حکایت همچنان باقیست

جلسات بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی دولت دوازدهم برگزار شد و مجلسی‌ها به 16 وزیر پیشنهادی رای اعتماد دادند و تنها یک وزیر از ورود به ساختمان پاستور بازماند. روحانی با وجود همه فشارهای سیاسی، ترکیب وزرا را به گونه‌ای انتخاب کرد که همراهی مجلس از قبل قابل پیش‌بینی بود. همزمان محمدعلی نجفی، شهردار تهران و محسن هاشمی هم رییس شورای شهر تهران شد تا به این ترتیب دولت، شهرداری، شورای شهر و تا اندازه زیادی مجلس همسو باشند. این تفاهم در راس هرم مدیریتی، زمینه را برای اجرای برنامه‌های کلان و در راس آنها برنامه ششم توسعه که مورد تاکید رهبری هم هست، هموار خواهد ساخت. این انسجام درونی نه‌تنها برای رفع آسیب‌های داخلی مفید خواهد بود بلکه به این تازه‌کار سیاست در عرصه بین‌المللی هم ثابت کرد که هر اقدامی علیه ایران شدنی نیست؛ ایران پایبندی خود را به برجام به اثبات رسانده و مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم را که دغدغه اصلی این روزهای بدبینان است، به عنوان اولویت اصلی وزارت امور اقتصادی و دارایی در دولت جدید تعیین کرده است. بنابراین انتظارات از دولت دوازدهم زیاد است و دولت باید ضمن پاسخگویی و احترام به این خواسته‌ها، مشکلات احتمالی را با مردم در میان بگذارد. ولی منتخب مردم در لابه‌لای سخنانش در مجلس، مطالبی را عنوان کرد که نشان می‌دهد هنوز عزم دولت برای بیان مشکلات واقعی جزم نیست. او گفت: «خیلی دلم می‌خواست حداقل سه وزیر زن داشته باشم و گزینه‌های آن نیز انتخاب شده بود اما نشد.» ولی هیچ دلیل قانع‌کننده‌ای نیاورد یا در جایی گفت: «برخی نظرشان درباره اینترنت مثل این است که اگر کسی در اتوبان تصادف کرد، قاضی می‌تواند اتوبان را برای همیشه ببندد.» او توضیح نداد که اگر این برخی‌ها نظرشان را تغییر ندادند، تکلیف این اتوبان چه خواهد شد. یا در جایی دیگر گفت: «دستگاه اطلاعاتی دیگری هم اگر داریم باید خود را با وزارت اطلاعات هماهنگ کند چراکه این جزء قانون است نه اینکه این امر با خواهش صورت گیرد.» او اشاره نکرد که دولت در چهار سال گذشته از کدام نهاد خواهش کرده با وزارت اطلاعات هماهنگ باشد هرچند مشکل نهادهای موازی سابقه طولانی‌تری دارد یا در حوزه فرهنگ و هنر گفت: «وقتی وظیفه‌ای برعهده وزارت ارشاد و دولت است، دستگاه‌های دیگر حق مداخله در امور اجرایی کشور را ندارند و اگر مجلس خواست، می‌تواند وظیفه را از دوش دولت بردارد و برعهده آن دستگاه بگذارد.» او به جای بیان تدبیری برای ایجاد امنیت برای مجوزهای وزارت ارشاد به نوعی فرار از مسوولیت را پیشنهاد کرد یا در دفاع از کابینه دوازدهم گفت: «همه بودجه ما حدود 300 هزار میلیارد تومان است هرچند در بودجه رقم بیشتری پیش‌بینی شده است.» او فراموش کرد که دانستن هم حق مردم است و اینکه این مابه‌التفاوت چگونه هزینه می‌شود. به هر جهت این‌گونه در لفافه سخن گفتن این نگرانی را ایجاد می‌کند که نکند پس از چهار سال بگوییم: «حکایت همچنان باقیست.»
s.vojdanian@chmail.ir