به خانه برنگرديد!

دور سوم از مرحله گروهی جام جهانی 2018، امروز آغاز می شود و تیم های صعود کننده از گروه A و B با انجام چهار بازی مشخص خواهند شد. به جرات می‌توان گفت مهم‌ترین بازی امروز جام جهانی، تقابل ایران و پرتغال است. در گروه دوم اسپانیا و پرتغال چهارامتیازی هستند و با توجه به اینکه اسپانیا به احتمال قوی صاحب سه امتیاز بازی مقابل مراکش خواهد بود، در دیگر بازی این گروه، ایران و پرتغال برای صعود به مرحله بعدی باید دیگری را از پیش رو بردارند. البته پرتغال حتی با یک تساوی نیز تیم صعود کننده خواهد بود اما ایران باید پرتغال را شکست دهد تا در کنار اسپانیا در مرحله بعدی حاضر شود.
تخصص پرتغال
تیم ملی پرتغال بهترین فوتبالیست و حتی بهترین ورزشکار دنیا را در اختیار دارد. این تیم با عنوان قهرمان جام ملت های اروپا در سال 2016 وارد مسابقات جام جهانی شده است. شاید عده ای بگویند که بازی با پرتغال خیلی ساده تر از بازی با اسپانیا خواهد بود و تنها در صورت مهار کریستیانو رونالدو، می‌توانیم خیلی راحت تر از تقابل با اسپانیا بازی کنیم اما این تفکر و این نظریه واقعا اشتباه است. نوع بازی تیم ملی پرتغال شبیه مراکش است البته به مراتب قوی‌تر، سریع‌تر و خطرناک‌تر! این تیم بازیکنان بسیار سرعتی را در اختیار دارد که می‌توانند توپ را با سرعت بالایی در کانال‌های طولی زمین به حرکت درآورند. برخلاف اسپانیا که علاقه داشت با مالکیت و حوصله زیاد دروازه ایران را تحت فشار قرار دهد، پرتغالی ها هیچ علاقه ای به صبر کردن ندارند و تلاش می‌کنند تا به سرعت توپ را وارد دروازه حریف کنند! شاید درست باشد که تمام پرتغال برای رونالدو بازی می‌کنند اما علاوه بر رونالدو بازیکنان دیگری چون ژائو موتینیو، ویلیام کاروالیو و برناردو سیلوا، قادرند ضرباهنگ تهاجمی را در پرتغال بالا ببرند. ضمن اینکه در جناح چپ و جایی که رونالدو حضور دارد، بودن گوئررو در پست دفاع چپ و ژائو ماریو(یا فرناندز) در پست هافک چپ، توان پرتغال را در این جناح فوق العاده بالا خواهد برد چرا که پشت سر CR7، دو بازیکن سرعتی قرار دارند که می‌توانند فوق ستاره تیم‌شان را در ضد حملات یا حملات سریع به خوبی تغذیه کنند. در جناح راست، شاید سدریک سوارس، مدافع تیم ساوت‌همپتون به کیفیت مدافع جناح چپ نباشد اما حضور برناردو سیلوا، بازیکن منچستر سیتی در پست هافبک راست بدون شک توان تهاجمی پرتغال را افزایش خواهد داد.
تفاوت‌های پرتغال و اسپانیا


برخلاف اسپانیا که در مرکز دفاعی خود با وجود پیکه، شکنندگی محسوسی داشت، پرتغال با داشتن په په و فونته، انسجام بهتری خواهد داشت. علاوه بر این، حضور کاروالیو و موتینیو انسجام میانه زمین پرتغال را بیشتر می‌کند و به نظر می‌رسد تیم ایران برای نفوذ از میانه زمین کار به مراتب سخت‌تری نسبت به نفوذ از کناره ها خواهد داشت. قطع ارتباط هافبک‌ها با رونالدو کار بسیار مهمی است که می‌تواند شانس ایران برای پیروزی در این بازی را تا 40 یا حتی 50درصد بالا ببرد.
در این حالت ایران می‌تواند با توان جنگندگی که در هافبک های این تیم وجود دارد، نبض میانه زمین را در اختیار بگیرد. هافبک های پرتغال به اندازه اسپانیا خلاق و بازیساز نیستند و به همین جهت می‌توان کنترل میانه زمین را در دست گرفت و به این ترتیب می‌شود از حملات پرتغال، ضد حملات خطرناکی ساخت چون هافبک‌های این تیم سعی می‌کنند با نزدیک شدن به رونالدو روی تغذیه او تمرکز کنند، به همین خاطر انتظار می رود بین هافبک‌ها و مدافعان این تیم فاصله ایجاد شود که در این صورت، با توپ‌گیری در زمین خودی و انتقال سریع بازی به میانه زمین، فضای خوبی در اختیار بازیکنان کناری ایران مانند امیری یا جهانبخش قرار خواهد گرفت تا بتوانند بازی را به اطراف یا داخل محوطه جریمه حریف ببرند.
از طرفی تمام توان گلزنی پرتغال به رونالدو خلاصه می‌شود. این تیم چهارگل زده که هر چهار گل به نام رونالدو ثبت شده است. از این چهارگل، فقط دوگل توسط پاس هم‌تیمی‌ها به رونالدو به‌دست آمده بنابراین می‌توان گفت پرتغال برای «گل زدن» بیشتر به توانایی‌های رونالدو تکیه دارد تا خلاقیت بازی سازهای خودش، پس حالا می‌توان گفت ایران با پرس شدید روی رونالدو تا درصد80 از «گل خوردن» مصون خواهد ماند.
مقایسه ایران و پرتغال
در تیم ملی پرتغال از 23 بازیکن، 20 بازیکن لژیونر حضور دارند که در لیگ های معتبر انگلستان، اسپانیا، فرانسه، آلمان و ایتالیا و در تیم های نامداری چون اِی سی میلان، ناپولی، موناکو، والنسیا و دورتموند، بازی می‌کنند. علاوه بر این تیم ملی پرتغال لژیونرهایی نیز در کشورهای ترکیه و روسیه دارد و این تنوع زیاد نشان می‌دهد که تیم پرتغال تجربه بین المللی زیادی دارد.
تیم ملی ایران، در دوبازی قبلی خود نشان داد بازی زیرکانه را به خوبی یاد گرفته است. تنها ایرادی که می‌توان به این تیم گرفت، تجربه کم بازیکنانش در تقابل با اسم‌های بزرگ فوتبال است. مطمئن باشید اگر استرس ناشی از تقابل با بزرگان از روی دوش ملی‌پوشان ایرانی برداشته شود، کیفیت کار آن ها حتی تا 60درصد افزایش خواهد یافت. بنابراین نباید از کسب پیروزی مقابل پرتغال ناامید بود. نقطه قوت پرتغال انتقال سریع بازی در فضاهای طولی زمین است.
آن‌ها برخلاف اسپانیا علاقه چندانی به بازی در عرض و عوض کردن منطقه و استراتژی بازی ندارند و شاید به اندازه اسپانیا توانایی این کار را نداشته باشند اما خیلی بیشتر از اسپانیا در فرار و بازی سرعتی در کناره ها قدرت دارند. بنابراین به نظر می رسد، مدافعان و هافبک های کناری تیم ملی ایران، روز پرکارتری را نسبت به بازی مقابل اسپانیا داشته باشند.
خودباوری بیشتر لطفا!
به هرحال، تیم کشورمان با توجه به آنچه مقابل اسپانیا به نمایش گذاشت، برای شکست دادن پرتغال شانس بالایی دارد. برخلاف آنچه پیش از بازی با اسپانیا (به خاطر سرعت بالای پرتغال) تصورمی شد مقابل قهرمان اروپا شانس کمتری نسبت به اسپانیا خواهد داشت. اگر تیم ایران می‌تواند با یک دفاع منظم و فوق العاده منسجم، خلاقیت فانتزی‌ترین تیم جهان را کور کند بنابراین در مهار سرعت رونالدو و یارانش نیز نباید مشکل خاصی داشته باشد. با توجه به بازی‌های برگزار شده در جام جهانی به جرات می‌توان گفت سنگین‌ترین پرس و برنامه های دفاعی از مردان کی روش دیده شده است، بنابراین همان‌قدر که پرتغال و اسپانیا را غول فوتبال می دانیم، برای تیم ایران نیز باید شانس زیادی برای امتیازگیری از این تیم ها قائل باشیم. همانطور که ایران با بدشانسی نتوانست از اسپانیا یک امتیاز بگیرد، می‌تواند با تمرکز بیشتر، از پرتغال سه امتیاز بگیرد اگر خودباوری بازیکنان ما بعد از بازی با اسپانیا ارتقا پیدا کرده باشد.