دوستانی از جنس سئول یا پیونگ‌یانگ

محمدصادق جنان‌صفت- گشودن خط اعتباری 10 میلیارد دلاری سئول برای تهران در این روزهای وانفسای تامین سرمایه ارزی را باید قدر دانست. هرچند برخی از هم‌اکنون ممکن است ساز مخالف بزنند که این 10 میلیارد دلار دوباره به جیب کره‌ای‌ها برمی‌گردد و برای ایران فایده‌ای ندارد و حتی برخی ممکن است کمی عقب‌تر رفته و بگویند چه لزومی دارد ایران از متحد استراتژیک آمریکا در جنوب شرقی آسیا اعتبار بگیرد. اما واقعیت این است که سئول در این وضعیت اعتباری به اندازه 25 درصد درآمد احتمالی ایران از صادرات نفت در سال 1396 را در اختیار ایران قرار داده است که می‌تواند بخشی از گره‌ها را باز کند. از طرف دیگر گشودن این خط اعتباری از سوی سئول می‌تواند صف‌شکنی در تامین منابع ارزی ایران شده و سایر شرکت‌ها و کشورها را متقاعد کند راه کره‌جنوبی را طی و با ایران کار کنند. در صورتی که ایران بتواند کار فوق‌العاده و کارآمدی با این میزان پول انجام داده و از آن به بهترین شکل استفاده کند و اطمینان به کارآمدی را افزایش دهد، امیدواری برای حرکت‌های مشابه از طرف سایر کشورها را افزایش می‌دهد. واقعیت این است که ایران برای رسیدن به رشد متوسط هشت درصد تولید ناخالص داخلی سالانه 800 هزار میلیارد تومان سرمایه لازم دارد که در سال 1395 فقط 35 هزار میلیارد تومان تامین شده که فاصله قابل توجهی با نیازها دارد. یک محاسبه ساده نشان می‌دهد ایران با نرخ دلار چهار هزار تومانی باید 200 میلیارد دلار سرمایه به دست آورد که نزدیک به 25 درصد آن باید از خارج تامین شود. این الزام اجتناب‌ناپذیر نشان می‌دهد که سیاست خارجی ایران نیز به جای اینکه متحدانی از کشورهایی که پول و نیازمند و تنش‌زا را نشانه بگیرد باید دنبال این باشد که چند مسوول دیگر در آسیا، اروپا و حتی کشورهایی مثل کانادا و استرالیا را با خود همراه سازد. خوب و بد سرنوشت امروز و فردای ایرانیان و این سرزمین به این عامل نیز بستگی دارد که دوستانی از جنس سئول داشته باشد یا دوستانی از جنس پیونگ‌یانگ. در دنیایی بزرگ‌تر می‌توان پرسید ایران باید دوستانی از جنس آلمان داشته باشد یا از جنس روسیه. جنس کره‌جنوبی و آلمان، جنس تجارت و سرمایه، صادرات و واردات و اقتصاد و سختکوشی است و جنس پیونگ‌یانگ و روسیه، جنس جنگ، بمب و تانک. ایران می‌تواند دوستانی از جنس سئول انتخاب کند تا این دوران سخت و پرالتهاب را پشت سر بگذارد و کسب‌وکار شهروندان و اقتصاد کلان را به سوی آرامش و آسایش سوق دهد. اگر ایران امروز دنبال متحدانی از جنس پیونگ‌یانگ و مسکو باشد و چشم بر برتری‌های سئول و برلین ببندد، شاید فردا بسیار دیر باشد.
سایر اخبار این روزنامه