نامی محمدیان، خواننده موسیقی پاپ-کلاسیک در گفت‌وگو با «همدلی»: موسیقی پاپ در ده سال گذشته جاودانه نشد

آلبوم قبلم هشت ماه با تاخیر مجوز گرفت اما این بار اصول را رعایت کرده ایم
همدلی| وقتی آلبوم «پاییزی» در همکاری با بیات ها به سرانجام رسید و منتشر شد، به نظر نمی‌رسید که بتواند عنوان گران ترین آلبوم سبک و زمان خود را به خود اختصاص دهد اما این اتفاق افتاد. نامی محمدیان بعد از 5 سال دوری از عرصه، این بار در همکاری با هنرمندان هندی آلبومی دیگر در دست تولید دارد که مانند آلبوم قبلی او از بهترین و ایده‌آل‌ترین‌ها بهره برده تا شاید به لحاظ کیفی و کمی نیز بتواند رکورد خود را بزند. این آلبوم به شکل کاملا آکوستیک و ارکسترال ضبط می‌شود و از پیشرفته‌ترین دستگاه‌ها در ضبط آن استفاده خواهد شد. با این خواننده درباره دلایل پر هزینه بودن آلبوم هایش، سبک و سیاق و شیوه کاری که به آن علاقه‌مند است، گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
خوانندگان به سمت و سوی انتشار تک‌آهنگ رفته‌اند اما در کارنامه هنری شما چنین چیزی دیده نمی شود. چرا فضای دیگری را تجربه کردید؟
به تولید تک آهنگ علاقه زیادی نداشتم و همچنین فاصله زیادی در این پنج سال از فضای موسیقی داشتم، به همین دلیل این مورد صورت نپذیرفت. البته ممکن است به زودی این اتفاق در مورد یک تراک انجام شود اما هنوز کاملا مشخص نیست.


امروزه بیشتر خوانندگان بر این باورند انتشار آلبوم منجر به ضرر و زیان مالی می شود و جنبه اقتصادی برایشان نخواهد داشت. شما بُعد مالی قضیه را در نظر نمی گیرید؟
همیشه کیفیت برایم مهم و مد نظر بوده و هست. همان گونه که می دانید در تولید، انتشار و پخش آلبوم «پاییزی» هم که در زمان خود لقب گران ترین آلبوم تاریخ موسیقی پاپ ایران را داشت، کیفیت برایم مهم بود، تا مسائل مالی و بازگشت سرمایه. در کلیت موضوع، درگیر موضوع بازگشت سرمایه نیستم و بیشتر تمرکز من و دوستان روی کیفیت کار و رضایت حداکثری مخاطبان است.
عده ای نسبت به انتشار آلبوم با هزینه‌های گزاف، منتقد هستند و بر این باورند شما درراستای ایجاد تفاوت و دسترسی آسان به شهرت، هزینه های گزاف را بهانه و دستاویز قرار داده اید. چه دفاعی در قبال آنها دارید؟
من همیشه به نظر دوستان عزیز و منتقدان احترام می گذارم. بالاخره شما برای مردم زندگی نمی‌کنید بلکه با مردم زندگی میکنید و من نمی توانم تمامی مخاطبان را راضی نگه دارم. منتقدان هم همانگونه که از نامشان مشخص است، انتقاد می کنند و من به انتقاد همه این عزیزان در صورتی که واقعا کارشناسی باشد، بسیار احترام گذاشته و در جهت بهتر شدن کار خود استفاده می کنم. هر کسی یک دیدگاهی دارد و من کلا به کیفیت و آکوستیک بودن کار برای شنیدن موسیقی خوب برای مخاطبانم باور و اعتقاد دار، به همین دلیل برای ماندگاری یک موسیقی فاخر هزینه می کنم.
در تولید آهنگ ها با صدای شما به هیچ وجه موسیقی الکترونیک شنیده نشده است. آیا چنین مقوله ای در شرایط بحرانی امروز موسیقی جوابگوست؟
من علاقه ای به این موسیقی ندارم و تا جایی که بتوانم استفاده نمی کنم، مگر در جایی که تنظیم کنندگان محترم صلاح بدانند با استفاده از این نوع موسیقی در یک قطعه، کار زیباتری را مخاطبان خواهند شنید. در این صورت من به نظر دوستان تنظیم کننده احترام خواهم گذاشت و بر خلاف اعتقاد خود عمل خواهم کرد ولی همان طور که گفتم خودم هیچ اعتقادی به این نوع موسیقی ندارم.
قاطبه نسل امروز، موسیقی ساده، کم تفکر و خالی از ایده، خلاقیت و هنر را پسندیده است. به گونه ای که موسیقی فاخر به حاشیه رفته است. هرگز نخواسته اید با این سلیقه ها همسو شوید؟
با احترام به عزیزان و همراهان اصلی و همیشگی که همان مخاطبان هستند باید بگویم متاسفانه هیچ گونه موسیقی در حوزه پاپ در 10 سال گذشته نزد مردم جاودانه نبوده که قابل زمزمه باشد.
چرا قطعاتی مانند بن بست، فریاد زیر آب، هجرت و ... با گذشت چندین دهه هنوز قدیمی نشده اند؟
مسلما پاسخ این است که این نوع موسیقی از دل و اعماق روح مردم زمان خود بلند شد و همین موضوع سبب شد جاودانه شوند و به نسل های بعد هم انتقال پیدا کنند. با احترام به تمامی عزیزان حوزه ی موسیقی پاپ باید بگویم الان موسیقی های پاپ کمتر از یک ماه تاریخ مصرف شان به پایان می رسد و جاودانه نخواهند ماند زیرا ارتباط عمیق میان تولید کنندگان و مخاطبان وجود ندارد و همه فقط به دنبال جنبه مادی قضیه هستند. من با احترام به سلیقه مخاطب، به موسیقی جاودانه اعتقاد دارم و امیدوارم که در این آلبوم به هدفم برسم. با کمک و استعانت از پروردگار نازنین که یار و همراه همیشگی من بوده، هست و خواهد بود.
حتی اگر به قیمت نادیده شدن تمام شود، باز هم چنین کاری نخواهید کرد؟
تا جایی که توانستیم با کارهای کارشناسی و انتخاب عزیزان و هنرمندان خوب در این حوزه، پیش رفتیم. امیدوارم با کمک از یار و همراه همیشگی ام یعنی خداوند منان و سخت کوشی همکارانم این اتفاق در جهت نادیده شدن صورت نگیرد و مردم به بهترین شکل از آلبوم استقبال کنند.
به کیفیت اشاره کردید؛ آیا جایگاه موسیقی با کیفیت در جامعه امروز، جایگاه شایسته ای است؟
شاید پرداختن به کیفیت موجب ضعف در کمیت کارتان شود اما در صورتی که از افراد کارشناس در این حوزه استفاده کرده و همچنین چارچوب اصلی و فضای روانشناسی و جامعه شناسی حاکم بر کل جامعه را در نظر بگیرید، قطعا کیفیت با استقبال همراه خواهد بود.
ماندگاری یک موسیقی را در چه می بینید که برای آن هزینه می کنید؟ صرف هزینه‌های گزاف می تواند یک اثر بد موسیقایی را به ماندگاری برساند؟
ترانه خوب در میان تمامی اقشار جامعه همیشه زمزمه می شود. همچنین ملودی به اعتقاد من باید از بطن احساس و عمق وجود مردم سخن بگوید. برای رقم خوردن چنین اتفاقی قطعا باید ترانه سرا و ملودی ساز بسیار ارتباط نزدیکی با مردم داشته باشند تا بتوانند جاودانه سرایش کنند و بسازند و نوع هارمونی موجود در موسیقی با احساس مردم همگام شود.
برخی از اهالی موسیقی استفاده از ساز آکوستیک، سمپل و الکترونیک را یک گونه خاص ارزش گذاری می کنند و بر این باورند حتی سازهای اکوستیک وقتی در استودیو ضبط می‌شوند هنگام شنیده شدن، زنده نبوده و به شکل ضبط شده به گوش مخاطب می رسند. اگر این باور را درنظر بگیریم کاری که امثال شما انجام می دهید بیهوده نخواهد بود؟
در کشور ما شاید این گونه بحث مورد تایید باشد اما در جامعه جهانی اینگونه نیست و قطعا استفاده از سازهای آکوستیک در بیشتر موزیک های فاخر دیده می شود. من با این نکته که توسط دوستان بیان می شود، موافق نیستم.
واقعا فکر می کنید در برخی فضاها نیاز به آکوستیک باشد؟
قطعا آکوستیک همیشه شانس بیشتری در جهت جاودانه بودن موزیک در دل مردم را داشته و خواهد داشت.
هزینه هایی که بابت تولید آلبوم تان صرف می شود، به نوعی در حال ساخت یک برند به نام شماست. یعنی در دو نوبت شما را گران ترین خواننده پاپ موسیقی ایران می دانند. صرفا هدفتان همین بوده یا واقعا صرف چنین هزینه‌هایی الزامی بوده است؟
اگر کسی واقعا به بازار واقعی موسیقی فاخر آشنایی کامل داشته باشد و البته صفر تا صد کار یعنی پیش تولید تا رسیدن کار به دست مخاطب را بشناسد، قطعا می داند هزینه ها به همین صورت خواهد بود، مخصوصا الان که قیمت دلار مانند ضربان قلب به نوسان افتاده است و نمی توان هیچ پیش بینی صحیحی از فردا داشت. البته آلبوم ما محصول دو کشور و البته با جنبه جهانی همراه است که بعد ها بیشتر عزیزان متوجه آن خواهند شد.
چه شد که مخاطب چنین موسیقی های فاخری سطح سلیقه اش پایین آمد و حالا فقط به موسیقی مصرفی گوش می کند؟
وقتی کار خوب نباشد، خواه و ناخواه دوستان عزیز و مخاطبان گرامی به سمت موسیقی مصرفی کشیده خواهند شد. حالا موسیقی پاپ این سال های کشور ما فوق العاده از سطح پایینی برخوردار شده است.
دلیل مصرفی شدن آهنگ‌ها چیست؟ چه باید کرد که تاریخ مصرف آنها اندکی بیشتر شود؟
این موضوع بسیار عمیق است و نیاز به یک کار کارشناسی دقیق با استفاده از اهالی و اساتید واقعی موسیقی دارد. البته در مدت زمان تقریبا طولانی در حدود دو الی سه سال باید این کار را انجام داد. در این مدت باید شدیدا در جهت تقویت این نوع موسیقی کار قابل توجهی انجام داد. موسیقی بد وجود ندارد اما با این حال موسیقی به دو دسته قوی و ضعیف تقسیم می شود. شما در نظر بگیرید که به هر نقطه ای از جهان بروید با احترام به موسیقی سنتی ایرانی نگاه کرده و آن را قابل ستایش می دانند اما موسیقی پاپ ما اصلا اینگونه نیست.در قدیم دوستان و اساتید موسیقی از پیش آهنگ استفاده می کردند و هنرمندان بسیار بزرگی هم در این عرصه به دنیای موسیقی قدم گذاشتند.
به نظر شما حالا شرایط چگونه است؟
فقط یک هنرستان موسیقی یا دانشگاه است که آن هم ورودی بسیار اندکی دارد و خروجی‌اش هم به دلیل اوضاع معیشتی این عزیزان خیلی کم است، یعنی این عزیزان پس از فارغ التحصیلی به دلیل اوضاع بد اقتصادی و شغلی گاها این مسیر را به کلی کنار گذاشته و به کار و حرفه دیگری برای تامین مخارج زندگی خود روی می آورند، در صورتی که اگر این عزیزان در جایگاه درستی از رشته تحصیلی خود در اجتماع قرار گیرند با حقوق و مزایای مکفی، دیگر هیچ گاه دچار چنین بحران هایی در حوزه ی موسیقی نخواهیم شد.
برای همین ماندگاری هزینه می کنید؟
دقیقا .برای ماندگار ماندن و البته شناسایی موسیقی پاپ ایرانی به جهان تلاش می کنم. امیدوارم با کمک همراه همیشگی ام خداوند عزیز من و دوستان همراهم موفق شویم.
شما جامعه را روانشناسی کرده اید تا ببینید چه نوع موسیقی باید برایشان تولید کنید یا به دیده ها و شنیده ها بسنده کرده اید؟
ما در مرحله پیش تولید حدود 6 ماه از دو جامعه‌شناس و روانشناس در کشور عزیزمان ایران در جهت بررسی و تحقیق روی ۱۰۰ نفر در جای جای کشورمان استفاده کردیم. البته این موضوع در مرحله اجرایی در کشور هندوستان خیلی راحت تر و بهتر برای همکاران من به دلیل همکاری خوب مردم صورت پذیرفت و در آنجا این تحقیق روی ۵۰۰ نفر انجام شد.
رمز ماندگاری آثاری که در خاطره ها می‌مانند، چیست؟
پذیرش از طرف منتقدین و مخاطب و رسوخ به قلب مردم، رمز موفقیت است.
آیا آلبوم پیش رو دارای چنین رموزی برای ماندگاری است؟
دوستان همکار و من تمامی تلاشمان را در بهترین شکل به کار گرفته و می گیریم، باقی موضوع به خواست پروردگار متعال بستگی دارد و بس.
پس شما نیز تمامی المان ها را رعایت کرده اید؟ برای همین به سمت هنرمندان هند رفته‌اید؟
با رعایت تمامی موارد فوق قدم در این راه گذاشتم. البته به اعتقاد من انتخاب هنرمندان مردمی و خوب که از دل خود مردم هستند و همچنین احساس پاک و عمیق و زیبایی که در میان هنرمندان کشور هندوستان وجود دارد، سبب تولید چنین کاری شد و امیدوارم با موفقیت همراه شود؛ آمین.
با توجه به همکاری با هنرمندان هندی کار سخت تری پیش رو دارید. چرا که دو فضای متفاوت باید در هم تنیده شود تا به یک فضای جدید برسید. چگونه چنین فضایی را به وجود می آورید؟
آشنایی هنرمندان هند با فضای موسیقی پاپ جهانی و البته فرهنگ ایرانی، این موضوع را بسیار آسان کرده است. در هندوستان ارتباط بسیار نزدیکی بین تمامی اقشار مردم مخصوصا هنرمندان و مردم عوام وجود دارد و این موضوع در هند بسیار راحت صورت می پذیرد. در کشور خودمان ایران هم متقابلا بدین گونه است.
با این حساب درگیر ممیزی و سانسور نمی‌شوید؟
ما تمامی جوانب را رعایت کرده ایم. یک بار وزارت ارشاد در آلبوم «پاییزی» ۸ ماه مجوزم را با تاخیر داد. به همین دلیل تمام تلاش من و همکارانم بر رعایت کل موازین متمرکز بوده است. آلبوم فوق در دو کشور هندوستان و ایران پخش می شود و در دسترس مردم عزیز دو کشور و مخاطبان و منتقدان گرامی قرار خواهد گرفت.
فضای آلبوم پیش رو چگونه است؟
فضایی کاملا عاشقانه با احساسی کاملا صادقانه، برگرفته از اعماق وجود و احساسات عاشقانه واقعی و غیر قابل تغییر؛ احساسی رمانتیک که برگرفته از عشق بی پایان است، البته با زبانی بسیار ساده و عامیانه.
و زمان انتشار آلبوم تان چه وقت خواهد بود؟
با امید به همراه همیشگی و عشق من پروردگار متعال، تمامی تلاش دوستان این است که آلبوم در سال ۱۳۹۸ به دست مخاطبان و منتقدین عزیز برسان که امیدوارم اینگونه شود.