افزایش قیمت مسکن قابل پیش‌بینی بود

آنچه در بازار مسکن شاهد هستیم، یک روال طبیعی است؛ از این منظر که اولا نقدینگی که در اقتصاد ایران وجود دارد و امروز به حدود یک میلیون و 500 هزار میلیارد تومان رسیده است، در مقاطع زمانی مختلف به سراغ بازارهای مختلف رفته است. در سال گذشته بخشی از این نقدینگی به سراغ ارز و بخشی به سراغ سکه و بخشی از نقدینگی هم طبیعتا به سراغ بازارهای موازی دیگری از جمله سپرده بانک‌ها رفت. در همین سال جاری وقتی نرخ سپرده بانک‌ها 20 درصد شد، حدد 240 هزار میلیارد تومان نقدینگی جذب آن بازار شد. اما آیا همه نقدینگی در بازار سپرده یکساله یا در خرید 5 میلیون سکه یا ارز بوده است؟ طبیعتا پاسخ منفی است و بخشی از نقدینگی منتظر فرصت بازار دیگری بوده‌اند. با توجه به اینکه در سال‌های 91 و 92 ساخت و سازی که انجام شد، بیش از نیاز بازار بود و به موازات آن حدود 2 میلیون مسکن مهر هم در دولت یازدهم تکمیل و تحویل داده شد، مسکنی که مورد نیاز دهک‌های متوسط جامعه باشد را در سال‌های 93، 94، 95 و 96 متناسب با تقاضا برای عرضه نداشتیم. اگر امروز مسکن در کلانشهرها قیمت افزایشی به خود گرفته این قیمت عمدتا برای واحدهای صدمتر به بالا نیست و مختص واحدهای زیر صدمتر است که افزایش قیمت داشته است. البته در ابتدا از اجاره آغاز شد و بعد به خرید و فروش مسکن رسید. ولی وقتی مسکنی ساخته شده و حدود سه، چهار سال کمتر یا بیشتر منتظر بوده که با قیمت مناسب به فروش برود، امروز حتی اگر با 30 درصد هم نسبت به سال‌های 93 و 94 بفروشد، باز هم سود کلانی نصیب سازنده نشده است. چون طی 4 سال گذشته مسکن را نگه داشته که به قیمت مناسب به فروش برساند. به هر حال می‌توان علت افزایش قیمت مسکن را دو نکته دانست؛ یکی، تقاضاهای انباشته شده از گذشته و دوم، بورس بازی است که قابل نادیده گرفتن نیست. به عبارت ساده‌تر بخشی هم به این دلیل است که مردم به خاطر اینکه ارزش پول نقدشان کم نشود، بعد از سکه و ارز امروز به سراغ بازار مسکن آمده‌اند که طبیعتا می‌تواند منجر به افزایش قیمت مسکن بشود. اما راهکار خیلی ساده و مشخص است. امروز در تهران شاهد ساخت‌وساز مسکن در کوچه و خیابان‌های مختلف هستیم و مطمئنا تا پایان سال یا نیمه اول سال آینده به بازار عرضه خواهد شد.
ادامه صفحه 2