ماه رمضان یادآور نتایج معکوس مسائل اجتماعی

علی بدیع‪-‬ ماه مبارک رمضان در حال سپری شدن است، در حالی که این روزها وقتی به جامعه و رفتار آدم‌های آن نظر کنی به نسبت چند سال قبل تفاوت‌های بسیاری را مشاهده‌ می‌کنی، انگار افراد جامعه خیلی عوض شده‌اند، نه قصد قضاوت دارم و نه صلاحیت آن‌را، ولی عملکرد و بازخورد غیرمسئولانه مسئولان و سیاستگذاران فرهنگی در دوسه دهه گذشته از عوامل شرایط امروز جامعه است.
وقتی نگاهی به خیابان‌های پایتخت در هر نقطه از جغرافیای آن بکنی خیلی به‌ندرت‌ می‌توان ماه رمضان را احساس کرد، همه راحت‌ می‌خورند و‌ می‌نوشند وخصوصا سیگار‌ می‌کشند انگار که نه انگار ماه مبارک رمضان است، البته گرفتن یا نگرفتن روزه یک مسئله شخصی است، ولی چنین رفتارهایی اول بی‌احترامی به خود و سایر شهروندان است و دوم بی‌تفاوت بودن به ارزش‌های جامعه. هرچند که این روزه‌خواری‌ها دیگر غیر قابل کنترل و ریشه در موارد مختلف دارد و همان‌طور که اشاره شد بیشتر برمی‌گردد به گذشته، آنجا که در رمضان آن سال‌ها گویی روزه گرفتن اجباری بود، یک کودک خردسال یا یک فرد سالخورده در گرمای سوزان تابستان نمی‌توانست یا نبود که جرعه‌ای آب بنوشد و چه برخوردهایی که در صورت مشاهده انجام نمی‌گرفت و دیگر موارد این‌چنینی که قابل تعمیم به سایر روابط اجتماعی جامعه‌ می‌شود، از جمله مسئله حجاب، روزی که بیرون بودن یک تار موی خانمی گناه کبیره محسوب‌ می‌شد و افراد خودسر به‌نام قانون و اخلاق چه برخوردهای غیراسلامی که نمی‌کردند.
حتی پوشیدن پیراهن آستین کوتاه برای پسران جرم بود، ولی حالا حجاب یک شعار شده گروهی که اصلا حجاب ندارند و اگر آن روسری دکوری هم حجاب محسوب شود، لباس‌های تنگ و ساپورت و پارگی بالای زانوی شلوار خانم‌ها و... از پوشش نداشتن موی سر بسیار زننده‌تر است و شاید بی حجاب‌های آن سال‌ها از خیلی محجبه‌های امروزی محجبه‌ترند، البته مراکز سیاستگذاری امور فرهنگی مثل صدا وسیما هم از این بحث مستثنی نیستند، مثلا زمانی در برنامه نونهالان روی سر دختران دوسه ساله به اجبار روسری می‌گذاشتند، ولی حالا در همین سریال‌های ماه مبارک رمضان اختلاط کامل زن و مرد و روابط نادرست مرد غریبه با زن شوهردار یا بالعکس نشان داده‌ می‌شود و موارد بسیار دیگر.
ولی واقعیت این‌ لست که نه آن درست بود و نه این، بی‌حجابی و روزه‌خواری، انجام مسائل ضدفرهنگی و خارج از عرف اجتماعی به نوعی بی‌احترامی به جامعه و افراد آن است و متاسفانه ماه مبارک رمضان برای خیلی‌ها یادآور عملکردها و رفتارهای منفی گذشته است که نتایج معکوس آن امروز در جامعه به خوبی هویداست، البته نمی‌توان اقشار پایبند به ارزش‌ها و فرهنگ‌های مذهبی و ملی را هم نادیده گرفت و در همین ماه مبارک جلوه‌ای زیبای بسیاری را به‌صورت خودجوش و بدون هیچگونه تحکمی شاهد بوده و هستیم از جمله گلریزان‌های بسیاری که برای آزادی زندانی‌های جرائم غیر عمد صورت‌ می‌گیرد.


برپایی سفره‌های افطاری ساده در اکثر مساجد کشور و توزیع بسته‌های افطاری در گذرهای پرتردد و محلات مستضعف‌نشین توسط بسیج شهرداری تهران و حتی حرکت زیبا و قابل تکریم ارامنه محترم تهران که توسط اسقف اعظم و شورای خلیفه‌گری ارامنه سفره افطاری برای هموطنان مسلمان خود ترتیب‌ می‌دهند و در راس همه اینها مراسم شب‌های قدر که هفته قبل در سراسر کشور برپا بود و حضور بی‌شمار مردم که با هر عقیده و مرام و مسلک و با هر تیپ و پوشش و حجابی که تبلور ذات پاک هر فرد ایرانی است و اصل بازگشت به انسان کامل و خاضع را در اذهان یادآور‌ می‌شود و‌ می‌گوید هیچ حرکت فرهنگی و اخلاقی و مذهبی با فشار و امر و نهی غیر اصولی در مسیر درست خود قرار نمی‌گیرد و اگر مسئولان محترم کمی از حساسیت‌های غیر واقع را کم کنند و از شعارزدگی و تعارف فاصله بگیریم، اقشار مختلف جامعه خیلی بهتر با مسائل اجتماعی و فرهنگی و اعتقادی برخورد‌ می‌کنند و احترام به این امور مطمئنا تسهیل و تثبیت خواهد شد.
پس بیاییم و از گذشته درس بگیریم و اجازه بدهیم مردم خود برای خود تصمیم بگیرند و مسئولان انشاءالله که فقط هدایت و ارشاد خواهند کرد .