به فاصله‌های دو و سه روز بعد از اعلام توافق کابینه بر سر برنامه خروج از اتحادیه اروپا، وزیر برگزیت و وزیر خارجه بریتانیا استعفا دادند

زلزله در کابینه «می»
دیوید دیویس وزیر برگزیت هنگام استعفا اعلام کرد، دیگر گزینه مناسبی برای این سمت نیست زیرا اعتقادی به برنامه برگزیت نخست‌وزیر ندارد
چندساعت پس از استعفای دیویس و کمی پیش از سخنرانی می در پارلمان برای شرح برنامه‌اش، بوریس جانسون وزیر خارجه هم اعلام کناره‌گیری کرد
روح‌اله نخعی‪-‬ به فاصله دو روز پس از جلسه طولانی ترزا می با کابینه‌اش که منجر به اعلام توافق بر سر موضع کابینه بریتانیا در نحوه خروج از اتحادیه اروپا، مهره اصلی کابینه در مسئله برگزیت و یکی از رهبران کارزار خروج، از سمت‌های خود کناره‌گیری کردند تا دولت ترزا می با یک بحران تمام عیار مواجه شود


به گزارش بی‌بی‌سی، دیوید دیویس که رهبری مذاکرات با اتحادیه اروپا برای خروج بریتانیا از این اتحادیه را بر عهده داشت، در هنگام کناره‌گیری گفت، دیگر بهترین فرد برای اجرای برنامه نخست‌وزیر برای برگزیت، حاصل توافق جمعه، نیست، چون به آن «باور» ندارد. دیویس که این تصمیم را به طور بالقوه «پایان‌دهنده حرفه»اش خواند گفت این تصمیمی شخصی است. او ادامه داد، احساس می‌کند امتیازاتی که بریتانیا در این برنامه با آسانی بیش از حد، امتیازاتی به طرف مقابل می‌دهد. او توضیح می‌دهد که قانع نشده است، رویکرد مذاکراتی دولت «صرفاً منجر به درخواست‌های بیشتر [بروکسل] برای امتیازگیری نشود» و شدنی نیست که او در این سمت بماند برای قانع‌کردن نمایندگان محافظه‌کار به همراهی با برنامه‌ای تلاش کند که به نظر خود او، قابل اجرا نیست.
نخست‌وزیر در پاسخ به اظهارات دیویس هنگام استعفا گفت، با او موافق نیست، اما بابت زحماتش از او تشکر می‌کند.
دومینینک راب، معاون وزیر مسکن که خود نیز از حامیان و فعالان کارزار برگزیت بود، به عنوان جایگزین دیویس اعلام شده است. او حالا مسئول مدیریت روند مذاکرات خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا می‌شود.
خروج دیوید دیویس از کابینه در مخالفت با برنامه نخست‌وزیر برای برگزیت نرم، به‌تنهایی به عنوان نشانه‌ای از معضل احتمالی در دولت می دیده می‌شد اما چند ساعت بعد و در حالی که ترزا می برای سخنرانی در جلسه پارلمان برای معرفی برنامه‌اش آماده می‌شد، بوریس جانسون، وزیر خارجه بریتانیا که از چهره‌های اصلی و رهبران کارزار برگزیت هم اعلام کرد، از سمت خود کناره می‌گیرد تا شرایط بغرنج‌تر و دولت گرفتار بحرانی اساسی شود.
می درباره کناره‌گیری این دو نفر گفت با دو وزیر سابقش درباره «بهترین شیوه احترام‌گذاشتن» به نتیجه انتخابات ۲۰۱۶ موافق نیست. او که از جانسون هم بابت تلاشش در وزارت خارجه تقدیر کرد، گفت برنامه‌ای که کابینه او بر سرش توافق کرده، پیشنهادی «مسئولانه و معتبر» برای شروع دوباره مذاکرات با اتحادیه اروپا است. نخست‌وزیر با اشاره‌ای تلویحی به انتخاب از بین برگزیت نرم و برگزیت سخت تاکید کرد «همه نسخه‌های ممکن» برگزیت را در دو سال گذشته شنیده است و پیشنهاد او، «برگزیت درست» است که به تعهدات همه‌پرسی در مسائل مربوط به پول، مرز و قانون پایبند است اما از اقتصاد بریتانیا هم حفاظت می‌کند و تضمین می‌کند که خروج به نرمی و آرامش انجام می‌شود.
ترزا می که در انتخاب همین میزان از همراهی با اتحادیه اروپا بعد از خروج با بحران مواجه شده، در صحبت‌هایش تلویحاً اروپا را تهدید کرد که این آخرین نسخه و نرم‌ترین برگزیت ممکن است و اگر اروپا بخواهد در مذاکرات، خواستار تغییرات بیشتر شود، گزینه بعدی، حتی نه برگزیتی سخت که برگزیتی بدون توافق خواهد بود. او هشدار داد که اگر اتحادیه اروپا با برنامه پیشنهادی او تعامل نکند، «خطر جدی» خروج بریتانیا در مارس ۲۰۱۹، بدون توافق و باهرج‌ومرج وجود دارد.
بحران تمام‌نشدنی برگزیت برای می
شاید هیچ کس در این روزها به جایگاه نخست‌وزیری می حسادت نمی‌کند. او که مدت‌ها گرفتار شکاف در مواضع سیاستمداران محافظه‌کار بر سر نوع برگزیت، اصطلاحاً نرم یا سخت بود، بعد از سپری‌شدن یا به عبارتی اتلاف زمان بسیار، سرانجام توانست لااقل کابینه‌اش را اگر نه قانع، ولی مجاب کرد که مشخصاً به یکی از این دو گزینه متعهد شود: برگزیتی نرم، با برنامه‌ای که تلاش می‌کند، در عین خروج از اتحادیه اروپا، هماهنگی‌های اقتصادی و مرزی را تا حد ممکن و در راستای آنچه منافع بریتانیا می‌بیند، حفظ کند.
به نظر بدیهی می‌رسید که هواداران برگزیت در میان محافظه‌کاران، خصوصاً کسانی که به برگزیت سخت باور داشتند و خواستار خروجی کامل‌تر و قطعی‌تر از اتحادیه بودند، با می مخالف باشند؛ اما خروج دیویس و جانسون از کابینه ضربه مهمی به برنامه‌های می وارد می‌کند. در شرایطی که نخست‌وزیر باید به دنبال مجاب‌کردن نمایندگان مخالف اتحادیه اروپا در پارلمان، جهت همراهی با برنامه پیشنهادی‌اش باشد، حالا وزیر برگزیتش، پرچم مخالفت با او را برافراشته و پرچم‌دار کارزار برگزیت هم پس از او آمده است. اقدام این دو ممکن است، نمایندگان دیگری را نیز قانع کند که نپذیرند، مسیر برگزیت طبق برنامه می می پیش برود.
اکثریت حزب محافظه‌کار در پارلمان نیز با حمایت 10 نماینده از حزب اتحادگرای دمکراتیک ایرلند شمالی به دست آمده است؛ بنابراین، اگر شکاف کافی در میان مواضع حزب محافظه‌کار ایجاد شود، اگر می نتواند هم‌حزبی‌هایش را به همراهی قانع کند، برنامه او برای برگزیت در پارلمان به مانع برخورد می‌کند و این اختلاف، حتی ممکن است زمزمه‌های دوباره برای تلاش برای کنارگذاشتن او را تقویت کند. نیاز ترزا می به آراء در پارلمان تا حدی جدی است که طبق گزارش‌ها، دولت جلساتی با نمایندگان حزب مخالف، حزب کارگر برای تشریح برنامه‌های توافق جمعه داشته است؛ گرچه شخص دیویس در اظهارات بعد از استعفایش گفته همچنان از می حمایت می‌کند و رقابت برای رهبری حزب در این موقعیت را کار اشتباهی می‌داند.
لارا کونسبرگ، دبیر سیاسی بی‌بی‌سی از منبعی آگاه نقل می‌کند که اگر ترزا می، برنامه‌ای را که در چکرز تنظیم شده، «دور نیندازد»، «وزیری دیگر هم خواهد رفت و بعد یکی دیگر و بعد یکی دیگر و بعد یکی دیگر». این اظهارنظر، اگر موضع نمایندگان محافظه‌کار یا اعضای طرفدار برگزیت سخت در کابینه می باشد، عملاً به این معناست که می بین پیگیری برنامه انتخابی و باقی‌ماندن در سمت نخست‌وزیری باید یکی را انتخاب کند.
آنچه وضعیت را برای می، بحرانی‌تر می‌کند، این است که احتمال دارد، هر دو مسیر به یک مقصد برسند. درست است که ادامه تلاش می برای برنامه انتخابی، ممکن است، شرایط را به کودتایی سیاسی برای کنارزدن می تبدیل کند، اما کنارگذاشتن این برنامه و بازگرداندن دولت به برزخ ابهام نیز شکستی خواهد بود که هواداری برای او جمع نخواهد کرد و فشارها را از سوی طرفداران برگزیت نرم و احتمالاً حزب مخالف و حتی اتحادیه اروپا، تشدید خواهد کرد. برگزیتی‌های سخت و حزب کارگر همین حالا هم حملات شدیداللحن خود به دولت می و مدیریت او بر برگزیت را آغاز کرده‌اند. ادامه ناتوانی می در کنترل کابینه و پیشبرد مذاکرات برگزیت، موضع او را تضعیف می‌کند و ابزار مناسبی برای حمله به او به مخالفان درون حزبی‌اش می‌دهد. شاید تنها چیزی که می‌تواند می را در حفظ سمت نخست‌وزیری یاری کند و او را از برکناری یا اجبار به استعفا نجات دهد این است که در وضعیت فعلی بریتانیا و با اختلافات داخلی بر سر موضوع حالا بحرانی برگزیت که عملاً در هر دو حزب، تصاحب کرسی او و گرفتن سکان هدایت بریتانیا احتمالاً چندان وسوسه‌انگیز هم نباشد!
سایر اخبار این روزنامه