روزنامه آرمان امروز
1397/12/12
عوارض منفی تاخیر در تصمیمها !
تعلیق پشت تعلیق، تاخیر پشت تاخیر... بازهم تصمیم پیرامون الحاق ایران به کنواسیون پالرمو درمجمع تشخیص مصلحت نظام به تعویق افتاد و انتظارهای داخلی و خارجی راجع به تعیین تکلیف آن عقیم ماند و فضایی از بلاتکلیفی که مستقلا در اقتصاد کشور آثار منفی برجا خواهد گذاشت و باری بر بارها خواهد افزود، ادامه یافت! آیا در ساختار سیاسی کشور ما رسیدن به یک تصمیم تا این حد دشوار است؟ نتیجه 40 سال سیاستورزی این است که بهرغم تصویب لوایح چهارگانه در مجلس و تایید آن در شورای نگهبان یک الحاقیه این همه کشوقوس پیدا کند و تعیین تکلیف آن به تاخیرهای ممتد گرفتار آید؟ الحاقی که به خودی خود تا این اندازه مهم نیست و چه بسا اگر در دولت گذشته بود بدون حاشیه و در ظرف مدت کوتاهی به نتیجه میرسید و بازتاب چندانی هم پیدا نمیکرد! آری نکته بسیار مهم این است که در هنگام فشار همهجانبه بیگانگان و تنگنای روزافزون معیشت مردم، چرا قدرت تصمیم و تحرک و سرعت انتقال در ساختار سیاسی کشور تا این میزان به کندی گرفتار شده و چابکی واکنش سریع در مقابل رویدادهای گوناگون مشاهده نمیشود؟ امروز بیش از هر زمان دیگری همدلی و همرایی در موضوعات مختلف مورد نیاز است و انتظار مردم برای عبور از چالشهای درونی و زیانبار یک انتظار منطقی و عقلایی است. اعتماد و اطمینان مردم به ساختار سیاسی کشور از اهمیت استراتژیکی برخوردار است، اطمینانی که متاسفانه تا حدودی آسیب دیده است و بخش بزرگی از نابسامانیهای روانی ناظر به امور اقتصاد و بازار ازهمین تعللها و اختلافها در تصمیمها سرچشمه میگیرد. وقتی مردم میبینند که مجموعه نظام برای تعیین تکلیف یک موضوع تاثیرگذار در معیشت خود تعلل دارد چگونه به دهها وعده آرامبخش تکیه کنند و هراسی به دل راه ندهند؟ کاملا واضح است که اگر امروز مردم کوچه و بازار از آینده نگران نباشند، اگر نترسند که مسئولان توان رویارویی با مشکلات را نداشته باشند، اگر خوف نکنند که اختلافات سیاسی اقتصاد رنجور را رنجورتر کند و سرنوشت سفرههایشان در لابلای دعاوی سیاسی گم شود، حتی با همه مشکلات موجود توان ایستادگی و هضم کمبودها را دارند و همین تلقی مثبت تعادل روانی و اطمینان بخش ایجاد خواهد کرد. جالب است که تیم ضد ایرانی ترامپ در کاخ سفید نشسته و همهروزه برنامه میریزند و نقشه میکشند که چگونه ایرانیان را از آینده خود ناامید سازند و ما در داخل کشور خواسته یا ناخواسته اسباب و مقدمات این ناامیدی را فراهم میکنیم! بخش بزرگی از استحکام داخلی و ایجاد زمینههای مقاومت جامعه در برابر ناملایمات دقیقا به فعل و سخن مسئولان و تصمیم و رفتار آنها باز میگردد. مردم معمولا رفتار و واکنشی طبیعی در برابر رویدادها و حوادث دارند و نباید از آنها انتظار خارقالعاده داشت؟ وقتی کمبود گوشت نمایان میشود صفبستن مردم در مقابل فروشگاهها طبیعی است، وقتی تورم همچنان میتازد نگرانی از راه میرسد و افراد تلاش میکنند که ارزش داراییهای خود به وسایل گوناگون را حفظ کنند. اما برای مسئولانی که باید خادم مردم باشند و در اساس نخبگان کشور محسوب میشوند، هرگز پذیرفته نیست که دقت و ملاحظه و تدبیر نداشته باشند و نسبت به ثانیهثانیه حضورشان در ارکان قدرت احساس مسئولیت نکنند. اگر تاخیر در پذیرش الحاق به کنوانسیون پالرمو یا عدم پذیرش آن خسارتبار شود که میشود، آیا مردم و جامعه تعللهای موجود را میپذیرند؟ آیا عدم آگاهی، رجحان تمایلات سیاسی یا عدم اهتمام کافی برایشان توجیهپذیر خواهد شد؟ چرا برخی با رندی اینگونه وانمود میکنند که الحاق به پالرمو همه مشکلات اقتصادی کشور را برطرف نخواهد ساخت؟ باید از آنها پرسید که چه کسی چنین ادعای بیاساسی را مطرح کرده است؟ الحاق ایران به کنوانسیون پالرمو تنها از مانع سازیهای بیشتر آمریکا در مراودات بانکی ایران جلوگیری میکند، بهانه جدید را از آنها خواهد ستاند و راه را برای محدودیتهای تازه در این زمینه مسدود خواهد کرد. همه تلاش دولت و وزارتخارجه و مجلس این است که ما دچار خودتحریمی نشویم، بانکهایمان را در تیررس محدودیتهای خصمانه قرار ندهیم و اوضاع اقتصادی را به سمت حاد شدن پیش نبریم، حمایت از این تلاشها دلسوزی آگاهانه و ترجیح منافع ملی بر منافع جناحی را طلب میکند.* روزنامهنگار
سایر اخبار این روزنامه
حالا نوبت چالش صحت اسناد بدهي شهرداري
از فتواي تلگرامي تا شكايت از آذريجهرمي
هرگز به رياستجمهوري فكر نميكنم
مواضع برخی نمایندگان، انتخاباتی است
بازگشت کوپن
راز و رمز عدم رأیگیری درباره پالرمو
شنود ارتباط ظریف و روحانی؟
ادغام بانکهای نظامی کلید خورد
پیروزیقاطع ائتلاف برای فردا
ماه عسل بینتیجه کیم و ترامپ
یاد د اشـتهـای اخـتصـاصـی
نهاد بیطرف قضاوت کند
پیروزی قاطع ائتلاف برای فردا
عوارض منفی تاخیر در تصمیمها !
شنود ارتباط ظریف و روحانی؟
جامعه شرایط پذیرش کوپن را ندارد
صدور حکم دادگاه انگلیس درباره پرونده دکل گمشده