روزنامه جهان صنعت
1397/04/25
پیروزی هیچ بر همه چیز
نشریه آمریکایی نیویورکر در گزارشی نوشت: تنها واقعیت این نشست، نمایش قدرت برای پوتین است و او دیگر نیازی به رساندن هیچ مطلب دیگری به ترامپ ندارد و خروج نیروهای آمریکایی از سوریه شاید خواسته پوتین از ترامپ باشد که در صورت قبول آن، روس‌ها جنگ را خواهند برد.ماشا جسن از نویسندگان این نشریه در گزارشی با عنوان «ترامپ و پوتین و پیروزی هیچ بر همه چیز» افزود: دونالد ترامپ و ولادیمیر پوتین قرار است با یکدیگر دیداری داشته باشند که درک مشترک آنها از قدرت را منعکس خواهد کرد؛ پیروزی هیچ بر همه چیز. روزنامه نگاران در آمریکا تلاش دارند بفهمند دو رییس‌جمهور قرار است بر سر چه چیزی روز دوشنبه در هلسینکی گفت‌وگو کنند. رابرت مولر، مشاور ویژه ترامپ، نیز با اعلام دست داشتن 12 مامور اطلاعاتی روسیه در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در سال 2016 تلاش کرد این نشست را تحت تاثیر قرار دهد. در این میان رسانه‌های روسی به ندرت این اتهام را پذیرفته و بیشتر رسانه‌های روس به موضوعات حاشیه‌ای همچون مدت زمان دیدار، احتمال برگزاری نشست مطبوعاتی با خبرنگاران، تحویل لیموزین پوتین به هلسینکی و مدل جدید لیموزین وی پرداخته‌اند. در واقع به نظر می‌رسد در این میان موضوع مدل ماشین رییس‌جمهور روسیه مهمتر از دلیل دیدار دو مقام عالی‌رتبه است که این خود نشان از نمایش قدرتی توخالی پوتین و ترامپ در سطح جهانی است. این نوع از نمایش اما ویژه ترامپ است که با آغاز دوره ریاست‌جمهوری‌اش جرقه خورد و هر ژستی که ترامپ از قدرت توخالی‌اش به نمایش می‌گذارد مهر تاییدی است بر اینکه او پیش از هر چیز یک دلال است و مهم نیست این معامله چه ارزشی دارد و پیامدهای آن چه خواهد بود؛ حتی اگر آن معامله تهی از هرگونه مفاد با ارزش باشد و هزینه‌های هنگفتی برای آمریکا در پی داشته باشد ممکن است وی آن را بپذیرد. بنابراین تنها در این شرایط است که دیدار ترامپ و پوتین بدون هرگونه دستورالعمل اجرایی را می‌توان یک نشست عقلانی دانست.
پوتین هم به نوبه خود دو دهه از عمر خود را به زدودن ماهیت علم سیاست، رسانه‌ها و زبان گویای جامعه پرداخته است. در واقع نظامی که وی در روسیه بنا نهاده مبتنی بر تشریفات خالی از محتواست. انتخاباتی که در آن رای‌دهندگان حق هیچ‌گونه انتخاب معنا‌داری ندارند، روند‌های قضاوت از پیش تعیین شده‌اند و رسانه‌هایی که توان هیچ‌گونه اعتراضی ندارند. در این میان رسانه‌های تحت سلطه کرملین که تقریبا شامل تمامی رسانه‌ها میشود، همه تظاهر به اشتیاق و انتظارات فوق‌العاده از این نشست می‌کنند. هرچند ترامپ پیش از این گفته است در خصوص اشغال کریمه توسط روسیه با پوتین رودربایستی نخواهد داشت، اما تحلیلگران روسیه به هموطنان نسبت به هرگونه انتظاری از هلسینکی برای به رسمیت شناختن بلندپروازی‌های روسیه یا لغو تحریم‌ها هشدار داده‌اند. در این میان نباید نادیده گرفت که خود این نشست به تنهایی پیروزی بزرگی برای پوتین به شمار می‌آید و داشتن یا نداشتن محتوای این دیدار چندان فرقی به حال وی ندارد.
ناگفته نماند قدرت و مشروعیت پوتین در روسیه بر دو ستون استوار است؛ بسیج در داخل و ترس در خارج. روس‌ها خود را در دو جبهه در مقابل آمریکا می‌بینند؛ اوکراین و سوریه و فشار اقتصادی موجود در روسیه این موضوع را به آنها یادآوری می‌کند که باید با یکدیگر در مقابل دشمنی سرسخت متحد شوند و اکنون از دید روس‌ها پوتین توانسته این دشمن را به پای میز مذاکره بیاورد، قدرت مهیب پوتین را بیش از پیش به نمایش می‌گذارد. برای پوتین هم گفت‌وگوی کمتر ارزش بیشتری دارد و قدرت او بر پایه موضوعات دیگر استوار است نه گفت‌وگو.
در آمریکا اما دخالت روسیه در انتخابات، که مسلما ترامپ از مطرح کردن آن بیزار است و مسائل حقوق بشری که یک رهبر آمریکایی به طور سنتی در چنین جلساتی به آن اشاره می‌کند از موضوعاتی است که انتظار می‌رود در این دیدار مورد بحث قرار گیرد. اولگ سنتسوف زندانی سیاسی، که کارگردان فیلم اوکراینی است و محکوم به 20 سال زندان در یکی از زندان‌های روسیه است و در ماه دوم اعتصاب غذا به سر می‌برد موضوعی است که بسیاری از فعالان حقوق بشر ناامیدانه در تلاش هستند آن را در دستور کار این نشست قرار دهند.
اما تنها واقعیت این نشست، که به دنبال آن یک کنفرانس مطبوعاتی مشترک با رییس‌جمهور آمریکا برگزار خواهد شد، نمایش قدرت برای پوتین است و او دیگر نیازی به رساندن هیچ مطلب دیگری به ترامپ ندارد. هرچند شاید وی بخواهد تایید کلامی مشروعیت منافع روسیه را از ترامپ بگیرد و رییس‌جمهور آمریکا را وادار به تکرار طوطی‌وار نگرش خود بکند. همچنین پوتین ممکن است از ترامپ بخواهد نیروهای خود را از سوریه خارج کند که در صورت پذیرش چنین امری از سوی رییس‌جمهور معامله‌گر آمریکا، روس‌ها جنگ را خواهند برد. بنابراین هر توافقی که صورت پذیرد تنها نتیجه آن اجرای یک نمایش توخالی خواهد بود.
نیویورکر یک هفته‌‌نامه ادبی آمریکایی است که اولین شماره خود را در 17 فوریه 1925 (میلادی) منتشر کرد و هم‌اکنون گزارش، مقاله، نقد ادبی، شعر و داستان منتشر می‌کند. اغلب مقالات مجله با تاکید بر نقدنویسی بر حیات فرهنگی شهر نیویورک منتشر میشود و مخاطبان فراوانی خارج از آمریکا دارد. سردبیر این نشریه دیوید رونیک است.
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
پس از انتشار تصاویر ماهواره ای از میزان خسارت ها به پایگاه نواتیم، دیروز نیز تصاویر ماهواره‌ای پایگاه رامون ارتش صهیونیستی منتشر شد که نشان می دهد علاوه بر آشیانه ها، مراکز تجهیزات نظامی نیز توسط موشک های بالستیک ایران هدف قرار گرفته است (خراسان) امیر واحدی: این‌بار با بمب‌افکن su ۲۴ پاسخ ویرانگر می‌دهیم / سردار حاجی‌زاده: صد در صد می‌زنیم (جوان) جنگ رسانه‌ای در فضای موشکی (کيهان) پیام صریح ایران به جنگ‌طلبان صهیونیست (تجارت)
سایر اخبار این روزنامه
وزیر راه‌و‌شهرسازی:
انتقاد مونسان از بانک مرکزی ؛
پیروزی هیچ بر همه چیز
ادامه سقوط بورس
به فراخوان رییس جمهور برای باز شدن فضای کشور
افزایش خودروهای شخصی، دلیل اصلی سوانح ناوگان حمل‌و‌نقل عمومی بین‌شهری
بازار میوه‌وتره‌بار از رونق افتاد؛
افت شدید ذخایر منبع تامین‌کننده آب شرب کلانشهرها
مالیات بر اموات!
حسرت مسوولان عراقی!
استخوانی که لای زخم می ماند
مدیرعامل شرکت فرودگاه‌های کشور:
کارشناسان بر فساد هماهنگ‌شده تاکید کردند
گزارش «جهان صنعت» از وضعیت معلولان در روستاهای محروم مازندران
ترامپ در فکر یک جنگ غیرضروری با ایران
بازار ثانویه ارز، مهیاسازی فسادی تازه
ترامپ در فکر یک جنگ غیرضروری با ایران
مسکن، قربانی اقتصاد بیمار
بازداشت بدهکار 1000 میلیارد تومانی بانک سرمایه
