«همدلی» برگزاری مراسم نکوداشت زادورز هنرمندان موسیقی متولد بهار را روایت می‌کند

به نام هنر به کام سیاست
خانه موزه «دکتر معین و استاد امیر جاهد» میزبان ضیافت کسالت آور مدیران صف اولی بود
همدلی| علی نامجو- ظاهرا بنا بود مراسمی با عنوان نکوداشت زادروز هنرمندان پیشکسوت موسیقی متولد بهار، در خانه موزه"دکتر معین و استاد امیرجاهد" برگزار شود. لااقل در کارت دعوتی که برای میهمانان فرستاده شد، اینطور نوشته بودند. عکس و تاریخ تولد اهالی موسیقی متولد بهار (شاهین فرهت، محمدجلیل عندلیبی، جاوید مجلسی، بهناز ذاکری، حسن همایونفال، بهرام گودرزی، زیدالله طلوعی، عباس تهرانی تاش، امین الله رشیدی، محمدرضا دارابی، بهرام ساعد، علی رستمیان، سیمین غانم، رضا ژاله، فرمان مرادی، داود فیاضی، خسرو بهرامی، سیامک بنایی، سیما مافیها، رضارضایی پایور، هنگامه اخوان، قاسم رفعتی، سید محمد میرزمانی، هادی منتظری، علی اکبر شکارچی، احمدعلی راغب و رضا خدامی) را سر در خانه موزه چسبانده بودند.
به انتهای کوچه منتهی به خانه موزه که می آمدی، گروهی از نیروهای تشریفات و ماموران نیروی انتظامی را بیسیم به دست می شد دید. در برنامه هایی نظیر آنچه پنجشنبه گذشته برگزار شد، معمولا هنرمندان شرکت می کنند بنابراین حضور این تعداد نیرو برای تامین امنیت مراسم کمی عجیب بود. چند دقیقه قبل از آغاز برنامه دلیل این همه مراقبت مشخص شد. فرزندان مرحوم رفسنجانی با دور و بری هایشان که تعدادشان هم کم نبود، از راه رسیدند و معلوم شد میهمانان ویژه برنامه ای که قرار است با همکاری باغ موزه، شهرداری منطقه 14 تهران و خانه موسیقی برگزار شود، اهالی سیاستند. به حیات باغ موزه که وارد می شدی، میزهایی گرد با چهار پنج صندلی دورش چیده بودند. چهره های هنری حاضر در این نکوداشت آدم های کمی نبودند اما جایشان در صف اول نبود. دور میزی که در صدر گذاشته بودند، رئیس شناخته شده خانه موسیقی، اخوان رفسنجانی، شهردار منطقه 14 و مسئولانی که سن و سالشان با خوشبینی نصف سن و سال هیچ یک از هنرمندان حاضر در برنامه نمی شد نشسته بودند.


مجری زن برنامه با صدای رادیویی و زیبایش گرمای طاقت فرسایی که با وجود روشن بودن چند پنکه قوی امان حاضران را بردیده بود، لااقل برای چند لحظه از یادها برد. بعد از خواندن چند بیت با حال و هوای موسیقی ایرانی، مجری مرد برنامه پشت تریبون آمد و نوید اجرای مشترک مراسم با بانوی خوش صدا را داد؛ کاش این طور نمی شد و برنامه را همان خانم تا انتها می برد. سخنرانی های طولانی از سوی شهردار منطقه که آمار شهدای محله پیروزی و دور و برش را می داد، رئیس خانه موسیقی که از جایگاه والای چشم آذر مرحوم می گفت و خانه موسیقی را خانه امید عده ای معرفی می کرد و محسن هاشمی رئیس شورای اسلامی شهر تهران که انصافا بروشور باغ موزه را خوب از بر کرده بود، امان هنرمندانی که دست کم شصت هفتاد ساله بودند، بردیده بود. سیمین غانم همان اول کار، رفت. خربزه و هندوانه ای هم که در بشقاب های ویژه هر میز گذاشته بودند، انصافا گرم و نامطبوع بود.
تقریبا کسی تا آخر نماند اما چند نکته جالب هم این برنامه داشت؛ گرانی طلا باعث شد تا برگزار کنندگان به اهداء ربع سکه به قله های پیشکسوت موسیقی ایران قناعت کنند. لوح تقدیری که به امضا مدیر موزه و رئیس خانه موسیقی هم رسیده بود، جزء لیست موارد اهدایی بود. در این گیرو دار برنامه های موسیقی جداگانه ای از قبل آماده شده بود تا حال حاضران را بدتر کند. صرف نظر از بداهه خانی امان الله رشیدی که بزرگ ترین عضو جشن تولد اهالی موسیقی متولد بهار بود و همین نکته به اجبار باعث می شد بتوان از کنار اجرای نه چندان دلچسبش گذشت، در ابتدا هادی منتظری(کمانچه) و جمشید عزیزخانی(آواز) به اجرای یک موسیقی کردی پرداختند . عزیزخانی از آواهایی در پایان هر خط شعر استفاده می کرد که واقعا ارتباطی به فضای سنگین باغ موزه نداشت. در بخش بعد هم حسن همایونفال(خواننده) به همراه جمشید آقایی(سنتور) و حمیدرضا همایونفال(تمبک) به اجرای قطعه ای خاطره انگیز پرداختند که با وجود گرما و خستگی از سخنرانی های طولانی و ناهماهنگی هنرمندان و کمبودها در امکانات صوتی خاطرات خوشی را به یاد نیاورد.
در این برنامه جمعی از مسئولان فرهنگی و شورای شهرتهران که در عمل نقل مجلس تجلیل از پیشکسوتان موی سپیدکرده موسیقی بودند، از جمله مهندس محسن هاشمی رفسنجانی (ریاست شورای اسلامی شهر تهران)، حمیدرضا نوربخش(مدیرعامل خانه موسیقی)، دکتر محمد جوادحق شناس (عضو شورای شهر و رئیس کمیسیون فرهنگی)، دکتر الهام فخاری (عضو شورای شهر و رئیس شورای عالی استان تهران)، سید محمود میرلوحی، محمد علیخانی، ناهید خداکرمی (از اعضای شورای شهر اسلامی تهران)، دکتر ابوالفضل رفیعی (مدیرکل فرهنگی شهرداری تهران)، دکتر فرهودحمیدی (شهردار منطقه ۱۴)، یاسر هاشمی رفسنجانی و مهدی سبحانی(مدیر موزه دکتر معین و استاد امیر جاهد) حضور داشند.
بعد از سخنرانی دکتر حمیدی و خوشامدگویی چندین باره اش به مسئولان شورا، حمیدرضا نوربخش(مدیرعامل خانه موسیقی ایران) هم به آنها خوشامد گفت. به قول او «به همت این مسئولان شورای شهر است که چنین محل هایی در شهر تهران پا برجاست و محل انس و الفت اهالی موسیقی است و امیدوارم این کمک ها بسیار بیشتر شود چون انتظار مردم و اهالی فرهنگ و هنر از مجموعه شورای شهر و شهرداری فراتر از گذشته است».
او برای بار چنددهم همچنان امیدوارانه به مدیران شهری و کشوری نظر کرد و با تاکید براینکه اهالی فرهنگ و هنر در انتخابات شورای شهر و ریاست جمهوری مشارکت و انتظاراتی داشته اند که این انتظارات باید در همین دوره برآورده بشود، نهاد خانه موسیقی را خانه هنرمندان عرصه موسیقی معرفی کرد: «خانه موسیقی متجاوز از 15 هزار عضو از سراسر کشور دارد و همه اهالی موسیقی این خانه را خانه خود می دانند. ما انتظار داریم به همت مهندس هاشمی و دکتر حق شناس و همه اعضای شورای شهر، خانه موسیقی بیش از پیش پا بگیرد.»
مهندس هاشمی هم در سخنرانی برای پیشکسوتان شصت هفتاد ساله موسیقی ایران گفت: «زیرساختهای مناسب شهرداری تهران در حوزه فرهنگ و هنر می تواند در این موضوع مورد استفاده صحیح قرار گیرد.امیدوارم روزی برسد که شعارهایی نظیر "هنر نزد ایرانیان است و بس" از حیطه شعار به اشباع ظرفیت داخلی و حضور جدی در صحنه های بین المللی تبدیل گردد.»
این برنامه که عنوان زیبایی هم داشت بالاخره تمام شد و ره آورد جالب و البته تکراری هم داشت. باید انتظار بکشیم و منتظر بمانیم تا روزی یک نفر از راه برسد و کاری کند تا مسئولان به موسیقی ایران نگاه جدی داشته باشند و در عمل تعبیر هنر نزد ایرانیان است و بس، محقق شد. به امید آن روز؛ آمین!