رحیمی: در کشتی نسل‌کشی می‌کنند!

روز دوشنبه جشنی در محوطه باز مجموعه آزادی، نزدیک به خانه کشتی؛ آنجایی که گوش‌شکسته‌ها ماه‌های زیادی از سال را دور از همه، به امید کسب مدال در آن می‌گذرانند، برگزار شد تا فدراسیون کشتی خیلی سریع‌تر از آن چیزی که همه فکرش را می‌کردند به وعده‌اش در مورد اهدای سکه و خودروی پراید به مدال‌آوران مسابقات جهانی نوجوانان عمل کند. جشنی ساده بود و بی‌تجملات؛ حرف هم یکی بود، همه می‌گفتند «خبری از حمایت مسئولان ورزشی از کشتی نیست، مگر اینکه خودمان از خودمان تجلیل کنیم.» حسن رحیمی، کاپیتان سابق تیم ملی کشتی که این روزها به‌عنوان مربی در خانه‌کشتی حضور دارد و در کنار کادر فنی کشتی‌گیران اعزامی به بازی‌های آسیایی را تمرین می‌دهد، همچنان صریح و منتقدانه از این وضعیت صحبت می‌کند. او که هنوز البته تصمیمی برای خداحافظی از دنیای قهرمانی نگرفته، در گفت‌وگو با «فرهیختگان» مسائل زیر را مطرح کرد که در ادامه می‌خوانید.

همه در جشن روز دوشنبه می‌گفتند کشتی فقط خودش از خودش تجلیل می‌کند، خبری از حمایت و تشویق مسئولان نیست. از ما که گذشت ولی این بچه‌ها نیاز به روحیه دارند. ما که کارهای‌مان را کردیم و بارهای‌مان را هم بستیم. تمام عمرم را در کشتی گذاشتم و کاری غیر از این یاد نگرفتم چون کشتی ورزش بسیار سنگینی است. همه دیدند که بچه‌های کشتی چقدر در مضیقه هستند، خیلی‌ها را داریم که به نان شب‌شان محتاجند. نمونه‌اش بچه‌ای که ماه‌ها در اردوی تیم ملی خوابیده و در تمرین عرق ریخته تا قهرمان جهان شود. مدالش را که گرفت باید برود دنبال کارگری و دستفروشی‌اش. آقایان انگار متوجه نیستند، این بچه قهرمان جهان شده، نه قهرمان استان، همه دنیا دارند روی نوجوانان‌شان سرمایه‌گذاری می‌کنند چون همین نسل هستند که به تیم بزرگسالان منتقل می‌شوند. نسل چند سال یکبار عوض می‌شود. مگر ما خودمان چگونه به اینجا رسیدیم؟ ما هم همین رویه را پشت سر گذاشتیم. دارند با این کارهای‌شان در کشتی نسل‌کشی می‌کنند. دیدم در اینستاگرام‌تان هم به بحث فوتبال و این همه توجه و حمایت از این رشته پرداخته بودید. فوتبال مگر چه گلی به سر این مملکت زده؟ این فوتبال یک رشته ورزشی  سیاسی است، شده یک صنعت. خب طرفدارانش هم زیادند، ما هم می‌دانیم. در آن شرط‌بندی هست، خیلی چیزها هست اما این دلیل نمی‌شود فقط فوتبال را ببینند. تیم ملی ایران در جام‌جهانی یک برد داشت، یک تساوی و یک باخت، خب آقایان بگویند واقعا چه کار کردند؟ هر سال هم وضعیت همین است. انصاف نیست چون از این تیم یک نفر یک لایی به بازیکن خوب دنیا زده، به کشتی که رشته مدال‌آوری است اینقدر بی‌توجهی شود. مسئولان ورزش می‌آیند به خانه ما، خانه‌کشتی، می‌گویند چنان می‌کنیم و بهمان، آنها از ما انتظار مدال در همه مسابقات دارند اما وقتی بحث توجه و حمایت می‌شود، هیچ‌کدام‌شان نیستند.



با تمام این حرف‌ها همین که رسول خادم پای وعده‌اش در مورد بچه‌های نوجوان ماند، خیلی خوب بود. حالا رئیس فدراسیون ما طرز فکری دارد و چون آدم بزرگی است ما نمی‌توانیم رها بکنیم و بگوییم کشتی نمی‌گیریم. او می‌گوید ما از هیچی به همه جا می‌رسیم و همین مهم است که ما با دست خالی قهرمان جهان می‌شویم. اینها باید الگوهای ورزشی ملت باشند، عکس بچه‌هایی که دست‌شان از مدال پر و جیب‌شان خالی است باید روی بیلبوردهای شهر بیاید. با وجود هجمه‌ای که راه افتاد اما وزیر ورزش اعلام کرد در بحث معافیت ملی‌پوشان فوتبال به جاهای خوبی رسیده‌اند.
می‌گویم هیچ چیزی سر جای خودش نیست، برای همین است.

آنها می‌گویند به علیرضا کریمی در کشتی هم معافیت داده‌اند درحالی که می‌گفت 16 ماه خدمت کرده و با مدرک ایثارگری پدرش به صورت خودکار معاف می‌شد! اگر سرتاپایش را هم از طلا می‌گرفتند هنر نکرده بودند. او دوبار مدالش را به خاطر کشورش از دست داده، تازه معافی هم نداده‌اند، فقط منتش را بر سرش گذاشتند. علیرضا کریمی سرباز ملی است، باید برایش همان کاری را می‌کردند که برای آرش میراسماعیلی در المپیک آتن انجام دادند، مدال طلای المپیک را به پایش نوشتند ولی همان پاداش طلا را به او دادند.

در همان جشن هم معلوم بود که اهالی کشتی این روزها خیلی از برخوردهای دوگانه مسئولان ناراحتند. یک وقتی هست شما داری یک شخص را خراب می‌کنی، یک وقتی هم یک مجموعه را. اینها دارند کشتی را نابود می‌کنند. به خدا دارید ظلم می‌کنید. کشتی قهرمان جهان و آسیا می‌شود، کلی مدال در بازی‌های آسیایی می‌گیرد. از هفت مدال المپیک کشتی یک تنه پنج مدالش را به دست می‌آورد، این حقش نیست. کشتی آبروی ورزش ایران است. اگر با شخص خاصی مشکل دارید خب با خودش معامله کنید، اگر هم با کشتی مشکل دارید این را صراحتا اعلام کنید که همه ما بدانیم از شما نباید توقع هیچ‌گونه حمایتی را داشته باشیم. ما اینقدر استعداد داریم که اگر آب پاکی را روی دست‌مان بریزند، بدانیم باید کار دیگری انجام دهیم.