مصائب تولید در ایران

گزارش آسیب‌شناسی توسعه صنعتی در ایران که در روزنامه «جهان صنعت» در تاریخ سه‌شنبه 14 آذر 96 به قلم سارا ثبات درج شد مورد استقبال دکتر مرسل صدیق، کارآفرین قرار گرفت که ایشان مطلبی تکمیلی در این زمینه نوشته‌اند.
عوامل افزایش بهره‌وری به خوبی مورد اشاره قرار گرفته‌اند از قبیل ماشین‌آلات، تکنولوژی جدید و تامین مالی مناسب اما این نوع کلی‌گویی‌ها برای مسوولان امر و تصمیم‌گیرندگان به روشنی قابل درک نیست یا این‌گونه مقالات ارزشمند را مطالعه نمی‌کنند یا در صورتی که مطالعه کنند متوجه نمی‌شوند که باید دقیقا چه‌کار کنند. کشور چین وام با 5/5 درصد بهره سالانه به صنایع می‌دهد‌. کشور اسپانیا اخیرا اعلام کرده که با 5‌/‌3 بهره هر مبلغ ارز برای سرمایه‌گذاری روی ماشین‌آلات با تکنولوژی روز لازم باشد در اختیار واحدهای تولیدی گذاشته می‌شود و تضمین این وام‌ها خود ماشین‌آلات است و مدت زمان بازگشت سرمایه از محل درآمد حاصل از صادرات خواهد بود که مدت آن نیز قابل تمدید است.
در ایران واحدهای صنعتی که تولید را می‌توانند اداره کنند و اشتغال ایجاد کنند و این زنجیره به توزیع و فروش منتهی می‌شود که باز اشتغال مجدد ایجاد می‌کند و گردش مالی و سرانجام سهم خود را در تولید ناخالص داخلی«GDP» نمایان می‌کند که این واحدهای صنعتی قادر نخواهند بود با بهره 20 تا 25 درصد تولید را اداره کنند و بانک‌ها تضمین‌های ملکی شخصی از آنها مطالبه می‌کنند که قادر به تهیه آن نیستند.
واحدها قادر به جذب ارز از سیستم ثابت نیستند و نمی‌توانند نوسانات ارز را پوشش دهند. چنانچه مسوولان بخواهند تولید صنعتی فعال شود و به دنبال آن اشتغال ایجاد شود و رقابت جهانی به وجود بیاید باید با فرمول جهانی مساله را حل کنند و پهلوانان خود را به روی صحنه رقابت جهانی بفرستند یعنی ارز لازم برای ماشین‌آلات بپردازند. نرخ ارز را ثابت نگه دارند‌، تضمین همان ماشین‌آلات سفارش را بپذیرند مدت پرداخت را حداقل پنج سال بدهند که دوره برگشت در صنعت است و نیز وام ریالی با بهره سه تا پنج درصد بدهند و مدت آن را همانند سایر کشورها حدود پنج تا هشت سال در نظر بگیرند. علاوه بر اینها مسایل پیچیده مطالبات سازمان تامین اجتماعی و سازمان امور مالیاتی را حل‌و‌فصل کنند. هیچ جای دنیا دفاتر 5 تا 10 سال گذشته را بررسی نمی‌کنند که در ایران انجام می‌دهند.
ترس، نگرانی وقت گذاشتن سرانجام مالیات و حق بیمه سرسام‌آور پرداختن مدیران واحدهای صنعتی را روانی می‌کند و به جای پرداختن به تولید به دنبال پاسخگویی به اعمال خود در 5 تا 10 سال گذشته می‌روند که این نه انصاف است و نه کمکی به تولید و اشتغال می‌کند. اگر قرار است کشور نجات پیدا کند و تولید فعال شود، اشتغال ایجاد شود باید صاحبان امر و تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران جامعه این گونه مسایل و مشکلات را حل و فصل کنند.
سایر اخبار این روزنامه