یک تلنگر برای بهارستان

«قانون تفسیر جزء (۱) بند «الف» تبصره (۱۲) قانون بودجه سال ۱۳۹۷ کل کشور، قانون تفسیر بند (الف) تبصره (۲) ماده (۷۶) قانون تأمین اجتماعی اصلاحی مصوب 1380.7.14، قانون موافقت نامه همکاری بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری ارمنستان راجع به احداث و بهره برداری از نیروگاه های جریانی روی رودخانه ارس، قانون موافقت نامه انتقال محکومان بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری دموکراتیک سوسیالیستی سریلانکا...».   پنج قانون فوق، فهرست مصوباتی است که مجلس شورای اسلامی طی دو ماه اخیر به صورت قانون تصویب کرده است. در روزهای اخیر هم طرح یک نماینده مجلس که اتفاقاً از نمایندگان ادوار مجلس هم هست و علی القاعده باید اولویت های نظام قانون گذاری را بداند، درباره «نحوه اجرای احکام اعدام، قطع و نقص عضو در ملأ عام» در مجلس اعلام وصول شده است. جالب این است که «تهیه لوایح قضایی» اولاً و بالذات یکی از وظایف مصرح رئیس قوه قضاییه در قانون اساسی است. نگاهی به عناوین قوانینی که در هفته های اخیر در مجلس تصویب شده است و همچنین کند و کاوی در دستور کارهای روزمره مجلس طی سال های اخیر، نکات قابل تاملی  را برای مامشخص می کند به خصوص این که بدانیم به گفته خود نمایندگان هزینه اداره هر دقیقه مجلس نزدیک به 300 میلیون تومان است!1-   باید از نمایندگان ملت در بهارستان پرسید واقعا کدام یک از قوانین فوق چه از حیث شمولیت و چه از حیث اهمیت، "اولویت" کشور هستند؟ در شرایطی که همه ارکان نظام تصریح دارند که مشکلات معیشتی مردم اصلی ترین مسئله کشور است، قوانین فوق که با هزینه میلیاردی تصویب شده اند، چه گرهی از زندگی بخشی از مردم باز می کند؟2- جای این سوال مطرح است که لوایح بنیادی و مادری که در مجلس در حال خاک خوردن است و می تواند بخش زیادی از ساختار معیوب کشور را اصلاح کند، چه زمانی قرار است به صحن مجلس بیاید؟ مسائلی مانند مالیات بر ارزش افزوده، اصلاح نظام بانکی، اصلاح قانون چک و از همه مهم تر لایحه قانون تجارت که با توجه به گذشت 86 سال از زمان تصویب و با توجه به این که  اصلاحیه آن چند سال است که در مجلس خاک می خورد، نیازمند دگرگونی  و از موضوعاتی هستند که در صورت تصویب در قالب یک قانون جامع در بخش های مختلف اقتصاد راهگشایی می‌کنند و جلوی تولید بسیاری از پرونده های قضایی را هم می گیرند.3- ممکن است در دفاع از مجلس گفته شود مطابق قانون هر نماینده ای می تواند طرح های دلخواه خود را دنبال کند. دراین جا باید به نمایندگان این ایراد را وارد کرد که اولویت های کشور را درک نمی کنند. بماند که بسیاری از طرح هایی که نمایندگان برای آن لابی می کنند، موضوعات منطقه ای و محلی یا کم اهمیت است که شائبه تعارض منافع را به دنبال دارد.4- اصلاح آیین نامه مجلس خود یکی از دستور کارهای همیشگی ادوار مجلس بوده که معادل صدهامیلیارد تومان وقت مجلس را گرفته اما هیچ گاه به سر منزل مقصود نرسیده است. تا جایی که هفته و ماهی نیست که پیشنهاد اصلاح یا حذف یک بند از آیین نامه مجلس را از رادیو نشنویم!5- بر این فهرست، باید حاشیه های سیاسی مجلس را هم افزود. سیاسی کاری هایی که در قالب های مختلف  هم وقت و انرژی مجلس را می گیرد و هم وحدت قوه مقننه را مخدوش  می کند.بخشی از ایرادات فوق که تنها از باب مثال مطرح شد، با اقدامات ضربتی هیئت رئیسه حل می شود. پاره ای هم همکاری دو قوه دیگر را می طلبد اما بخش اعظم کار بر عهده خود نمایندگان است که نباید جز حل مشکلات مردم اولویت دیگری داشته باشند. آن هم در اوضاعی که به تصریح دوست و دشمن، کشور در یک نبرد اقتصادی تمام عیار قرار گرفته است.