عبدالله رمضان‌زاده: مردم مرزنشين را از بلاتكليفي رها كنيد

ثمر فاطمي
 
الان درست 22 روز است كه بازاري‌هاي شهر بانه در اعتراض به بسته شدن مرزها، مغازه‌هاي‌شان را تعطيل كرده‌اند. در شهري كه معيشت تقريبا نود درصد از مردم آن به مرزها وابسته‌ است، تعطيلي مرزها به معناي خانه‌نشيني مردم و خالي ماندن سفره‌هاي‌شان است. البته مردم شهرهاي ديگر كردستان، بانه‌اي‌ها را تنها نگذاشتند اما مردم بانه در تمام اين بيست و دو روز دست از اعتراض برنداشته و تحت هيچ شرايطي حاضر به بازگشايي مغازه‌هاي‌شان نشدند. «عبدالله رمضان‌زاده» سياستمدار كردي كه چهار سال هم در دولت نخست خاتمي استاندار كردستان بود، معتقد است كه نبايد با معيشت مردم بازي كرد و وقت آن رسيده كه براي آنها يا راه‌حل جديد و عملي ارايه شود يا شرايط گذشته از سر گرفته شود.
آقاي رمضان‌زاده بانه‌اي‌ها مدت‌هاست كه مغازه‌هاي‌شان را در دفاع از كوله‌بران تعطيل كرده‌اند و معيشت‌شان به خطر افتاده است. به نظر شما كه آشنايي نزديك با اين منطقه و وضعيت اين افراد داريد، سرنوشت مردم اين منطقه چه خواهد بود؟


دولت ظاهرا مصوبه‌اي داشته با عنوان ساماندهي بحث كوله‌بري يا بازارچه‌هاي موقت ارزي. من معتقدم كه اين مصوبه بدون توجه به نيازهاي محلي و بدون توجه به نگاه نخبگان محلي و كسبه و تجار انجام شده و به همين دليل با مقاومت مردمي روبه‌رو شد. دليل هم اين است كه بالاخره همه موافق‌اند كه بايد وضعيت كوله‌بران سامان داده شود و اين وضعيت، وضع مناسبي نيست. اما ساماندهي وضعيت كوله‌بران نبايد به اين معني باشد كه اين افراد از زندگي بيفتند و تنها راه امرار معاش آنها هم بسته شود. اگر به جاي كوله‌بري جايگزيني بود و شغل يا مسير ديگري براي امرار معاش تعريف مي‌شد، باز قابل قبول بود. به نظرم وزارت كشور بدون توجه به نظرات كارشناسي و حتي بدون توجه به نظرات استانداري خود استان اين تصميم را گرفته و به دولت برده و مصوبه دولت را گرفته است.
آيا هيچ مسوولي قدمي براي حل مشكلات اين مردم برداشته است؟
خوشبختانه هفته گذشته آقاي خسروتاج از طرف وزير بازرگاني به منطقه رفته و جلسه‌اي با كسبه و نخبگان و مسوولان محلي داشتند و به جمعبندي رسيدند. من نمي‌دانم چرا اين جمعبندي در هيات دولت مطرح نمي‌شود تا به تصميمي برسند كه همه با آن موافق باشند. اگرچه اين تصميم حتما كامل نيست و نواقصي خواهد داشت اما شهرهاي مرزي مخصوصا شهرهاي مرزي كردستان را از وضعيت بلاتكليفي نجات خواهد داد.
ادامه اين روند چه آسيب‌هايي مي‌تواند به همراه داشته باشد؟
من بيشتر از اينكه نگران مسائل اقتصادي استان باشم، نگران مسائل امنيتي استان هستم. ترددي كه مردم ما از ساير نقاط به مريوان و بانه داشتند، براي ما امنيت‌زا بوده و الان اين مسير هم قطع مي‌شود، مردم هم نمي‌دانند چكار بايد بكنند. مشكل ديگري هم كه در منطقه به وجود آمده بحث عوارض خروج است. تعدادي از مردم محلي به عنوان كارگري از مرز خارج مي‌شدند و آخر هفته به شهر و خانه زندگي‌شان برمي‌گشتند. اين افراد الان با اين قيمت بالاي عوارض خروجي كه تصويب شده، كه هيچ استثنايي هم براي كارگران در نظر گرفته نشده، بايد همه درآمدشان را خرج عوارض خروج كنند. اين مساله راه معيشت اين افراد از جاي ديگري را هم بسته است. من نمي‌دانم با چه نگاهي اين مسائل را تصويب مي‌كنند كه واقعيت و مشكلات مردم را نمي‌بينند.
پيشنهاد شما براي حل مشكل معيشتي مردم اين منطقه چيست؟
در جلسه‌اي كه آقاي خسروتاج با نخبگان و مسوولان محلي داشتند، به يك جمعبندي رسيده‌اند و طرح جديدي را آماده كرده‌اند كه تقريبا مي‌توان گفت نظرات همه اطراف را در آن ديده‌اند. آن طرح بايد زودتر تصويب و در هيات دولت اجرايي شود. اگر نمي‌توانند طرح جديد را اجرايي كنند، وضعيت را به همان فاز سابق برگردانند.
اين طرح چيست؟
من از جزييات طرح خبر ندارم ولي مي‌دانم اطراف مختلف قضيه با آن موافق بوده‌اند.
بحثي كه از طرف مردم و مسوولان منطقه مبني بر منطقه آزاد شدن مطرح شده است، آيا مي‌تواند مشكل مردم منطقه را حل كرده و به آنها كمك كند؟
بحث منطقه آزاد شدن سقز، بانه و مريوان مدت‌هاست در هيات دولت مطرح و كارشناسي شده است ولي با وجود مصوبات مجلس كه ايجاد مناطق آزاد جديد را منع كرده، با مشكل روبه‌رو شده است. طبيعتا منطقه آزاد مشكل كوله‌بري را حل نخواهد كرد اما زمينه‌ساز اشتغال جديدي مي‌شود كه اين اشتغال جديد مي‌تواند كمك كند به رفع بيكاري در منطقه و عدم استقبال به كوله‌بري از طرف مردم نيازمند منطقه. از اين جهت مي‌تواند كمك كار باشد و من توصيه مي‌كنم كه بالاخره تبديل به منطقه آزاد شود. با توجه به وضعيت گردشگري مريوان، مي‌تواند منطقه آزاد مناسب هم باشد و جاذبه توريستي جديد را هم در منطقه ايجاد مي‌كند.
  دولت ظاهرا مصوبه‌اي داشته با عنوان ساماندهي بحث كوله‌بري يا بازارچه‌هاي موقت ارزي. من معتقدم كه اين مصوبه بدون توجه به نيازهاي محلي و بدون توجه به نگاه نخبگان محلي و كسبه و تجار انجام شده و به همين دليل با مقاومت مردمي روبه‌رو شد.