در تحصن معلمان مدارس غیرانتفاعی کشور مقابل مجلس مطرح شد؛

محرومیت از حداقل حقوق و مزایا
امیرحسین میراسماعیلی- از زمانی که مدارس غیرانتفاعی اواخر دهه 60 فعالیت خود را به صورت گسترده در ایران آغاز کردند، همواره انتقاداتی از سوی کارشناسان آموزشی به ماهیت این نوع مدارس وارد بوده است. منتقدان می‌گویند اختلاف سطح کیفی بسیار زیاد مدارس غیرانتفاعی با مدارس دولتی باعث می‌شود در حق فرزندان اقشار متوسط و کم‌توان جامعه اجحاف شود و نتوانند در مدارسی با کیفیت آموزشی خوب تحصیل کنند. دولت‌ها هم به دلیل محدود بودن بودجه‌شان و مشکلات اقتصادی چند دهه اخیر نمی‌توانند امکانات آموزشی و رفاهی برابر با مدارس غیرانتفاعی را مهیا کنند. موضوع چالش‌برانگیز دیگر اما در تمام این سال‌ها معلمان شاغل در این مدارس هستند؛ کسانی که تمام‌ کلاس‌های آموزشی معروف به «ضمن خدمت» را همانند نیروهای وزارت آموزش‌و‌پرورش گذرانده‌اند‌ اما خودشان می‌گویند که از هیچ امنیت شغلی برخوردار نیستند و بارها در مقابل نهادهای مختلف و وزارت آموزش‌و‌پرورش به تجمعات اعتراضی روی آورده‌اند. روز یکشنبه نیز حدود 100 نفر از این معلمان به نمایندگی از دیگر معلمان مدارس غیرانتفاعی از سراسر کشور، در مقابل ساختمان مجلس شورای اسلامی تحصن اعتراضی کردند که پس از درخواست نیروی انتظامی و برای حفظ امنیت مجلس، مجبور به ترک این محل و ادامه اعتراض‌شان در مقابل ساختمان وزارت آموزش‌و‌پرورش شدند. با دو تن از این معلمان معترض صحبتی داشتیم تا بیشتر در جریان مطالبات و انتظارشان از مجلس و وزارت آموزش‌و‌پرورش
قرار بگیریم.
خانم معمارباشی که از شهرستان پاکدشت به تهران آمده بود، به «جهان صنعت» گفت: «17 سال است در مدارس غیرانتفاعی مشغول کار هستم‌ اما هنوز حتی یک روز سابقه بیمه‌‌ ندارم. حقوق‌مان هم آنقدر پایین است که نمی‌توانیم 350 هزار تومان از جیب‌مان برای حق بیمه خودمان بدهیم‌ چون مدارس زیر بار پرداخت یک‌سوم بیمه ما هم نمی‌روند. شاید باورش سخت باشد که حتی یک کارت شناسایی پرسنلی ساده هم برایمان صادر نمی‌شود و هیچ‌کس ما را به عنوان معلم و شخص‌ فرهنگی قبول ندارد‌ اما وقتی دانش‌آموزان‌مان بخواهند به مدارس دولتی بروند، می‌گویند حتما باید امضای ما پای کارنامه و پرونده‌شان باشد. بسیاری از فرزندان مسوولان و مقامات مملکتی شاگرد ما هستند و 80 درصد بچه‌هایی که پس از کلاس ششم به مدارس تیزهوشان می‌روند نیز در مدارس غیرانتفاعی درس می‌خوانند‌ اما نوبت به حق و حقوق ما که می‌رسد، می‌شویم غریبه! ما تمام دوره‌های تکمیلی ضمن خدمت را گذرانده‌ایم‌ ولی از طرف آموزش‌و‌پرورش هیچ مدرکی بابت همین کلاس‌ها هم به ما نمی‌دهند. در‌ همان ابتدای امر که وارد مدارس غیرانتفاعی شدیم هیچ آزمون استخدامی از طرف وزارتخانه برگزار نمی‌شد. حالا هم که جذب نیرو دارند، می‌گویند ما سن‌مان برای استخدام مناسب نیست و نوبت جوان‌هاست‌ در حالی که رشته تحصیلی بنده مرتبط با کارم است و سال‌ها سابقه تدریس دارم.»


از این معلم پاکدشتی پرسیدیم جواب مسوولان و نمایندگان مجلس به اعتراضات‌شان چه بود که پاسخ داد: «نمایندگان‌مان در مجلس را که هیچ‌گاه نمی‌توانیم ببینیم و به ما وقت نمی‌دهند. پس از اینکه امروز نیروی انتظامی هم مانع نزدیک شدن‌مان به ساختمان مجلس شد، ناچار شدیم به وزارت آموزش‌و‌پرورش برویم. در آنجا مسعودی، معاون وزیر و مسوول مدارس غیر‌انتفاعی در وزارت آموزش‌و‌پرورش به استقبال‌مان آمد و محترمانه پذیرای ما در ساختمان وزارتخانه شد. مشکلات و گرفتاری‌هایمان را با او در میان گذاشتیم و او شنید. گفت استخدام ما در آموزش‌و‌پرورش فعلا شدنی نیست و اختیارش هم دست مجلس است‌ اما ظاهرا در حال تنظیم کتابچه‌ای هستند که قوانینی حداقلی برای حق و حقوق معلمان مدارس غیر‌انتفاعی مشخص شود تا کمی از این اجحاف کاسته شود. همچنین به او گفتیم که بسیاری از مدارس غیرانتفاعی، پس از اعتراض همکاران‌مان به پایین بودن حقوق‌شان از کارشان اخراج شده‌اند که وی قول رسیدگی و بازگشت به کار آنها را داد.»معلم بعدی که با «جهان صنعت» گفت‌وگو کرد، از فیروزآباد فارس آمده بود. او نیز تصریح کرد: «آیا اینکه در فصل تابستان هیچ مبلغی به ما پرداخت نشود و در فروردین هم نصف حقوق‌مان را بدهند انصاف است؟ آیا با قوانین سازمان تامین اجتماعی هم مطابقت دارد‌؟ یعنی به اندازه کارگران ساده هم نباید حمایت شویم؟ کوچک‌ترین اعتراض هم برابر با اخراج‌مان و بیکار شدن است. برای همین است که می‌گوییم از کوچک‌ترین امنیت شغلی هم برخوردار نیستیم. بیمه‌ام را تماما خودم پرداخت می‌کنم، یعنی ماهی ۳۵۰ هزار تومن! از طرفی در ابتدای هر سال تحصیلی باید برای گزینش به وزارت آموزش‌و‌پرورش برویم و در طول سال هم بازرسان این وزارتخانه به مدارس ما می‌آیند‌ اما از آن طرف ما را به عنوان معلم قبول ندارند. به ما می‌گویند باید در کلاس‌های «ضمن خدمت» شرکت کنیم و در صورت عدم شرکت، اجازه تدریس در مدارس غیرانتفاعی را نخواهیم داشت‌ اما برای هر کلاس «ضمن خدمت» ۲۵۰ هزار تومان از ما دریافت می‌شود. این آیا ظلم نیست که معلمان استخدامی آموزش و پرورش به طور رایگان این کلاس‌ها را بگذرانند و با حقوق زیر یک میلیون تومانی هم چنین مبالغی را برای این کلاس‌ها پرداخت کنیم؟ گویی ما از سیاره‌ای دیگر آمده‌ایم و معلم بودن بزرگ‌ترین گناه‌مان است...»
این صحبت‌های اعتراضی و درددل‌های معلمان مدارس غیرانتفاعی در حالی مطرح می‌شود که معلمان استخدامی وزارت آموزش‌و‌پرورش هم اصلا از حقوق و مزایای مناسبی برخوردار نیستند و اگر خط فقر دو میلیون و هشتصدهزار تومانی را باور داشته باشیم، باید گفت بیش از 70 درصد نیروهای رسمی آموزش‌و‌پرورش نیز زیر خط فقر هستند. آیا وزیر جدید آموزش‌و‌پرورش در دولت دوازدهم می‌تواند بهتر از وزرای قبلی این وزارتخانه عمل کند؟ باید منتظر ماند و دید.