روزنامه همدلی
1397/04/31
فیلم شاعر طنزپرداز با اقتباسی از اثر هوشنگ مرادی کرمانی بعد از 16 سال توقیف، اجازه نمایش گرفت
اکران غم هالومحمدرضا عالی پیام: هنرمندان کشور را به قضاوت و همسویی با خود می طلبم برای فیلم های در دالان های هزارتومانده پخش فیلم!
مهدی فیضی‌صفت- «موشو» اکران شد، نام کارگردانش برای بسیاری از اهالی سینما و مخاطبانش، جالب و حتی عجیب است؛ محمدرضا عالی پیام، ملقب به «آقای هالو»، هنوز تلگرام فراگیر نبود، وایبر کم کم جای خود را در میان مردم باز کرد و شد سرگرمی و حتی منبع خبرشان، کلیپی دست به دست شد، مردی با موهای فرفری جوگندمی و عینکی بر چشم، شبیه به معلمان مدرسه، پشت تریبون شعر می‌خواند: «یکی بود، یکی نبود، نمی دونم کدوم یکی بود، کدوم یکی نبود ولی مسلمه وقتی این یکی بود، اون یکی نبود» در ادامه دست گذاشت روی خط قرمزها، نزدیک انتخابات کلیپ دیگری از او مثل بمب منفجر شد: «من که دیگه رای نمیدم، می خوای بده، می خوای نده». طبیعی بود پس از خواندن چنین ابیاتی حتی در شب شعری جمع و جور، راحتش نمی گذارند، بازخواست و بازداشت شد، بعد از بازگشت، شعر دیگری خواند در پاسخ به سروده خودش: «من که میرم رای میدم، شمام برین رای بدین» هر چند در ظاهر پشیمانی جلوه می کرد اما طعنه تند و تیزتری در خود داشت. «آقای هالو» حالا مشهور بود، چهره ای جذاب در میان مردم و حتی اهالی هنر. شعرهایش از نظر عروضی، بی ایراد نبودند، مشکل وزنی داشتند و گاهی متناقض اما سرعت واکنش آهنگینش به اتفاقات سیاسی و اجتماعی، هوش، قوه تخیل و البته زبان سرخش از او شاعری محبوب ساخت. تخلصش شد «آقای هالو»، یادآور فیلم خاطره‌انگیز داریوش مهرجویی با نقش آفرینی ماندگار علی نصیریان.
عالی پیام اما تحصیلاتش در زمینه سینماست، فارغ التحصیل دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران که نزدیک به چهار دهه پیش حضور مقابل دوربین را تجربه کرد. «جنگ اطهر» به کارگردانی محمد علی نجفی و نقش‌آفرینی فرامرز قریبیان، نقطه آغازی برای فعالیت سینمایی محمدرضا عالی پیام بود. «توهم» ساخته سعید حاجی میری در سال 1364 دیگر تجربه سینمایی او بود. طراح صحنه و لباس، مجری طرح، تهیه کننده و سرمایه گذار نیز بود که از مهمترین های شان می توان به سرمایه‌گذاری در فیلم «بایسیکل ران» اثر محسن مخملباف اشاره کرد. عالی پیام اما دغدغه کارگردانی داشت، «خسته نباشید» به سال 1371 نخستین شان بود و دومینش «مشت بر پوست» یا «موشو». آخرین اثرش هر چند در سال 1381 ساخته شد ولی 16 سال طول کشید به روی پرده برود.
اقتباسی دیگر از نام بزرگ ادبیات کودک
«مشت بر پوست» کتابی است به قلم هوشنگ مرادی کرمانی. نویسنده شناخته شده ادبیات ایران که به وسیله سریال «قصه های مجید» در میان عامه مردم هم شهرت پیدا کرد. فیلم‌های زیادی با اقتباس از آثار او ساخته شدند، محمدرضا عالی پیام هم سراغ «مشت بر پوست» رفت، کتابی در حوزه ادبیات کودک، «موشو» شخصیت اصلی کتاب است، پدرش می میرد، تنبکِ پدر را برمی دارد و خیابان ها را بالا و پایین می کند برای کسب لقمه ای نان، خودش لذت می برد اما مردم مسخره اش می کنند، او را گدا می دانند ولی «موشو» از پای نمی ایستد، عالی پیام 16 سال انتظار کشید تا اثرش را کنار مردم روی پرده ببیند. او نویسندگی فیلمنامه و تهیه کنندگی فیلمش را هم بر عهده داشته و اثری کاملا شخصی ساخته است.
پای مافیای اکران در میان است؟
هنرمندان سینما، موسیقی و ادبیات در سینما عصر جدید به تماشای اکران خصوصی «موشو» نشستند، ایرج طهماسب، فرهاد اصلانی، بهزاد فراهانی، شقایق فراهانی، حبیب رضایی، شقایق دهقان، حسن فتحی، سیروس الوند، امین تارخ، گوهر خیراندیش، حسن پورشیرازی، جواد طوسی، محمد نوریزاد، جهانشاه صارمی و ... از دیگر حاضران در این نمایش خصوصی بودند.و ... حضور داشتند که روی خوشی به فیلم نشان دادند. می گویند پروانه نمایشش سال گذشته صادر شد ولی مافیای سینما اجازه اکرانش را نداد؛ دست های پشت پرده هایی که هیچ گاه کسی صورت شان را ندیده، اصلا نمی دانند چه کسانی هستند، رد پای شان اما پررنگ است، کم فیلم توقیفی نداشته ایم در سال های گذشته، از «شهرت» مرحوم ایرج قادری بگیر که 12 سال در حسرت اکران سوخت تا آخرین شان، «عصبانی نیستم» اثر جنجالی رضا درمیشیان که سرانجام مجوز پخش گرفت. لیست فیلم‌های توقیفی بلند بالاست، نام های بزرگی هم درونش دیده می شود؛ مسعود کیمیایی، بهرام بیضایی، ابراهیم حاتمی کیا، جعفر پناهی و کمال تبریزی.
نطق آتشین هالو
حاضران منتظر صحبت هایی داغ و آتشین از محمدرضا عالی پیام بودند. همین اتفاق هم رخ داد. قبل از نمایش فیلم به روی صحنه رفت و از چهار ایراد اساسی فیلمش گفت: «هفت سال طول کشید فیلمنامه من اجازه ساخت گرفت ولی بعد از ساخت فیلم، 16 سال در انتظار پروانه نمایش به سر برد. چهار اشکال اساسی بر این فیلم وارد است؛ اول آن که نام عالی پیام بر پیشانی آن است، دوم این که فیلم، مظلومیت موسیقی در ایران را روایت می‌کند، سوم این که نقش اول فیلم را کودک کار و خیابان بازی می‌کند و این فیلم از نگاهی دیگر به مشکل کودکان کار می پردازد و چهارم این‌که گفته‌اند فیلمت هم مثل شعرهایت سیاه است، در حالی که طنز هالو نه از ره کین است، اقتضای طبیعتش این است.
کارگردان «موشو» دست یاری به سوی هنرمندان سینما دراز کرد: «با این نمایش خصوصی، هنرمندان کشور را به قضاوت و همسویی با خود می طلبم و اهالی سینما را درگیر این مشکل می کنم؛ مشکل فیلم هایی که با هزار خون دل ساخته میشود، اما در دالان‌های هزارتوی پخش فیلم در کشور گیر می‌کند. «اگر از این کار نتیجه نگرفتم، گزینه‌های دیگر روی میز است». جمله پایانی محمدرضا عالی پیام، استقبال حاضران را به دنبال داشت. او حالا چهره دیگری از خود به نمایش گذاشته؛ فیلمسازی با دغدغه های اجتماعی.
سایر اخبار این روزنامه
همزمانی تصویب قانون آپارتایدگونه در اسرائیل و راه‌یابی نماینده زرتشتیان ایران به شورای شهر یزد
اف‌بی‌آی صدای مکالمه بین رئیس‌جمهور آمریکا و وکیل سابقش را در اختیار دارد پاشنه آشیل ترامپ؟
فیلم شاعر طنزپرداز با اقتباسی از اثر هوشنگ مرادی کرمانی بعد از 16 سال توقیف، اجازه نمایش گرفت
نگاهی به نوشته های سیمین دانشور و دنیای شگفت آوری که می ساخت؛ شهری چون بهشت
حل پرونده نماینده زرتشتی شورای شهر یزد در ایستگاه پایانی پس از 430 روز سپنتا نیکنام: باهم بودنمان پیروزی است
روس ها در پیچ بازارهای جهانی سازمان نفتی روسیه راه‌اندازی میشود
ظریف: با هدایت‌های رهبری پروژه ایران‌هراسی صهیونیست‌ها را شکست دادیم
رهبر انقلاب اسلامی در دیدار سفیران، کارداران و مسئولان وزارت امور خارجه: مذاکرات با اروپایی‌ها قطع نشود
گریه های مائده بر آرمان جوان‌های دهه پنجاه
کنکور و چالشی به نام «آموزشگاه‌های دروغ‌گو»
مدیرعامل آبفا استان اصفهان: میزان تولید و مصرف آب همخوانی ندارد
