روزنامه ابتکار
1398/03/12
نشنال اینترست: چرا مذاکرات آمریکا و کرهشمالی به بنبست خورد؟
کرهشمالی احمق نیست. آنها چیزی به ارزشمندی سلاحهای هستهای خود را بدون دریافت چیز ملموس و واقعاً ارزشمندی در ازای آن تسلیم نخواهند کرد. آیا دولت ترامپ یک چنین پیشنهادی را به آنها خواهد داد یا صرفاً به رویکرد «خلع سلاح هستهای کامل و راستیآزماییشده» خواهد چسبید؟پایگاه نشنال اینترست در گزارشی نوشته است: «مذاکرات آمریکا و کرهشمالی در بنبست قرار دارد. دونالد ترامپ، رئیس ایالات متحده آمریکا تاکنون دوبار با کیم جونگ اون، رهبر کرهشمالی یک بار در سال ۲۰۱۸ در سنگاپور و بار دیگر در سال ۲۰۱۹ در پایتخت ویتنام دیدار کرده است. هیچیک از این نشستها نتیجهای به بار نیاوردهاند و حاصل آنها تنها عمدتاً ابراز خوشبینی، دستزدن به چند معامله جزئی و کم، و ایجاد یک آرامش کلی مبنی بر تداوم مذاکراتی میان دو طرف به جای رفتن به سراغ تهدید یکدیگر بوده است. با این حال تقریباً هیچ تحرکی در خصوص مسائل راهبردی و اساسی شامل کلاهکهای هستهای، موشکهای حامل آنها و پرتابگرهای شلیک آنها ایجاد نشده است.
به گزارش ایسنا، خلع سلاح هستهای اتفاق نیفتاده و به نظر هم نمیآید که در شرف وقوع باشد. بعد از آنکه نشست هانوی چند ماه قبل شکست خورد هیچکس حقیقتاً نمیداند که این پروسه در چه مرحلهای قرار دارد. تعاملات آمریکا و کرهشمالی به نظر میرسد که دارد از مسیر خارج میشود و شاید نشست سومی بین ترامپ و کیم جونگ اون برگزار شود اما بعد از دو نشست قبلی آنها که دستاورد چندانی برای آنها نداشت توقع نتیجه دادن برای هرگونه نشست بعدی آنها پایین آمده است.
تاکنون عمدتاً آمریکا تقصیر به بنبست رسیدن مذاکرات را به گردن کرهشمالی انداخته است. برخی این استدلال را میکنند که کیم جونگ اون با سوءنیت وارد این نشستها شد. در سنگاپور کاملاً مشخص بود که تاکید کرهشمالی بر حالت نمادین این نشست است.
در روزهای منتهی به برگزاری این نشست کرهشمالی در جلسات گروههای فنی مربوط به بیانیه نهایی شروع به کارشکنی کرد و در عین حال شدیداً به مدیریت صوری ارائه این بیانیه پرداخت. در هانوی کیم جونگ اون یک چانهزنی یک طرفه را به راه انداخت شامل معامله بر سر برداشت تقریباً کامل تحریمها علیه کرهشمالی در ازای از دور خارج کردن یک تاسیسات کهنه تولید مواد هستهای. با این حال ترامپ بعداً به خاطر رد کردن این توافق بد در داخل در سطحی گسترده تشویق شد.
اما همچنین آمریکاییها نیز در هر دو نشست به کرهشمالی توافقات ضعیفی را دادند. آمریکاییها در هر دو نشست خواهان دریافت امتیازهای بزرگ به صورت مستقیم از جانب کرهشمالی در ازای دادن امتیازات متقابل مبهم در آینده شدند.
مقامهای آمریکا در روزهای پیش از نشست سنگاپور مکرراً درباره خلع سلاح هستهای کامل قابل بررسی و غیرقابل بازگشت در کره شمالی صحبت کردند اما در هانوی آنها از خلع سلاح نهایی و کاملاً راستیآزماییشده صحبت کردند. با این حال کلیت آنها یک چیز است یعنی خلع سلاح یکجانبه.
آمریکاییها در ازای این امتیاز بزرگ هرگز پیشنهاد امتیاز متناسبی ندادند. آمریکا به طرق مختلف درباره دادن امتیازات متقابل شامل یک معاهده صلح برای پایان دادن به جنگ کره (به جای آتشبس فعلی که کمتر الزامآور است)، برداشته شدن تحریمها، به رسمیت شناختن دیپلماتیک، کمک، تضمینهای امنیتی مبهم و… صحبت کرد. اینها برای کرهشمالی البته ارزشمند هستند اما هیچیک از آنها ارزش رهاکردن موشکها و کلاهکهای هستهای را ندارد.
کرهشمالی کشوری مطرود است که شدیداً هدف تحریم قرار گرفته است. این کشور با کشورهایی احاطه شده که همبستگی چندانی با آن نداشته و تنها تلاش میکنند با آن وارد خصومت نشوند. کرهشمالی بهجز یک روابط عمدتاً فرصتطلبانه با چین، همپیمان دیگری ندارد. این کشور عمدتاً در جامعه بینالمللی تنها ایستاده و مورد انزجار و بیاعتمادی قرار دارد و اغلب اتکای آن به ترسآفرینی بوده است. برای یک چنین کشور منزوی سلاحهای هستهای یک انتخاب راهبردی عالی هستند. این سلاحها باعث تامین امنیت کامل این حکومت در برابر حملات خارجی میشوند.
کیم جونگ اون در ظاهر یک مذاکرهکننده است. او برخلاف پدرش به نظر میرسد که واقعاً میخواهد کرهشمالی را دستکم مقداری از انجماد خارج کند. او همچنین به نظر میرسد که خواهان داشتن یک روابط باثباتتر و کمتنشتر با منطقه و ایجاد وضعیتی است که دستکم کرهشمالی در منطقه بهعنوان یک کشور عادی پذیرفته شود. بنابراین او ممکن است بخواهد که در این راستا بخشی از موشکها یا کلاهکهای هستهای خود را تسلیم کند. اما او مطمئناً تمامی این سلاحها را تسلیم نخواهد کرد و خواسته آمریکا مبنی بر خلع سلاح کامل قابل بررسی و غیرقابل بازگشت، یک توهم است.
کلاهکها و موشکها برای کرهشمالی شدیداً ارزشمند هستند. این سلاحها به کرهشمالی چیزی را که مدتها دنبالش بوده یعنی امنیت حکومتش در برابر دشمنان زیاد آن، میدهد. این سلاحها در عین حال برای تولیدشدن مقدار زیادی از تولید ناخالص داخلی ناچیز کرهشمالی را به خود اختصاص دادهاند و پیونگ یانگ تقریباً ۵۰ سال برای دستیابی به آنها تلاش کرده است. کرهشمالی حتی سلاحهای هستهای خود را به عنوان موضوع امنیت و افتخار ملی در قانون اساسی گنجانده است.
به این ترتیب کرهشمالی به راحتی این سلاحها را حتی بخشی از آنها را بدون دست یافتن به امتیازات متقابل جدی از جانب آمریکاییها تسلیم نخواهد کرد. این امتیازات شامل پایان دادن به ائتلاف آمریکا با کرهجنوبی میشود. همچنین این امتیازات شامل خارج کردن نیروهای آمریکای از کرهجنوبی، خارج ساختن ادوات نیروی هوایی و دریایی آمریکا از کرهجنوبی، برداشتن تحریمها و دریافت یک بسته کمکی هنگفت به علاوه عادیسازی کامل روابط با آمریکا، کرهجنوبی و ژاپن و کاستن از قابلیتها و اندازه ارتش کرهجنوبی میشود.
این امتیازها برای آمریکا و کرهجنوبی بزرگ بوده و به لحاظ سیاسی دردناک هستند و هیچیک از آنها نمیخواهند که چنین امتیازاتی را بدهند. بنابراین واشنگتن درباره چنین امتیازات احتمالی بحث نمیکند. به جایش سیاستگذاران آمریکا دائماً بر خلع سلاح کامل، قابل بررسی و غیرقابل بازگشت برای بارها و بارها تاکید میکنند و کرهشمالی نیز بارها و بارها پاسخ منفی میدهد. در بهترین حالت آمریکا شاید بخواهد به توافق به صورت مبهم تضمینهای امنیتی آمریکا و یا مدرنیزه سازی کرهشمالی را اضافه کند اما کرهشمالی یک کشور احمق نیست و چیزی به ارزشمندی سلاحهای هستهای را بدون دریافت امتیازات واقعاً ارزشمند و ملموس تسلیم نخواهد کرد.
بنابراین مشخص میشود که بحث آمریکا درباره کرهشمالی تا چه حد از جدیت به دور بوده و تقریباً نه در کنگره، نه در دولت و نه در رسانههای آمریکایی هیچ بحثی درباره امتیازات ملموس، دردناک و آشکاری که آمریکا باید به کرهشمالی بدهد، دیده نمیشود. آیا آمریکا میتواند قبول کند که تجهیزات نیروی هواییاش را در کرهجنوبی در ازای کنار گذاشتن ۲۰ و یا ۳۰ کلاهک هستهای کرهشمالی خارج کند؟ آیا اگر کرهشمالی ۸۰ درصد موشکهایش را در ازای تخلیه شدن همه پایگاههای آمریکا در کرهجنوبی تسلیم کند، این یک توافق خوب خواهد بود؟ آیا باید تلاش کرد تا سلاحهای هستهای کرهشمالی را از آنها خرید؟ آیا دادن پول نقد در ازای سلاحهای هستهای توافقی خوب است؟ و یا اینکه آیا همه این توافقات آنقدر بد هستند که برای طرفها وضعیت موجود ارجحتر است؟
اینکه هیچکس درباره این نوع معاملههای دردناک و سنگین در آمریکا صحبت نمیکند اخطاری هست مبنی بر اینکه واشنگتن جدیت ندارد. به جای آن سیاستگذاران آمریکایی دائماً تقاضا میکنند که کرهشمالی سلاحهایش را کنار بگذارد. البته آنها این کار را نخواهند کرد و بنابراین آمریکا در بنبست قرار میگیرد. ۱۵ ماه مذاکرات دو طرف هیچ پیشرفتی به بار نیاورده چون آمریکاییها نمیتوانند زیر بار دادن یک امتیاز واقعاً دردناک بروند. بنابراین کرهشمالی به واشنگتن هیچچیز واقعی نمیدهد و ما در همین وضعیت فعلی که در آغاز نیز بود، قرار خواهیم داشت.»
پربازدیدترینهای روزنامه ها
سایر اخبار این روزنامه
تشکیل «موسسههای استیجاری» برای کنترل اجارهبهای مسکن موثر است؟
همه تردیدهای یک طرح!
جهانبخشمحبی نیا
دموکراسی سرگردان
چرا موزه هنرهای معاصر تهران بازگشایی نمیشود؟
بدقولیهای ادامهدار
نشنال اینترست:
چرا مذاکرات آمریکا و کرهشمالی به بنبست خورد؟
صدا و سیما به بهانه درآمد، با جان مخاطبانش بازی میکند
تجارت با سلامت مردم
«ابتکار» از آسیبهای عدم رعایت اخلاق سیاسی در جریانهای سیاسی گزارش میدهد
اخلاق سیاسی، مهره گمشده
پس از گذشت یک دهه از تصویب آییننامه اجرایی آزادسازی حریم ساحلی، ساحل خزر به روی مردم بسته است
دیدار ظریف با وزیر خارجه تاجیکستان
سخنگوی وزارت کشور خبر داد
۱۶ خرداد آخرین مهلت برای پذیرش استعفای داوطلبان انتخابات
منافع ملی و چالش آمریکا