روزنامه همدلی
1397/03/21
محمدعلی بهمنی- شاعر و ترانه‌سرا خواننده‌ای با دغدغه‌ای اصیل
سال 1353 یا 1354 بود که با هم ملاقات کردیم. خواننده جوانی بودکه می‌توانست خودش را نشان دهد و نشان هم داد. اولین اثر حبیب با استقبال خوبی از سوی مردم مواجه شد. شاید چون مانند دیگر خواننده ها نمی خواند و سبکی مخصوص به خود داشت. موسیقی و صدای او برای مردم قابل پذیرش بود و نکته جالب و البته مثبت این که حتی نسل های بعدی هم با کارهای او همراه شدند. وقتی امروز جوانی هجده نوزده ساله کاری از حبیب را زمزمه می کند که چند دهه قبل اجرا شده، باورپذیری کارهای او را به اثبات می رساند. حبیب واقعاً به ترانه هایش، آهنگهایش و اثری که می ساخت، اعتقاد داشت. مردم به خاطر همین اعتقاد با او ارتباط برقرار کردند و آن را پذیرفتند. قبل انقلاب با هم دیدارهای زیادی داشتیم البته ملاقات های ما به صحبت در خصوص ترانه های حبیب خلاصه می شد. او واقعاً انسان خوبی بود و دغدغه اینکه «چه بخواند» داشت. برایش مهم بود که می خواهد روی چه شعر و ترانه ای دست بگذارد و چه چیزی را تبدیل به اثر کند. اگر به کارهایش نگاهی بیندازیم با نام بسیاری از شعرا و ترانه سرایان رو به رو می شویم که شاید برخی از آنها برای مردم آشنا نباشد. آدمی صادق، بی ریا و دوست داشتنی بود. در همان چند سال آشنایی نزدیکی که با او داشتم این خصوصیات را در او دیدم. محبوبیت او را می توان تا حدودی در همین خصوصیات اخلاقی او جست و جو کرد. وقتی فردی تا این حد در میان مردم خود محبوب است، مسلماً چهره خوبی از خود در ذهن دوستداران و مردمش تصویر کرده است. او هیچ وقت خودش را مقابل مردم قرار نداد. می دانست چه می داند و چه می خواهد؟! سیری که در کارهایش در پیش گرفته بود، نشان می داد تفکری داشت که به آن باورمند بود و بر اساس آن پیش می رفت. در چه زمانی که در ایران بود، چه در زمانی که در خارج از ایران فعالیت می کرد، باورمندان خود را داشت و بسیاری، آثار او را به خوبی درک می کردند. از نگاه من به ایران آمده بود تا فضا و دنیای دیگری از گذشته خود را در کشورمان ارائه دهد. حبیب می خواست پس از نزدیک به 30 سال، این بار در ایران آثارش را روی صحنه به گوش طرفدارانش برساند. حالا که این اتفاق رخ نداده، جای تامل دارد. هر کس از زاویه دید خودش به ماجراها نگاه می کند و می بیند بن بست هایی هست این مشکل تنها برای حبیب نبود ... . امیدوارم از این به بعد قدر بزرگوارانی را که هنوز میانمان هستند، بدانیم. عزیزانی چون حبیب محبیان تا همیشه ماندگارند وکارهای خوب و خالص هم همیشه ماندنی است. حبیب نام خود را بین بزرگان موسیقی و هنر ایران به ثبت رساند و رفت. متاسفانه دیگر او را در میان خود نداریم کاش کاری کنیم از این به بعد مانند امروز اینگونه حسرت نخوریم.
سایر اخبار این روزنامه
نگاهی به گروه‌های C و D جام جهانی 2018 روسیه از رویای «خروس» تا حسرت آلبی سلسته
دیروز در بیست‌وپنجمین روز از ماه مبارک رمضان جمعی از استادان دانشگاه‌ها با رهبر معظم انقلاب اسلامی دیدار کردند
تصویب یا عدم تصویب یک لایحه منجر به تظاهرات وکلا در مجلس شد مدرسه بهارستان
رهبران کره شمالی و آمریکا برای گفت‌وگو وارد سنگاپور شدند ناقوس صلح یا شیپور جنگ
پرونده «همدلی» در سوگ سالمرگ حبیب محبیان؛ مردی که تنها ماند مردی که تنها مُرد
محمدعلی بهمنی- شاعر و ترانه‌سرا خواننده‌ای با دغدغه‌ای اصیل
فرمان فتحعلیان- خواننده، نوازنده و آهنگساز موسیقی پاپ فرصت‌ها را از حبیب گرفتند
رضا یزدانی- خواننده و نوازنده موسیقی پاپ محبوبیت حبیب زوری نبود
امیر تاجیک- خواننده موسیقی پاپ حبیب با حسرت رفت
مسعودرضا بلادری آب به آسیاب دشمن نریزیم
به کجا چنین شتابان...
ملوانان بوشهر از حداقل حقوق و بیمه بازنشستگی محرومند
