بجنورد ، شهر همدلی و اقوام اصیل ایرانی

خراسان بزرگ مهد تمدن و شعر و شعور ایرانی است. هر چند در سالیان دراز و در حوادث تاریخی پی در پی کوچک و کوچک‌تر شده است‌ اما هنوز جلال و شکوه گذشته را دارد. بلخ و طوس و مشهد و نیشابور و بیرجند و سبزوار و بجنورد و ده‌ها شهر تاریخی که یادآور تمدن بزرگ ایرانی است. در سال‌های گذشته به دلیل وسعت این استان نامی، خراسان به سه استان کوچک‌تر تقسیم شد. خراسان جنوبی با مرکزیت بیرجند، خراسان رضوی با مرکزیت مشهد و خراسان شمالی با مرکزیت بجنورد.به دلیل اهمیت مذهبی و سیاسی مشهد، همیشه این شهر مهم مورد توجه سیاسیون و مردم قرار گرفته است. اما دیگر شهرهای خراسان بزرگ با وجود مشکلات ریز و درشت آنقدر مورد توجه نبوده‌اند. بجنورد به عنوان شهری تاریخی، با وجود مناظر طبیعی بکر و یادگار‌های تاریخی چند هزار ساله مهجور مانده است؛ شهری که می‌تواند با توجه مسوولان و سرمایه‌گذاران به عنوان قطب گردشگری منطقه شناخته شود.
رضا بازی‌برون- بجنورد شهری خوش‌آب و هوا، کوهستانی، گذرگاه دیار سبزه و سبزاندیشی از سبزآبی مازندران تا خاستگاه خورشید (خراسان)، آرام گرفته بر دامنه‌های آداغ با کهن حوادث شور و شادی و کوچ تا رنج فراق و زخم‌های داغ، بجنورد در یک کلام شهر اقوام اصیل ایرانی، شهر همدلی است. سال‌ها پیش بارها برای تهیه گزارش به این دیار که بخش شمالی استان خراسان بود سفر کردم. در استخر باصفای بش قارداش که از چشمه جوشیده از بن‌کوه سیراب می‌شد شنا کردم، در بهکده راجی با جذامیان داغ بر چهره و دست همسفره شدم. گرمه و جاجرم و رنج زنان کار را دیدم و شیرینی حُملکتی بجنوردی را چشیدم و بسیار و بسیار خاطره و یادمان، اما چندی پیش که میهمان یاری دیرین از فرزندان این دیار بودم در خیابان‌های تمیزش قدم زدم. تازه آپارتمان‌های نوساز را در جای‌جای روییده در جوار خانه‌های قدیمی دیدم و... تا به فضای سبز و خلوت حاصل از خروج پادگان نظامی رسیدم نفس‌کشی در قلب شهر، شهری مرکز استان شده که حتی امروز هم تا تبدیل نشدن خانه‌های قدیمی به آپارتمان‌های چند طبقه دارای ترافیک ماشینی است.گل‌هموطنان بجنوردی، من زیسته‌ام و شما هم شاهد بوده‌اید و هستید زندگی در شهرهایی که دیگر نه آن زندگی است با هوای خوش و تمیز و آمد و شد روان و راحت که ادای زندگی است، خلاصه کنم و از رنج فرصت‌های از دست داده نگویم و ننویسم. بجنورد فرصت دارد و فرصتی غنیمت دارد که اشتباهات شهرهای زندگی‌سوز را تکرار نکند، وسعت وسیع و مغتنمی که با خروج پادگان نظامی پیش آمده را قدر بدانیم. در برخی شهرها این فرصت تبدیل به ایجاد فضاهای عمومی شهری همچون کتابخانه، پارک، آمفی‌تئاترهای وسیع روباز برای اجرای گردهمایی‌های بزرگ مردمی و گذرگاه‌های دسترسی به نقاط مختلف شهر و گذر از ترافیک شهری و پارکینگ شده است. این نقطه خاص در شهر بجنورد مرکز استان خراسان شمالی با یک آینده‌بینی کاملا ملموس، راه نجات این شهر از اشتباهاتی است که در برخی دیگر از شهرهای کشورمان اتفاق افتاده. شنیدم بخشی از آن به برخی از سازمان‌ها واگذار شده مثل تامین اجتماعی. در کدام شهر، مادر و فرزندی با تامین خیال می‌توانند فضایی امن و سبز و زیبا، آذین شده با کتاب و ابزار ورزشی کودکان و حوضچه‌های شنا و... آرامش خیال خود و آسایش خانواده را فراهم کنند. اگر این فضا تبدیل به خانه‌های اداری و مسکونی و این قبیل شود چه حاصلی جز افزایش ترافیک و تنگی نفس در فضای شهری به جای ریه‌های شهری خواهد داشت.زمین تنها کالایی است که وارداتی نیست و امروزه دیگر در جهان سطح زمینی را که برای رویش سبزه و غنای هواست تبدیل به بلوک و آهن نمی‌کنند. چند پایه بر زمین و ایجاد فضاهای زیبای مورد نیاز عمومی بر آن پایه‌ها هم پاسداشت زمینی است و هم تامین نیازهای شهری.در پایان روی سخنم با عزیزان مسوول استانی و شهری و شهرداری بجنورد است. شما هم این فرصت زیبا و مغتنم را قدر بدانید و اشتباهات دیگر شهرها را تکرار نکنید. درآمدهای شهری با حمایت مردم به هر حال تامین می‌شود. کاری نکنید که نسل‌های آینده مجبور به خراب کردن و دوباره کاری شوند و به جای آن یادگارهای ماندگار از دوران خدمت به یادگار بگذارید. در «بش قارداش» زیبا که بسیار نیکو و زیبا فضاسازی شده جای هتل بین‌المللی با سالن‌های اجتماع برای گردهمایی‌های ملی و منطقه‌ای خالی است. بجنورد می‌تواند برگزارکننده گردهمایی‌های بزرگ با حضور کشورهای آسیای میانه باشد. خوشبختانه هنوز فضای مورد نیاز در منطقه زیبای «بش قارداش» موجود است و تنها جلب و جذب سرمایه‌گذار و سرمایه‌های محلی و ملی مورد نیاز است که هر سرمایه‌گذار آینده‌نگری این فرصت را از دست نمی‌دهد. برخی رشته‌های ورزشی مثل تنیس رشد قابل توجهی در خراسان شمالی داشته. ایجاد فضاهای مناسب همچون میادین کشتی‌های محلی که شهره جهانی است ورزش این منطقه را هم می‌تواند جهانی کند و این حرف‌ها تنها خواب و خیال نیست. کافی است مسوولان عزیزمان شجاعانه و با نیت خیری که دارند اولین قدم‌ها را بردارند و با نابودی فضاهای موجود فرصت‌سوزی نکنند.