشیه در کشور ما به یک امر عادی تبدیل شده و اگر رویدادی حاشیه نداشته باشد، عجیب به نظر می‌رسد. به هر حال این حاشیه‌ها به وجود آمد‌ به این صورت که پس از ارسال لایحه بودجه از پاستور به بهارستان، اعداد و ارقامی خاص از بودجه منتشر شد که عموما با این برداشت همراه بود که نهادها و مراکزی که هیچ تاثیری در تولید ناخالص داخلی ندارند، چه بودجه‌های هنگفتی دریافت می‌کنند. شجاعت آشکارسازی زوایای پنهان بودجه و شفاف‌سازی آن قابل تحسین است چرا که پیش از این هیچ‌کس حتی آنهایی که مهلت 48 ساعته می‌دهند هم به این شکل بررسی نکرده بودند. اما این شجاعت با ابهام‌هایی نیز همراه است؛ یکی اینکه چرا این شفاف‌سازی ارقام بودجه در دولت قبلی اتفاق نیفتاد؟ به هر حال این نهادها برای اولین بار نیست که بودجه دریافت می‌کنند. دیگر اینکه اگر به هر دلیلی در سال‌های گذشته این رویه امکان‌پذیر نبوده، چرا نورافکنی به دخل و خرج یک‌ساله دولت در زمان تدوین لایحه بودجه اتفاق نیفتاد؟ دقیقا همان زمانی که هر چه مصاحبه می‌شد در وصف تدوین بودجه به شکل عملیاتی بود. پاسخی که می‌توان به این سوال‌ها داد این است که دولت پذیرفته- یا مجبور بوده بپذیرد- که باید ارقام بودجه را به این شکل بچیند.این موشکافی انجام‌شده هم فقط به این دلیل بوده که از الان توجیهی برای محقق نشدن اهداف و ارقام بودجه وجود داشته باشد. به این ترتیب دولت فشار روانی ناشی از شرایط دشوارتر اقتصادی در سال آینده را کاهش داده است. این اگرچه برگ برنده‌ای برای دولت است اما پاسخگوی انتظارات مردم نیست؛ مردمی که دولتی را می‌خواستند که سپر بلای آنها کند حتی اگر به قیمت برکناری دولت تمام شود. به هر حال دولت می‌توانست بودجه این مراکز خاص را حداقل افزایش ندهد. اما این پایان کار نیست. این بودجه باید مهر تصویب مجلس را بخورد که بیشتر کرسی‌های آن در اختیار فهرست امید است. مجلس می‌تواند برخی بودجه‌ها را کاهش و نشان دهد که واقعا در راس امور است.
s.vojdanian@chmail.ir