آیین بدرقه صدرالدین شجره با حضور دوستان در غربتی مثال زدنی برگزار شد؛ تنهایِ ساکتِ پرنور خداحافظ!

همدلی| دل دوستانش خون است برای رفتن یک تکیه گاه. خودشان می گویند صدری بخشی از نماد رادیو است؛ بخشی که حالا با خودش تکه ای از رادیو را تا همیشه برده است به جایی دیگر.
صدرالدین شجره تهیه کننده بود، کارگردان بود، بازیگری هم می کرد. اما آنچه مردم از او بیشتر به یاد دارند صدایی آرام و با وقار بود که حالا دیگر نیست. دوستانش صبح شنبه آمدند برای خداحافظی. برای بدرقه دوستی که رفته است جایی دیگر و قصد سفرش را با بیماری که بالاخره او را از پا درآورد اعلام کرده بود. قرار خداحافظی شان میدان ارگ بود؛ ساختمان قدیمی رادیو که هنوز خاطرات خوشش به طور کامل از یادها نرفته است.
اجرای مراسم را سپرده بودند به داود رشیدی. این گوینده قدیمی سخنانش را با حسرت آغار کرد: متاسفانه هدف تجمع ما تشییع پیکر استاد عزیزمان صدرالدین شجره است و همه ما اندوهگین این وداع هستیم.
گاهی سکوت بهترین انتخاب است


میکائیل شهرستانی، گوینده دیگر رادیو اولین سخنران مراسم خلوت وداع بود. بغض راه سخن گفتن را برای شهرستانی ناهموار کرده بود. به همین خاطر هم ترجیح می داد سکوت کند اما خب آمده بود برای چند کلامی درد دل کردن:«گاهی در اینگونه مراسم‌ حرف زدن، از آلام ما کم نمی‌کند و باید سکوت کرد. سال‌های زیادی این افتخار را داشتم که در کنار صدری همکار و دوست او باشم و تنها می‌توانم بگویم که او هیچ‌گاه کسی را آزرده و ناراحت نکرد، ولی خودش آزرده شد. او در سال‌های اخیر که درد می‌کشید، انتظاراتش فراهم نشد و باور کنید که انتظارات یک هنرمند مالی نیست و ما اندکی پول هم می‌سازیم.»
شهرستانی چند تک جمله دیگر هم گفت که هم زیبا بودند هم تلخ:« صدری بخشی از نماد رادیو است و من در ذهنم احساس می‌کنم که تکه‌ای از رادیو محو شد و دیگر کسی جای او نخواهد آمد؛ البته هنوز هم کسانی هستند که رادیو را زنده نگه داشته‌اند. در آخر امیدوارم خانواده و دوستان او این غم را دوام بیاورند. فقط می‌توانم بگویم خداحافظ صدری.»
هر جا می‌خواهی برو
جواد پیشگر هم رفت برای هم صحبتی با داغداران حاضر در آیین وداع با زنده یاد شجره. او از رفتار شاعر گونه صدری گفت و از اینکه او همیشه برایش یک معلم بوده است:«بسیار از ایشان آموختم. او همیشه در تئاتر، نمایش و نمایش رادیویی بی‌نظیر بود و دانش علمی او در حوزه صدا واقعا بی‌نظیر بود. من هر چه تا امروز آموخته‌ام در کنار ایشان بود.»
بعد هم رفت سراغ سخن گفتن از خصوصیتی که در شجره بود اما امروز باید با ذره بین سراغش را گرفت: برجسته‌ترین خصوصیت زنده‌یاد صدرالدین شجره اخلاق حرفه‌ای بود. او به دلیل آموخته‌ها و دانشی که داشت چنان سخن می‌گفت که هر شنونده‌ای را وادار می‌کرد که به او گوش کند. صدری رفت و من به خانواده او و جامعه فرهنگ و هنر تسلیت می‌گویم. فقط می‌توانم بگویم که او خیلی زود رفت. فقط می‌توانم بگویم صدری عزیز برو به هر جا که می‌خواهی، فرقی نمی‌کند باز هم همین جایی.»
هنرمند واقعی تنهاست
اکبر زنجان‌پور، گوینده رادیو و بازیگر نیز که از دوستان قدیمی زنده‌یاد صدرالدین شجره بود، از دریچه دیگری رفت سراغ غربت شجره و دیگر همکارانش: «درست است که مردم هنرمندان را می‌بینند و با آنها ارتباط برقرار می‌کنند، ولی هنرمند واقعی کسی است که تنهاست. مثل آنتوان چخوف که صدری عاشق کارهایش بود. مثل اکبر رادی که با صدری بارها به خانه او می‌رفتیم و درباره تئاتر با او سخن می‌گفتیم. صدری هنرمندی بود که هم تنها بود و هم ساکت و پُرنور.‌ خدا رحمتش کند.»
صدرالدین شجره، گوینده، مجری، بازیگر، نمایشنامه‌نویس و کارگردان پیشکسوت رادیو چند سالی بود که به بیماری نادری دچار شد و بر اثر همین بیماری چهارشنبه 30 خرداد ماه از دنیا رفت.
حسن خجسته (معاون اسبق صدا)، حمید شاه‌آبادی (معاون صدا)، محمدرضا قربانی (مدیر رادیو نمایش)، حسن فتحی، بهزاد فراهانی، قاسم زارع، بیوک میرزایی، جواد پیشگر، فریبا متخصص، اصغر همت، اکبر زنجان‌پور، میکائیل شهرستانی، میرطاهر مظلومی، شمسی صادقی، راضیه مومیوند، ماهداد توکلی، مهین نثری، عذرا وکیلی، شهلا دباغی، مرضیه رشیدبیگی، ندا هنگامی، مجید نظری نسب، خسرو احمدی، مهرداد کیانی، سهیل محمودی، بهرام ابراهیمی و سعید توکل از جمله حاضران در این مراسم هستند.