گروه اجتماعي: موضوع استفاده از مواد پلاستيکي و ضررهاي آن براي شهروندان تهران وارد مرحله جديدي شده است. سال‌هاست که مسئولان بهداشتي در اين زمينه هشدارهايي را مطرح مي‌کنند، اما کمتر مورد توجه قرار گرفته است. مهمترين آسيب‌هايي که در اثر استفاده مواد شيميايي سمي‌ميکروپلاستيک ايجاد مي‌شود ممکن است به بروز سرطان يا ايجاد نقص مادرزادي در نوزادان منجر شود. روز گذشته ناهيد خداکرمي، رييس کميته سلامت شورا اسلامي‌شهر تهران در نطق پيش از دستور هفتادو پنجمين جلسه شورا به کمتر استفاده کردن از پلاستيک پرداخت. خداکرمي‌با اشاره به مصوبه شوراي شهر تهران در ارديبهشت 1388 از الزام شهرداري تهران به تغيير الگو و کاهش مصرف کيسه‌ها، ظروف و محصولات يک بار مصرف پلاستيکي و جايگزين کردن مواد قابل بازيافت غيرپلاستيکي در کليه مراکز وابسته به شهرداري تهران و اجراي اقدامات علمي‌و اجرايي درباره کاهش و جايگزيني مواد تجديدپذير به جاي کيسه‌هاي پلاستيکي و ظروف يک‌بار مصرف است سخن گفت.
رييس کميته سلامت شورا ادامه داد: کيسه‌هاي پلاستيکي پس از اختراع پلاستيک در سال 1856 ميلادي توسط الکساندر پارکس مهمان خانه‌هاي ما شده‌اند و در همين مدت زمان نه چندان طولاني توانسته‌اند اثرات مخرب زيادي بر جاي بگذارند. در واقع زندگي مدرن علاوه بر رفاهي که براي انسان به همراه دارد گاه ضررهاي جبران ناپذيري را نصيب وي مي‌کند. خداکرمي‌اظهار داشت: هنگامي‌که کيسه‌هاي پلاستيکي به‌عنوان زباله دور ريخته مي‌شوند، به علت ماندگاري بيش از 500 سال در محيط، باعث آلودگي محيط زيست مي‌شوند. اين کيسه‌ها به همراه باد جابه جا شده و وارد رودخانه‌ها و کانال‌هاي آب مي‌شوند؛ در نتيجه موجب گرفتگي آب‌راه‌ها شده و در بسياري موارد به علت ساکن ماندن آب، زاد و ولد انواع حشرات افزايش مي‌يابد. وي بيان کرد: کيسه‌هاي بلعيده شده حتي پس از مرگ جانوران و تجزيه آنها نيز سالم باقي مي‌مانند، بنابراين دوباره پراکنده شده و زندگي جانداران از جمله انسان‌ها را تهديد مي‌کنند. پلاستيک‌ها درصورتي که به عنوان زباله دفن شوند، به علت تجزيه آرام و کند در محل‌هاي دفن مي‌توانند سبب تشکيل شيرابه و نفوذ آن به آب‌هاي زيرزميني شوند. اين شيرابه شامل ترکيباتي نظير فلزات سنگين و ساير ترکيبات خطرناک است که براي محيط زيست بسيار زيان‌آور هستند.
اين عضو شوراي شهر تهران با بيان اينکه مواد پلاستيکي و پليمري به علت ساخته شدن از منابع نفتي نفتي و خاصيت تجزيه ناپذيري، در خاک باقي مي‌مانند و مواد شيميايي آنها به تدريج از طريق خاک وارد زنجيره غذايي انسان مي‌شود گفت: بنابراين علاوه بر اثرات کيسه‌ها و ظروف پلاستيکي روي محيط زيست، آنچه حائز اهميت است، سلامت انسان‌هاست، به خصوص اينکه امروزه مصرف بيش از حد و نابجا از اين مواد، خطرات جبران ناپذيري را براي سلامت انسان به همراه دارد. خداکرمي‌افزود: رد پاي مواد شيميايي سمي‌ميکروپلاستيک در خون و همه بافت‌هاي بدن يافت مي‌شود و چنانچه ورود آن به بدن ادامه يابد مي‌تواند سبب بروز سرطان، نقايص مادرزادي در نوزادان، اختلال در سيستم ايمني، اختلال در عملکرد غدد اندوکرين در نتيجه ناباروري و ساير بيماري‌ها مرتبط است.
به گفته خداکرمي‌تحقيقات نشان مي‌دهد که تمام پلاستيک‌ها ممکن است در صورت خراش يا گرم شدن، مواد شيميايي مضر آزاد کنند. تحقيقات قوي نشان مي‌دهد که در برخي موارد گرم شدن پلاستيک، سبب ازاد شدن برخي از مواد شيميايي موجود در اين محصولات مي‌شود که ممکن است موجب سرطان در افراد شود. وي تاکيد کرد: سوزاندن پلاستيک علاوه بر اينکه سبب آلودگي هوا مي‌شود بلکه مي‌توانذ سبب آزاد شدن مواد شيميايي شده و نتيجه آن بيماري‌هاي تنفسي است.


خداکرمي‌با بيان اينکه کشور ما با اينکه هفدهمين جمعيت جهان را دارد، تحقيقات نشان مي‌دهد در ايران سالانه بيش از 2 ميليون تن پلاستيک توليد مي‌شود خاطرنشان ساخت: بيشتر اين پلاستيک‌ها نيز بادوام هستند و صدها سال طول مي‌کشد تا به خودي خود تجزيه و نابود شوند. اين عضو شوراي شهر در ادامه افزود: سازمان بهداشت سازمان بهداشت جهاني پس از تجزيه و تحليل جديدي از برخي از محبوب‌ترين مارک‌هاي آب جهان، اعلام کرده که بيش از 90 درصد آب داخل بطري‌ها حاوي ذرات پلاستيک است بطوريکه آب داخل بطري‌هاي پلاستيک بيشتر از دو برابر آب شهري حاوي ذرات پلاستيک است. عضو کميسيون سلامت و محيط زيست شورا افزود: مناطق دفن زباله حاوي انواع مختلفي از پلاستيک هستند و اين آلودگي وارد چرخه زندگي ما مي‌شود. بخصوص که پسماندهاي تهران در کهريزک و آراد کوه دفن مي‌شود و هوا، خاک و زندگي ما و نسل آينده را در معرض خطر جدي قرار مي‌دهد. پلاستيک مي‌تواند مواد شيميايي مضر را در خاک اطراف پخش کند، که پس از آن مي‌تواند به آب‌هاي زيرزميني يا ساير منابع آب در اطراف و همچنين اکوسيستم نفوذ کند. خاک که آلوده شد تمامي‌محصولات زراعي و آبزيان و حتي دام‌هايي که از آن آب مي‌نوشند دچار آسيب جدي مي‌شوند و اين آسيب به انسان نيز منتقل مي‌شود. خداکرمي‌ادامه داد: بدليل رايگان بودن کيسه‌هاي پلاستيکي در ايران مشتريان ترجيح مي‌دهند تعداد بيشتري کيسه دريافت کنند. قطعاً امکان حذف پلاستيک از زندگي روزمره غيرقابل امکان است زيرا کاربردهاي بسياري دارد و حتي مصرف آن در برخي شرايط اجتناب‌ناپذير است. وي تاکيد کرد: امروزه استارت‌آپ‌ها و استعدادهاي خلاق بدنبال بازيافت و دوباره مصرف کردن مواد پلاستيکي هستند و دوستداران محيط زيست نيز تلاش مي‌کنند تا ضمن آگاهي بخشي به مردم براي عدم رهاسازي کيسه‌هاي پلاستيکي در طبيعت راهکاري براي کاربرد دوباره آن کشف کنند. دولت‌ها نيز از سرمايه‌گذاري در پلاستيک‌هاي تجزيه‌پذير با پايه گياهي استقبال مي‌کنند. حمايت از توليد پلاستيک‌هاي تجزيه‌پذير، استفاده نکردن از مواد پلاستيکي يک‌بار مصرف و اراده مردم براي استفاده از کيسه‌هاي پارچه‌اي از جمله اقداماتي است که مي‌توان براي کاهش مصرف پلاستيک انجام داد. رييس کميته سلامت شورا با بيان اينکه بياييد همه با هم فکر کنيم که امروز همان فردا است اظهار داشت: آن‌هم فردايي که با مشارکت اجتماعي و مديريت تک تک شهروندان به خاطر صرفه‌جويي در مصرف آب، کمبود آب ندارد، هرگز در بيابان ، جنگل، پارک يا کانال‌هاي آب، بطري و کيسه پلاستيکي به چشم نمي‌خورد، نرخ باروري بالاتر از سطح جانشيني است و بيماري‌هايي نظير سرطان همچنان کمتر از جهان است و روکش آسفالت کوچه‌هاي تهران با تکيه بر فن آوري نوين بازيافت مواد پلاستيکي مي‌درخشد. اين روياها حقيقي است اگر دست به دست هم دهيم و بخاطر نسل آينده که مهمانان فرداي ما هستند، شهرمان و پايتخت کشورمان را از هر نوع آلودگي، بالاخص پلاستيک دور نگهداريم و براي بازگشت کيسه‌هاي پلاستيکي به چرخه مصرف دوباره تلاش کنيم.