فراموش‌تان نمی‌کنیم

فرشاد کاس‌نژاد

تمام افسوس‌های پیشین در فوتبال ایران هرگز معنای عمیق این افسوس آخر را نداشت. جام جهانی برای ما تمام شد اما هرگز نباید فراموش کنیم که به سال ۲۰۱۸ ما چه تیم باشکوهی داشتیم. آخرین شب از این جام، کریس رونالدو یک پنالتی از کف داد، روی دروازه ما هرگز مانوری در قواره خودش نشان نداد و باید اخراج می‌شد اما داور حتی بعد از VAR کوتاهی را کنار نگذاشت. سوال روزهای اخیر را که رونالدو چطور مهار می‌شود، کی‌روش به مضحکه کشید. عجب حکایتی ساختیم، ماندگار و جانانه.
ما باشکوه بودیم و این همان چیزی‌ است که از فوتبال باقی می‌ماند، نمایشی از قدرت و عشق، دو ویژگی درهم تنیده در تیم ما. نام کارلوس کی‌روش و اثرش در فوتبال ایران هر دو ماندگار است. کی‌روش باشکوه‌ترین تیم را ساخت، در دورانی که فوتبال ایران با باشگاه‌های ورشکسته و مدیریت بی‌مایه می‌توانستند از فوتبال چیزی باقی نگذارند.  از اینها اما بگذریم. شادی خیابانی بعد از شکست مقابل اسپانیا و بعد از تساوی مقابل پرتغال، بعد از حذف. در اینها جستجو کنید. این چه معنایی دارد جز اینکه قلب ملتی آماده است برای عشق ورزیدن و دوست داشتن، برای یک زندگی شاد، برای سبکی از زندگی که گرایش به آن حتی پس از ناکامی هم بیرون می‌زند. چه معنایی دارد جز اینکه شیفته یک لبخندیم، امید به سخت‌ترین راه‌ها بسته‌ایم.  چاره‌ای نیست. دل‌بستن به همین امیدها و رویاها حکایت مردمانی ا‌ست که سخت روزگار می‌گذرانند و جشن‌شان تلخ است.