روزنامه آفتاب یزد
1397/04/25
تمجید از روحانی، توصیه به سایرین
آفتاب یزد- گروه سیاسی: تعهد به اصل شفافیت. این کلید واژه‌ای بود از حسن روحانی در گزارش دو روز پیش او به مردم پیرامون تخلف در واردات خودروهای خارجی.بیست و سوم تیرماه رئیس جمهور درباره وقوع تخلف در واردات و فروش خودروهای خارجی، ضمن دستورهای جدید به سه وزارتخانه و معاون حقوقی ریاست جمهوری؛ از رئیس قوه قضائیه خواست ترتیبی اتخاذ کند تا با دقت و سرعت و خارج از نوبت به این پرونده رسیدگی شود، مجرمان و متخلفان به مجازات قانونی برسند و اموال و سودهای کلان نامشروع به بیت المال بازگردد. او از عزم دولت برای فسادستیزی نوشت و در گزارشی با 6 بند، فساد در بدنه دولت و بخشی از وزارت صمت را پذیرفت و خواستار برخورد با همه متخلفین شد .
چرا روحانی چنین کرد ؟
واکنش رئیس جمهور و نامه او پیرامون تخلفات واردات خودروهای خارجی اما بلا فاصله با واکنش‌های زیاد و البته عمدتا با درونمایه تقدیر و تشکر از او، همراه بود. برخی گزارش رئیس جمهور را گزارشی شجاعانه، به موقع و مهم خواندند بعضی هم این دستور رئیس جمهور را برخورد دلسوزانه با فساد دانستند، اما بودند کسانی که در این میان اقدام دولت را دیرهنگام و تبلیغاتی توصیف کردند.
این در حالی است که احمد حکیمی‌پور فعال سیاسی اصلاح طلب در اینباره به آفتاب یزد می‌گوید: «این اقدام رئیس جمهور به شرطی به افزایش اعتماد عمومی‌کمک می‌کند که با قاطعیت دنبال شود و نتایج پیگیری آن نیز به اطلاع عموم برسد.»
وی ادامه می‌دهد: «با توجه به مشکلات و تنگناهایی که در کشور وجود دارد و از طرفی فشارهایی که در سطح بین المللی قرار است در آینده به ایران وارد شود نیاز به همبستگی در جامعه بین آحاد مردم احساس میشود و نامه اخیر روحانی را نیز می‌توان در این راستا تعبیر کرد. این کار می‌تواند، عزم جدی برای برخورد با دست اندازان و چپاول گران حقوق ملت در کشور را نشان دهد. اگر با این موضوع برخورد خوب و عینی شود و اثر عملی از آن دیده شود، این اقدامات به ایجاد امید و همچنین اعتماد بیشتر در بین مردم- چیزی که ما به شدت به آن نیاز داریم- تبدیل خواهد شد.»
حکیمی‌پور تاکید می‌کند: «باید از چنین نامه ای حمایت شود و دستگاه قضایی نیز در این مورد
با جدیت لازم کار را دنبال کند وآن را
به اطلاع مردم برساند.»
غلامرضا ظریفیان دیگر فعال سیاسی اصلاح طلب هم دراینباره به آفتاب یزد می‌گوید:« اقدامی‌که حسن روحانی انجام داد قابل تحسین است ولی هرزمان که اراده کند تا به شکل ساختاری و سازمان یافته
و با استفاده از تجارب گذشته مبارزه با فساد
نهادینه شود، آن هنگام است که می‌توان تا حدی اعتماد از دست رفته مردم را بازجست.»
وی تاکید می‌کند:« اقدام حسن روحانی اقدام خوبی است اما کافی نیست . جامعه اگر احساس نکند که پشتوانه‌های جدی لازم را توسط مدیرانش در نهادهای مختلف برای مبارزه با فساد دارد
به سمت فرد گرایی و بی اهمیتی به حاکمیت
گام برمی‌دارد.»
دیرهنگام بود؟
اما آیا نامه حسن روحانی پیرامون برخورد با وارد کنندگان متخلف خودروهای خارجی دیرهنگام بوده است ؟ این نکته ای است که ظریفیان درباره آن اظهار می‌دارد: « هرچند ممکن است از نگاهی این اقدام دیر هنگام باشد اما مبارزه با فساد همواره یک امر حیاتی است مثل بیماری که وارد بدن شده ولی هر زمان که بیمار اراده مبارزه با بیماری و درمان کردن آن را پیدا کند ، برای بقای او امری حیاتی است.»
وی ادامه می‌دهد: «وقتی برخوردهای مسئولین با فساد شفاف نبود و یا به درازا می‌کشید، نوعی حساسیت زدایی در مورد فساد صورت گرفت. نتیجه آن نیز این بود که جامعه به این باور می‌رسید که پیگیری اینگونه موارد از سوی مسئولان جدی نیست. به هرروی باید انتظام بیشتر به ویژه در حوزه قوه مجریه دراینباره شکل بگیرد.»
فساد تنها در قوه مجریه است؟
واکنش حسن روحانی را هر چه که بیان کنیم در این میان افرادی نیز مانند ابراهیمی‌عضو جامعه روحانیت مبارز در گفتگو با ایسنا اظهار داشته‌اند: «این دستور بیان‌گر این است که ما هر چه مشکل داریم از درون خود دولت است.»
از سویی، نمایندگانی مانند نادر قاضی پور نیز ضمن استقبال از این که چنین اظهاراتی مطرح شده است، اعلام داشته باید قبول فساد در بدنه قوه مجریه را به فال نیک گرفت.
اینگونه اظهارات این پرسش را مطرح می‌سازد که آیا واقعا فساد تنها در بدنه دولت است ؟و چرا اصولگرایان خاص با بیان سخنانی دو پهلو خوشحال ازاین هستند که فساد در بدنه قوه مجریه با نامه حسن روحانی به اثبات رسیده است؟ این موضوع به منزله این است که سایر نهادها چنین مشکلاتی ندارند؟ این در حالی است که پیشتر نیز مسائلی مانند حق ماموریت‌های بیهوده، سفرهای خارجی غیر ضروری به نام سفر کاری، و روابط‌های خاص سیاسی و اقتصادی و رانت نیز در پارلمان مطرح بوده است، حتی بسیاری خواستار نقش فعال تر و مفیدتر هیئت نظارت برنمایندگان در مجلس شده اند.
همچنین پیشتر، نهادهای دیگر نیز از وجود افراد متخلف در مجموعه خود گفته بودند.
از حکیمی‌پور این سوال را مطرح می‌کنیم که آیا از دید او هم فساد تنها متعلق به قوه مجریه است ؟ می‌گوید: «مطمئنا این طور نیست . فساد
و سوءاستفاده از موقعیت و دست درازی به بیت المال
و اموال عمومی‌چیزی است که اخبارش از همه نهادها به گوش می‌رسد. اخباری که همه را ناراحت کرده است . لازم است همه مسئولین در هر کجا که هستند برای عزم جدی خود در سطح قابل قبول برای مبارزه با فساد اقدام کنند. امیدواریم قوا و دستگاههای دیگر هم این کار را در خصوص تخلفات احتمالی بکنند.»
ظریفیان نیز در اینباره می‌گوید: «مسئله فساد در کشور ما یک سابقه بسیار طولانی داشته است به صورتی که فساد بعد از تحریم‌ها از حالت موردی تبدیل به اقدامی‌تقریبا سازمان یافته شد. جامعه هرروز و هرزمان با چهره‌ای جدید از فساد روبه رو میشود. موضوعی که نشان می‌دهد زمینه فساد در دیوان سالاری کشور اعم از قوه مجریه و برخی دستگاههای غیردولتی فراهم است و باید به شکل ساختاری و نه به شکل موردی با آن روبه رو شد.»
وی ادامه می‌دهد :« تصور جامعه این است که عزم جدی برای رفع فساد وجود ندارد .عزم جدی صرفا با انگیزه‌ها انجام نمی‌شود بلکه با انگیخته‌ها و ایجاد اعتماد و سازو کارهایی که مردم احساس بکنند انگیزه مبارزه با فساد توام با عمل است، ایجاد میشود. برخی مردم به این باور رسیده اند که ساختار یا نمی‌خواهد با فساد مبارزه کند و یا اینکه حجم این فساد آنقدرزیاد شده است که امکان مقابله با آن وجود ندارد.»
این فعال سیاسی تاکید کرد:«مفاسد بزرگ چه در قوا و چه در سیستم‌های نظارتی باید به خوبی مورد بررسی قرار بگیرد. بنابراین اگر کاری که حسن روحانی انجام داد منجربه این موضوع شود که سایر دستگاههای دیگر نیز دست به شفافیت بیشتری بزنند، می‌توان امیدوار شد. مسئله فساد یک دغدغه ذهنی نیست بلکه یک مسئله ملی است. در این شرایط نیز هم قوای سه‌گانه و هم سایر بخش‌ها با مبارزه با فساد می‌توانند حس اعتماد را به مردم القاءکنند.»
از اظهارات ناظران اینطور می‌توان استنباط کرد که در شرایط کنونی که حسن روحانی دست روی یکی از فسادهای موجود در بدنه مدیریتی خود گذاشته بسیاری امیدوارند تا شاهد دستورات دیگری از سوی او پیرامون برخورد با باقی تخلفات مالی صورت گرفته در قوه مجریه نیز باشند.
