روزنامه جمهوری اسلامی: نشریه آمریکایی آتلانتیک: ترامپ و بولتون آمریکا را به ببر کاغذی تبدیل می‌کنند

1397/03/06

نشریه آمریکایی آتلانتیک: ترامپ و بولتون آمریکا را به ببر کاغذی تبدیل می‌کنند

نشریه آمریکایی آتلانتیک در گزارشی نوشت: ترکیب ماکسیمالیستی ترامپ و بولتون سبب بیگانه شدن افکار عمومی و ضدیت آنها با رهبران پوپولیست واشنگتن می‌شود و آمریکا را همچون یک "ببر کاغذی" (مترسک) در عرصه جهانی به تصویر می‌کشد.
"پیتر بینارت" خبرنگار و تحلیلگر سیاسی آزاد آمریکایی در گزارشی با عنوان "ترکیب غرایز ترامپ و بولتون سم مهلکی ایجاد می‌کند" نوشت: تاثیر متقابل ترامپ و بولتون باعث سردرگمی نشست کره شمالی شده است. سوال اینجاست چرا دونالد ترامپ نشست با کره شمالی که تا این اندازه بر روی آن مانور داده بود را لغو کرد؟ و چرا روز بعد ترامپ در سخنانی که بوی پشیمانی می‌داد تلاش کرد به دلیل لغو این نشست عذرخواهی کند؟ پاسخ به رابطه ترامپ و جان بولتون مشاور امنیت ملی کاخ سفید باز می‌گردد. سیاست خارجی هرکدام از این دو به تنهایی بسیار خطرناک است حال اگر این دو را با هم ترکیب کنیم و درکنار یکدیگر بگذاریم، ترکیب مهلکی بدست خواهد آمد که به راحتی می‌تواند سبب نابودی قدرت آمریکا شود.
بولتون کارش تجسم تصویر شیطان از دشمنان امریکا است؛ دشمنانی از جمله اتحاد جماهیر شوروی، کوبا، عراق در دوره صدام حسین و این روزها ایران و کره شمالی. او در مورد اینکه این کشورها دارای نگرانی‌های امنیتی هستند و به دلیل آن به سراغ برنامه‌های موشکی و هسته‌ای می‌روند را انکار می‌کند و از هرگونه سازش و توافق بیزار است. وی همچنین خواستار فشار فراوان اقتصادی، سیاسی و در صورت لزوم نظامی آمریکا بر ایران و کره شمالی است. موضع او این است: به محض اینکه طرف مقابل همه چیز را تسلیم کند، ما می‌توانیم گفتگو را آغاز کنیم.
ترامپ اما به اندازه بولتون نظرات ایدئولوژیک ندارد. وی چندان به اخلاقیات پایبند نیست و تلاش دارد نسخه سیاسی ترامپ تاجر باشد.

بنابراین سیاست دولت واشنگتن نسبت به کره شمالی با تاثر از نظرات بولتون به نظر می‌رسد بعید است به دنبال برقراری نشست با "کیم جونگ اون" رهبر کره شمالی باشد. زیرا همانگونه که گفته شد بسیار دور از ذهن است کیم خواسته‌های بولتون در خصوص تسلیم همه چیز و سپس آغاز گفتگو را بپذیرد.
ازسوی دیگر سیاست ترامپ مقابله با شرکای اقتصادی و در واقع رویارویی با دشمنان امنیت ملی امریکا است. بنابر این او در همان نخستین روزهای شروع به کارش چین، کره جنوبی و ژاپن را تهدید به جنگ تجاری کرد و این درست زمانی بود که تهدیدهای واشنگتن علیه پیونگ یانگ نیز شدت یافته بود.
اما از آنجا که ترامپ اشتیاق فراوانی به معامله دارد راضی شد با برگزاری نشستی با رهبر کره شمالی موافقت کند، نشستی که تحسین بسیاری را بر انگیخت. اما این مدل دلخواه بولتون نیست، او خواهان تکرار ماجراهای لیبی بود و می‌خواست آنچه بر سر "معمر قذافی" رهبر لیبی آمده بود، برای کیم نیز تکرار شود. لذا رهبران کره شمالی که از تکرار حادثه لیبی وحشت داشتند و غیرهسته‌ای شدن لیبی را دلیل ضعف و در نهایت شکست این کشور در برابر غرب می‌دانند، این بار با خشم به آمریکایی‌ها پاسخ دادند.
بنابراین ترکیب "ترامپیسم" و "بولتونیسم" نتیجه‌ای بسیار بدتر از شیوه این دو نفر به تنهایی ایجاد کرده است و باید به یاد داشت که ممکن است نشست با کره شمالی لغو شود یا نشود اما در هر دو صورت آمریکا هرچند دست از تهدید نظامی برداشته است، در نحوه برگزاری گفتگو بسیار سردرگم عمل می‌کند. ازسوی دیگر کره شمالی هنوز سلاح‌های هسته‌ای خود را دارد و می‌تواند آن را آزمایش کند. ناگفته نماند ایالات متحده در مواجه با پکن بر سر تعرفه واردات، اهرم‌های لازم برای افزایش فشار بر کره شمالی از طریق چین را از دست داده است و با لغو نشست و گفتگو با کره شمالی، ترامپ سبب شگفتی و تحقیر "مون جائه" رئیس جمهوری کره جنوبی شد؛ شخصی که حتی در صورت لغو کامل گفتگوی آمریکا و کره شمالی، همچنان اصرار فراوانی برای تشنج زدایی با پیونگ یانگ دارد. کره جنوبی همچنین ممکن است با نزدیکی بیشتر به چین، انزوای آمریکا در آسیا شرقی را منجر شود.
رویداد مشابهی در اروپا هم اتفاق افتاده است. نخست، تهدیدهای دولت ترامپ برای تعرفه‌های فولاد و آلومینیوم، خشم رهبران اروپایی را در پی داشته و اصرار بولتون برای خروج ترامپ از برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) بر خشم اروپا افزوده است.
اما مشکل اینجا فقط مربوط به یک شخص نیست. بلکه اساسی و ساختاری است. ترامپ پیروز انتخاباتی شد که ازسوی جمهوریخواهان حمایت شد و در واقع پیروزی وی به این دلیل بود که از فاجعه جنگ عراق و شکست سیاست ماکسیمالیستی آگاهی یافت بود. با این حال، این سیاست همچنان در میدان سیاست خارجی جمهوری خواهان و رسانه‌ها غالب است. حال هم شاهد افزایش فشار امریکا به شیوه ترامپ و بولتون برای تهدید کشورهای اروپایی و سایر کشورها برای قطع رابطه با ایران هستیم تا به مقاصد خود دست یابد. اما همه می‌دانیم این سیاست جواب نمی‌دهد. آمریکا قدرت آن را ندارد که چین، ژاپن، کره جنوبی، آلمان، فرانسه، انگلیس و دیگر کشورها را از یک سو مجبور به قطع رابطه تجاری کند درحالی که کره شمالی و ایران را مجبور به تسلیم می‌کند. در واقع ترکیب ماکسیمالیستی ترامپ و بولتون سبب بیگانه شدن افکار عمومی و ضدیت آنها با رهبران پوپولیست آمریکا می‌شود و آمریکا را همچون یک "ببر کاغذی" (مترسک) در عرصه جهانی به تصویر می‌کشد. در نهایت باید تاکید کرد ترامپ ممکن است قادر به تشخیص یک طوفان سهمگین و ویرانگر از یک قدرت واقعی نباشد اما به طور قطع این نیروی تشخیص در بقیه کشورهای دنیا وجود دارد.
"نشریه آتلانتیک یکی از مجله‌های آمریکایی است که در ابتدا تحت عنوان ماهنامه آتلانتیک در سال 1857 در بوستون، ماساچوست تاسیس شد. دفتر مرکزی این نشریه در زمان حاضر در واشینگتن، دی. سی. قرار دارد. همان‌طور که از نام پیشین به آن اشاره شده، هر ماه یک شماره چاپ می‌شد و این سیاست به مدت 144 سال ادامه داشت تا اینکه در سال 2003 رسماً کلمه ماهنامه از اسم روی جلد این نشریه حذف شد و در نهایت در سال 2007 رسماً اسم نشریه به نام فعلی، آتلانتیک تغییر یافت. عمده موضوعات چاپ شده در مجله در مورد سیاست خارجی، علم سیاست، اقتصاد، هنر، فناوری و تکنولوژی است".

لینک منبع خبر 49 بازدید:

ناکامی گناه مبهم فرشته! (خراسان) حباب «ریزپرنده- غول‌رسانه» ترکید! (جوان) صد رحمت به توپ میرزا آقاسی!(یادداشت روز) (کيهان) اسرائیل دوباره تحقیر شد (تجارت)

سایر اخبار این روزنامه