روزنامه قانون
1397/05/06
ونزوئلا؛ پایان پوپولیسم و اقتصادهای نفتی
این روزها، ونزوئلا حال و روز خوشی ندارد و تورم افسارگسیخته، وارث چاوز را در تنگنای بدی قرار داده است. تقریبا می توان گفت چیزی از اقتصاد برتر آمریکای لاتین در دهه‌های گذشته باقی نمانده است و «فروپاشی» تمام بخش های مالی و پولی ونزوئلا را در برگرفته است.مادرو به عنوان رییس جمهور با آمریکا وارد یک جنگ اقتصادی نابرابر شده و فکر اینکه بتواند در مقابل تحریم های واشنگتن، کاری از پیش ببرد، بیشتر به یک شوخی شبیه است. چند روزی هست که صندوق بین المللی پول از تورم یک میلیون درصدی در ونزوئلای پساچاوز گزارش داده و این به معنای آن است که دولت و حکومت مادورو در آستانه سقوط از آبشار آنجل است!به صحبت های آلخاندرو ورنر، ريیس دپارتمان غربی صندوق بین‌المللی پول توجه کنید: «انتظار می‌رود کسری بودجه شدید دولت ونزوئلا که به كلي به دلیل توسعه (بی‌رویه) پول پایه ایجاد شده است ادامه یابد. امری که همزمان با افت تقاضا برای پول، شتابی دو چندان به تورم می‌بخشد». وقتی به صفحات کاربران و فعالان ونزوئلایی در شبکه های اجتماعی توییتر یا فیسبوک سر می زنی، متوجه می شوی که «قفسه های خالی» سوپرمارکت ها یا فروشگاه های مواد غذایی، به یک پای ثابت پست های مجازی تبدیل شده و صحبت ها درباره آن، عادی است! آمریکا برای پایان سوسیالیسم که رگه هایی مشترک با کمونیسم دارد، با نقشه ای حساب شده، قصد فروپاشی از درون ونزوئلا را دارد و اقتصاد آسان ترین راه برای رسیدن به هدف است. وقتی درباره ونزوئلا حرف می زنیم، بي شك درباره بورکینافاسو حرف نمی زنیم! سرزمین بولیواری ونزوئلا، مهم‌ترین کالای استراتژیک دنیا را دارد که در نگاه اول می تواند اقتصاد این کشور را تضمین کند اما نفتی که ارزش خود را نسبت به چند سال پیش از دست داده ، نمی تواند انرژی نجات بخشی برای ونزوئلا باشد.ماشین اقتصاد ونزوئلا حالا به زیر آبشار نیگارا سقوط کرده و پای مادرو هم برای سقوطی تمام عیار لغزیده است. ببینید که نفت با کشوری که روزگاری اقتصاد شماره یک آمریکای لاتین بود، چه کرده است. این روزها، مردم ونزوئلا برای خرید، پول را نمی شمارند بلکه آن را روی ترازو می گذارند تا بی ارزشی آن را با وزن کردن، جبران کنند.از سوی دیگر، برخی کارشناسان در ونزوئلا ابراز امیدواری می‌کنند که سرگیجه حاصل از تورم نجومی سرانجام دولت جنجالی مادورو را ساقط کند. الیوروس، از موسسه اقتصادی اکوآنالیتیکا می‌گوید: «تجربه نشان می‌دهد دولت‌هایی برای ما تورم به بار آورده‌اند، معمولا همان‌‌هایی نبوده‌اند که توانسته‌اند ما را از تورم بیرون بیاورند».این حرف ها و سخنانی از این دست نشان می دهد که سقوط برای رییس جمهور تورم زای ونزوئلا بیش از هر زمانی فراهم است و یکی از همین روزهاست که قیام گرسنگان، تمام ارزش هایی که چاوزیسیم به ارث گذاشته را یک شبه در قبرستان تاریخ دفن کند.جالب اینجاست که مادرو مثل هر رییس جمهور پوپولیسم دیگری در فکر اقدامات کوتاه‌مدت و عوام فریبانه است؛ او پیشنهاد کرده که سه صفر از رقم واحد پولی این کشور حذف شود اما اقتصاددانان بر این باورند که چنین کاری کمکی به حل مساله نخواهد کرد.در این گیر و دار حتی خبر از حمله نظامی آمریکا هم در میان است؛ این مساله خود به خود، اقتصاد ونزوئلا را در همه شکسته تر کرده است. بر اساس اطلاعات منتشر شده از سوی خبرگزاری آسوشیتدپرس و شبکه خبری سی‌ان‌ان، دونالد ترامپ، ريیس جمهوری آمریکا برای نخستین بار در ماه گذشته، از موضوع حمله نظامی به ونزوئلا سخن گفته است.موضوع در جلسه‌ای مطرح شده است که مشاوران ترامپ برای بررسی تحریم‌های ونزوئلا در کاخ سفید برگزار کرده بودند. به هر حال، این را خوب می دانیم که دور باطل ناشی از «ابرتورم» کمر اقتصاد و ارزش پول ونزوئلا را شکسته است. اصطلاح ابر تورم به وضعیتی اطلاق میشود که با افزایش پرشتاب نرخ تورم، ارزش پول رایج به شدت سقوط کند. شهروندان که می‌خواهند به سرعت از کاهش ارزش پول خود جلوگیری کنند، به خرید و نگهداری ارز خارجی که ارزشی پایدار دارد روی می‌آورند اما در این صورت قیمت کالاها به سرعت بالا می‌رود و پول رایج هر روز کم ارزش تر خواهد شد.بگذارید یک حساب سرانگشتی داشته باشیم؛ با پنج میلیون و دویست هزار بولیوار که حداقل دستمزد کارگران در ونزوئلا است تنها می‌توان پنج فنجان قهوه و یا نصف یک همبرگر را خریداری کرد! وقتی به یک گزارش از شبکه یورونیوز متمرکز می شویم ابعاد فاجعه بار اقتصاد ونزوئلا را بیشتر درک می کنیم؛ بر اساس آخرین آمار مرکز اسناد و تجزیه و تحلیل فدراسیون آموزگاران ونزوئلا، هزینه مایحتاج غذایی یک خانواده پنج نفره در این کشور ۳۰۰ میلیون بولیوار است. این یعنی برای سیر کردن شکم یک خانواده پنج نفره نیاز به دستمزد ۵۷/۷ کارگر است.جالب اینجاست که همه محصولات در ونزوئلا گران نیستند؛ مثلا پر کردن باک یک ماشین ۶ برابر ارزان‌تر از یک فنجان قهوه است. یک باک کامل بنزین در کاراکاس تنها ۲۰۰ بولیوار تمام میشود در حالی که برای یک فنجان قهوه باید ۱۲۰۰ بولیوار پرداخت کرد.قیمت یک نان باگت در ونزوئلا ۱۵۰۰ برابر یک باک پر بنزین خودرو است. به نظر می‌رسد پایان اقتصادهای نفتی و شیوه های اداره یک ملت به روش های پوپولیستی به سر آمده و دیگر نمی توان در سال 2018، با یک کالای صادراتی یک کشور را اداره کرد. آن هم در شرایطی که آن کالا، تولیدی نیست و از منابع طبیعی محسوب می شود. مادرور باید برای رفتن آمده باشد؛ اقتصاد یک کشور را نمی توان با روش های قدیمی و بدون منطق اداره کرد.
سایر اخبار این روزنامه
خز ان اميد تکر ار بهار!
فراركلاه‌سفيد‌ها يا سياه قلب‌ها؟!
نقدي بر مديريت بحران در حوادث غير مترقبه
كاهش محسوس درآمدهاي نفتي
ونزوئلا؛ پایان پوپولیسم و اقتصادهای نفتی
تعقیب قضایی بانک‌هایی که از اعلام گردش‌های مالی کلان خودداری کنند
بلاي مديريت بحران زده
زحمتكشان جامعه درتنگنا
خانه «شهرزاد» در يك قدمي نابودي
برخی به دنبال اندیشه گریزی از سینما هستند
فوتبال نسیه، آقایی ندارد!
تاکتیک مشابه ترامپ برای کره شمالی و ایران
