نقشه پیچیده واشنگتن برای خروج ایران از برجام

خروج آمریکا از برجام به عنوان معاهده بین‌المللی باعث شد تا این کشور در برابر متحدان قدیمی خود قرار گیرد. پس از آنکه اروپا حاضر به همراهی آمریکا در این اقدام غیردیپلماتیک نشد؛ مقامات دولت ترامپ همواره با استناد به اتهامات متعدد واهی تلاش کردند تا ایران را نقض کننده برجام معرفی کنند.
 در این راه صهیونیست‌ها تنها همراهان ترامپ بودند. نتانیاهو برای کمک به رئیس جمهوری آمریکا ادعای سرقت اسنادی را منتشر کرد که به گفته خود وی در سال 2004 به دست آورده بود در حالی که برجام قراردادی منعقد شده در سال 2015 بود. نخست وزیر رژیم صهیونیستی با استناد به اسناد منسوخ شده خود ایران را متهم به عدم اعلام وجود یک سایت به آژانس بین‌المللی انرژی اتم کرد. در همین خصوص لوبلاگ در گزارشی که روز گذشته منتشر کرده بود نوشت که «جان بولتون» مشاور امنیت ملی آمریکا و موسسه علوم و امنیت بین‌المللی و هم پیمانان اسرائیلی‌شان در پی عهد شکنی آژانس بین‌المللی با ایران هستند تا از این طریق تهران را در رابطه با برجام تحریک کنند.
به گزارش ایرنا، «پیتر جنکینز» دیپلمات بازنشسته بریتانیایی و استاد کنونی دانشگاه‌های کمبریج و هاروارد در مطلبی با عنوان «برخی خواهان بازگشت ایران به گذشته و مسموم کردن آینده آن هستند» نوشت: واشنگتن تایمز روز 14 ژانویه گزارش داد که موسسه علوم و امنیت بین‌المللی (ISIS) ایران را متهم به عدم اعلام وجود یک سایت به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) کرده که به ادعای این موسسه در حال تولید قطعات برای سلاح‌های هسته‌ای است.
اتهامات ظاهرا براساس تصاویر ماهواره‌ای و اسنادی که سرویس اطلاعاتی رژیم صهیونیستی از یک انبار در حومه تهران بدست آورده، بیان شده است. این موسسه آمریکایی از آژانس خواستار بررسی سایت‌ها، مکان‌ها، امکانات و مواد درگیر در این فعالیت‌ها شده است.


در ادامه مطلب مندرج در این تارنمای آمریکایی آمده است که این اتهام‌ها نظر «جان بولتون» مشاور امنیت ملی را به خود جلب کرده است. به گفته واشنگتن تایمز، او از این گزارش به عنوان بهانه‌ای برای متهم کردن ایران در توئیتر خود استفاده کرده و نوشته است «فشار بر ایران تا رهایی جاه طلبی‌های هسته‌ای افزایش خواهد یافت.»
اما این اتهامات از جنبه‌های گوناگون کنجکاوی هر کسی را بر می‌انگیزد.
برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) ایران را از شرکت در فعالیت‌هایی که می‌توانند به توسعه سلاح‌های هسته‌ای شود، باز می‌دارد. این توافق از ژانویه 2016 به اجرا در آمد. از سوی دیگر اسنادی که اسرائیل از انباری در تهران دزدیده است مربوط به پیش از سال 2004 می‌باشد و اینکه قبل از سال 2004، ایران مشغول به ساخت سلاح هسته‌ای بوده، مربوط به تعهد تهران به برجامی که در سال 2015 منعقد شد، نمی‌شود. در واقع، از آنجایی که رهبر ایران در اواخر سال 2003 دستور توقف ساخت یا تحقیق و توسعه سلاح‌های هسته‌ای را صادر کرد، بسیار بعید است ایران همچنان در یکی از مراکز خود مشغول تولید اجزای سازنده سلاح‌های هسته‌ای باشد.
با این وجود ممکن است موسسه علوم و امنیت بین‌المللی ناخواسته اشاره‌ای به اسناد دزیده شده توسط اسرائیل و یا خواست بولتون برای بازبینی فعالیت‌های هسته‌ای ایران کند. اگر چنین است، احتمال دارد ناامید شوند. این پرونده یعنی ابعاد نظامی برنامه هسته‌ای ایران در دسامبر 2015 (آذر 1393) بسته شد. زمانی که شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی
(در قطعنامه72/2015/GOV) اشاره کرد که تمام فعالیت‌های برنامه هسته‌ای ایران طبق برنامه توافق شده اجرا می‌شود.
در حقیقت، این موسسه و افرادی همچون بولتون می‌توانند با فشار بر آژانس خواهان تجدید نظر بر پرونده ابعاد نظامی پرونده هسته ایران شوند و شورای حکام را متهم به گرفتن تصمیمی عجولانه مبنی بر بستن پرونده ابعاد نظامی برنامه هسته‌ای ایران کند. آنها می‌توانند از مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درخواست کنند تا پرونده را دوباره باز کند و درخواست دسترسی به مکانی که ISIS مدنظرش است را بدهند. اما چنین چیزی نقض پیمان است. اما شاید این پیمان شکنی همان چیزی باشد که موسسه علوم و امنیت بین‌المللی و پشتیبانان اسرائیلی‌اش امیدوارند آن را بدست آورند. اما اگر هدفشان چنین است، احتمالا آنها شکست خواهند خورد. چرا باید دیگر طرف‌های باقی مانده در برجام و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی علاقمند به تحریک ایران باشند؟ علاقه آنها به حفظ توافقنامه‌ای است که فرصت فوق‌العاده ای در اختیار آژانس قرار می‌دهد تا از هرگونه فعالیت‌های هسته‌ای ایران با خبر شود.
از طرفی اشاره بولتون به ایران که باید از جاه‌طلبی‌های هسته‌ای خود دست بردارد، بی پایه و اساس است. به نظر می‌رسد بولتون خود می‌داند ایران برنامه هسته‌ای نظامی در سر ندارد، اما بی شک او قصد دارد خواننده را وادار کند تا به این باور برسد که ایران همچنان دارای جاه طلبی‌های هسته‌ای است. اگر چنین است، او حتی یافته‌های جامعه اطلاعاتی ایالات متحده که بیش از یک دهه پیش اطمینان حاصل کردند ایران دیگر برنامه سلاح هسته‌ای ندارد را هم نادیده گرفته است. به عبارتی او به خواننده تلقین می‌کند که گذشته ایران را ببین و آینده‌ای مسموم برای آن در نظر بگیر.