مسعود يوسفي
روزنامه نگار

yousef44@yahoo.com


امروز چهاردهم تيرماه است. اين روز را به نام روز قلم نامگذاري کرده اند. لابد اين نامگذاري به دليل اهميتي است که براي قلم قائل شده اند. اما آيا به راستي قلم داراي اهميت است؟ به خصوص حالا که صاحبان قلم بيشتر از هر زمان ديگري با مشکلات معيشتي و مالي دست به گريبان هستند. البته هميشه اينطور نيست و گاهي دري به تخته مي‌خورد و بخت با اهل قلمي‌يار مي‌شود و از راهي که خدا مي‌خواهد صاحب رزق و روزي فراوان مي‌شودو يا در سايه تلاش و ممارست سري در ميان سرها در مي‌آورد و موقعيت اجتماعي براي خودش دست و پا مي‌کند و کمتر به مشکل مالي مي‌خورد. در غير اين مورد، اهل قلم معمولا اهل چرتکه انداختن و حساب و کتاب نيستند و به قول معروف هشت شان گرو نه شان است و به سختي روزگار مي‌گذرانند. با همه اين احوال نويسنده و هنرمند جماعت، سهم انکارناشدني در شکل گيري فرهنگ‌ها و تمدن‌ها داشته و دارند. آن‌ها مي‌نويسند و نقد و تحليل مي‌کنند و رفتارها و حرکات مردم جامعه را از غربال مي‌گذرانند تا خوبي را از بدي و سره را از ناسره جدا کرده باشند و راه را از بيراهه معلوم کنند و نگذارنند ديگران در مهلکه‌ها و پرتگاه‌هاي خطر سقوط کنند. يک اتومبيل هر اندازه سريع و قدرتمند، بدون داشتن چراغ نمي‌تواند در تاريکي‌هاي هول انگيز جاده‌ها و در شب‌هاي ديجور و طولاني راه بسپرد. نويسنده و هنرمند به مثابه چراغي است افروخته که روندگان و کاروان بشري با آن پيش پاي خود را مي‌بيند و مسير درست را از غير آن تشخيص مي‌دهد. هم بر اين قياس است که نويسنده را در زمره روشنگران و روشنفکران جاي داده اند. در پرتو همين نورافکني‌ها و روشنگري‌هاست که راستي‌ها و درستي‌ها آشکار و دروغ‌ها و پلشتي‌ها معلوم مي‌شود. اگر نيرو و جادوي قلم نباشد راست و دروغ به هم آميخته مي‌شود تا جايي که ديگر راستي در کار نباشد و دروغ و ناراستي و ريا و جهل و خيانت سايه مي‌گستراند و نکبت و بدبختي همه جا را فرا مي‌گيرد. بااين حساب بديهي است که دروغگويان و ناراستان اهل قلم را خوش ندارند و از انديشه و قلم آن‌ها در هراس باشند و بيمناک. به اين خاطر نويسندگان و قلم به دستاني که با بد انديشي و جهل و خرافه مي‌ستيزند و مبارزه مي‌کنند معمولا با کين توزي و انتقام جويي آن‌ها که منافع و بهره کشي‌هاشان در خطر مي‌افتد مواجه مي‌شوند و تاوان مي‌پردازند. يک نويسنده واقعي و اصيل بر آن است تا بدسگالي و کژي و آفت را از اجتماع بتاراند و بر جاي آن نيک انديشي، صلح و دوستي و سلامت رابنشاند. از اين حيث روزنامه نگار نيک انديش و درستکار را که در انديشه روشنگري و روشنفکري و تعالي جامعه است، مي‌توان و بايد نمونه اصيل و متعالي يک هنرمند و نويسنده به حساب آورد . پس اغراق نيست اگر بگوييم رونامه نگاران، پاسداران راستين حرمت انسان و جامعه هستند. اکنون ايران بزرگ، ايران نجيب و ايران مظلوم در يکي از برهه‌هاي خطير و حساس تاريخي خود قرار دارد و روزگار سختي را از سر مي‌گذراند که غالبا به خاطر اهمال‌ها و ندانم کاري‌ها اتفاق افتاده است. گذار از اين دوره محتاج تلاش‌ها و فداکاري‌ها و عشق بازي‌هاي هر آن کساني است که دل در گرو دوستي اين کهن ديار سرافراز دارند. روزنامه نگاران در اين شرايط نقش يگانه‌اي دارند.روشنگري‌ها و تبيين‌ها و راهکارهاي کارشناسي شده اين صنف فرهيخته در انتقال از اين دوره دشوار و رسيدن به شرايط مطلوب و دلخواه بسيار موثر خواهد افتاد. در پايان موقع را مغتنم مي‌دانيم و امروز را که روز قلم است به روزنامه نگاران و اصحاب رسانه شادباش و تهنيت مي‌گوييم و تلاش‌هاي روشنگرانه اشان را در راه تعالي جامعه و کشور ارج مي‌نهيم.