داغ شدن انتخابات از راه دور!

مسعود سلیمی- گاهی حتی به گونه‌ای تصادفی به تعبیری بدون حساب و کتاب‌های از پیش تعیین شده، اتفاق‌هایی رخ می‌دهد، خبرهایی روی خروجی خبرگزاری‌ها قرار می‌گیرند که بالقوه می‌توانند یک هدف را نشانه روند.
دیروز باب کروکر، رییس کمیسیون روابط خارجی سنای آمریکا، جمهوریخواه تندرو و یکی از مدافعان و پیشقراولان افزایش فشار علیه کشورمان اعلام کرد که با توجه به انتخابات پیش‌رو، طرح جدید تحریم علیه ایران تا مشخص شدن نتیجه آن به تعویق خواهد افتاد. به عبارتی برای آمریکا، اینکه چه کسی روی صندلی پاستور بنشیند مهم است ضمن اینکه نمی‌خواهد در آستانه چنین رویداد مهمی، شرایط برای اتحادیه اروپا و همچنین دولت روحانی در دفاع از برجام، از گذشته دشوارتر شود.
بدون تردید اتخاذ چنین موضعی که می‌تواند از سوی کاخ سفید هم مورد تایید قرار گیرد، در هنگامه انتخابات ایران، دولت روحانی را به راه رفتن روی لبه تیغ وادار خواهد کرد، به عبارت بهتر، بهانه خوبی به دست دلواپسان و آمریکاستیزان می‌دهد تا انگ حمایت خارجی را بر پیشانی دولت بچسبانند و فریاد و واویلا راه بیندازند! از طرفی این پیام را هم به افکار عمومی کشورمان می‌دهد که دولت ترامپ با همه حرف و حدیث‌های ضد‌ایرانی‌اش، باز هم ترجیح می‌دهد به‌گونه‌ای با برجام و دولتی اهل تعامل در ایران کنار بیاید.
در کنار این شمشیر دوسر یعنی پیشنهاد کروکر اما رویدادی که حتی اگر بر پایه و قاعده «حساب‌احتمالات» هم آن را در ترازو بگذاریم به انصراف قالیباف از نامزدی در انتخابات برمی‌گردد. صدالبته قالیباف مثل هر داوطلب حضور در هر انتخاباتی در هر جای جهان از حق مسلم و خدشه‌ناپذیر انصراف برخوردار است اما اینکه شهردار پرسر و صدای پایتخت پس از یکی دو نوبت ناکامی در رسیدن به پاستور و اینکه این بار با اسب زین‌کرده‌تر از همیشه قرار بود خود را به هدف برساند، پا پس کشیدنش نمی‌تواند بدون حرف و حدیث باشد، هرچند در میان اصولگرایان و دلواپسان و در نهایت مخالفان روحانی هم هستند کسانی که میانه خوبی با شهردار تهران ندارند.


همچنین فاجعه پلاسکو باعث شد تا نگاه و نظر مردم به سوی شهرداری تهران با تردیدهای بسیاری همراه شود. اما کاپیتان نیروی هوایی که زمانی خود را در پوست یک ناجی قرار داده بود و چندی پیش هم با موفقیت در گذر از تحقیق و تفحص مجلس در مورد پلاسکو، پشت‌گرمی سیاسی خود را به رخ کشید و در یک کلام سیاستمدار جاه‌طلبی چون او که پس از سال‌ها حضور در رده بالای مقامات کشور به کمتر از ریاست‌جمهوری رضایت نمی‌داد به ناگهان از صحنه مبارزه بیرون رفت، نمی‌تواند به دلیل انگیزه شخصی باشد.
با کنار رفتن قالیباف و با توجه به نبود شخصیت سیاسی هم‌ارز روحانی در جمع نامزدهای بالقوه اصولگرایان، میدان برای جلو آمدن یک نامزد دیگر، نایب‌التولیت آستان قدس رضوی، بیش از هر زمانی می‌تواند بازتر شود البته مثل فوتبال که هر وقت صحبت از نتیجه یک بازی می‌شود، خیلی‌ها به‌طور کلیشه‌ای از نامنتظره‌ها حرف می‌زنند در بازی سیاست هم می‌توان کلیشه‌وار رفتار کرد و به احتمالات متوسل شد.
با همه این تفاصیل اما هرگونه که به این دو رویداد نگاه کنیم، می‌توان به یک نتیجه دووجهی رسید؛ افزایش فشار بر روحانی از یک‌سو و تشدید نگرانی رای‌دهندگان از جدی شدن نامزدی رقیب ساکن مشهد مقدس از سوی دیگر و آخر اینکه اگر دلسردی مردم از عملکرد دولت روحانی در چهار سال گذشته قرار باشد درصد مشارکت را پایین آورد، چه‌بسا وجود رقیب جدید که با کنار رفتن قالیباف می‌تواند یکه‌تاز شود چه‌بسا کار به انتخاب ناگزیر روحانی و به تبع آن به حضور بیشتر مردم پای صندوق‌ها بینجامد.
همه اینها صدالبته در فضا و شرایط سیاسی ایران، هر لحظه می‌تواند باز هم جا‌به‌جا شود.
massoudmehr@yahoo.fr