حل مشکلات کشور در گرو‌ تفاهم با جهان

محمدقلی یوسفی*- رشد شاخص فلاکت کشور خبر خوشایندی نیست اما در حال حاضر شرایط اقتصادی نیز به گونه‌ای نیست که با شاخص‌های بین‌المللی قابل قیاس باشد. ساختار اقتصادی ما به گونه‌ای درهم‌تنیده دچار آسیب و شکست شده است که نمی‌توان آسیب‌ها را از هم تمییز داد. در حال حاضر باید گفت متاسفانه هیچ دورنمایی مبنی بر نجات از بحران اقتصادی و تجاری فعلی وجود ندارد. متاسفانه مدیران سیاسی و اقتصادی کشور در مسیر حل مشکلات اقتصادی پیش آمده تصمیم‌های جدیدی اتخاذ می‌کنند که بر اساس آن نه‌تنها مشکلات قبلی حل نمی‌شوند بلکه هر روز بر حجم مشکلات افزوده می‌شود.
امروز نبود امنیت اقتصادی، توسعه اشتغال و رشد روزافزون آسیب‌های اجتماعی حاصل از مشکلات معیشتی بیانگر آن است که گویی دیگر هیچ ایده‌ای در مسیر بهبود شرایط اقتصادی کشور کارساز نیست. در حال حاضر شرایط اقتصادی کشور به گونه‌ای است که هر گوشه از آن را که نظر می‌کنیم متوجه وضعیت اورژانسی می‌شویم. در این شرایط به معنای واقعی راهی برای باز شدن گره‌های مکرر وجود ندارد. این گره‌ها باز نخواهند شد مگر به دست مدیران و مسوولانی که خود به دست خود آنها را ایجاد کرده‌اند. نمی‌توان توقع داشت مشکلاتی که از گام‌های نخست به دست مسوولان ایجاد شده امروز به دست مردم باز شود.
گره‌هایی در مسیر آزادی اقتصادی، تولید، اشتغال و رفاه مردم به واقع با دستان مردم که توان اجرایی و قانونگذاری ندارند باز نخواهند شد و زمانی قابل بررسی و گشایش خواهند بود که همه متغیرهای نقش‌آفرین در اقتصاد از شفاف‌سازی تا کنترل رانت و فساد مورد توجه قرار گیرد. از سوی دیگر باید این موضوع مهم را مورد توجه قرار داد که وضعیت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی به گونه‌ای در هم گره خورده است که به دشواری قابل تشخیص است. این موضوع اما دلیل دیگری بر آن است که مردم خود همه مشکلات اقتصادی را درک کرده و دیگر شاخص‌های علمی رنگ خود را در کشور از دست داده‌اند.
متاسفانه مردم امروز درباره آینده وضعیت اقتصادی خود ناامید شده‌اند و چشم‌انداز روشنی برای برنامه‌ریزی‌های خود ندارند. همچنین از بعد بین‌الملل نیز تا زمانی که تصمیم به گره‌گشایی نباشد دیگر هیچ امیدی به بهبود شرایط نخواهد بود. در حال حاضر نه‌تنها جایگاه خود را در جامعه بین‌الملل نمی‌دانیم بلکه در تشخیص دوستان و دشمنان بین‌المللی نیز دچار مشکل شده‌ایم. این در حالی است که بارها سخن از آن گفته‌ایم که بهترین راه برای بهبود شرایط اقتصادی کشور طی کردن راه مستقیمی است که نه‌تنها هیچ کشوری از آن متضرر نمی‌شود بلکه روند بین‌الملل نیز بهبود پیدا می‌کند. این راه مستقیم اما مسیری نیست مگر مذاکره با تفاهم با جهان.
*عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی