روزنامه ابتکار
1395/12/26
رضا دهکی سنجه بهاری
هر چند این روزها واژه «بهار» به عبارتی سیاسی بر آمده از پوپولیسم گروهی بر محور سخن گفتن از «ظهور» شده است و ایرانی‌ها را به یاد دوران هشت ساله مصیبت‌بار دولتی می‌اندازد که خود را به نام «بهار» خوانده و می‌خواند و...البته شایسته نام «خزان» و «زمستان» است –کلا حیف از این فصل‌های زیبا که به دولتی با کارنامه‌ای فاجعه‌بار اطلاق شود – اما اگر سعی کنیم یاد «دولت بهار» را لختی از ذهن و دل بزداییم – از خاطر نبردن آن چه در آن هشت سال بر ایران رفت برای جلوگیری از تکرار آن لازم و فراموشی‌اش خطرناک است – شاید بتوان از رسیدن بهار، احساسی بهارانه داشت. بهارانه به معنی تازگی. به معنی امید به تغییر و تحول.واقعیت این جاست که زمان یک قرارداد است. سال نو چه میلادی باشد و در هنگامه انقلاب زمستانی زمین جشن گرفته شود، چه چینی باشد و در میانه زمستان از راه برسد، چه هجری قمری باشد و روز نخستش در میان فصل‌های خورشیدی سفر کند و چه هجری شمسی و جلالی باشد و در اولین روز بهار آغاز شود، نشانی است که بدانیم روزها روز به روز می‌گذرند و سال می‌شوند و می‌گذرند. تنها تحول لحظه تحویل سال، تغییر یک عدد است. عددی که البته هر ماه و هفته و روز و ساعت و دقیقه و ثانیه هم تغییر می‌کند، اما شاید تکرار اعدادشان آدمی را به آن‌ها کم‌توجه می‌کند. تغییر عددی به بزرگی سال لازم است تا یادمان بیاورد چقدر زمان گذشته و چقدر زمان داریم و یا حتی چقدر زمان نداریم! این شمارش سال البته تنها در سال نو اتفاق نمی‌افتد. هر سالروزی می‌تواند یادمان بیاورد که زمان می‌گذرد و شاید لحظه‌ای ما را به فکر فرو برد که در گذشته چه کرده‌ایم، اکنون کجا ایستاده‌ایم و به کدام سو می‌خواهیم برویم. چه تولد باشد، چه سالگرد فوت دیگران، چه سالروز انقلابی باشد و چه سالروز آغاز به کار دولت و مجلسی؛ هر چه هست سنجه‌ای است برای سنجیدن. غالب تغییرات به مرور زمان اتفاق می‌افتند؛ چه نشان از پیشرفت داشته باشند و چه پسرفت.
بهار پیش رو همراه با سه سنجه از این دست است. اول که همین نوروز و روز نو است. 12 فروردین نیز 37مین سالروز تعیین نظام جمهوری اسلامی خواهد بود. در این بهار - و البته نه به عادت در «خرداد پر از حادثه» - که در اواخر اردیبهشت نیز انتخابات دوره دوازدهم ریاست جمهوری و همراه آن انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا برگزار میشود. می‌توان در این فاصله، هم مسیر یک سال گذشته را سنجید، هم دوران 37 ساله پس از انقلاب اسلامی را و هم شاید در این بازه مهم‌تر از همه دوران چهار ساله دولت یازدهم را؛ و دریافت که راهی که آمده‌ایم چقدر مطلوب بوده است؟ چقدر به آن چه وعده داده شده و خواسته‌ایم رسیده‌ایم؟ نیاز به تغییر داریم یا تداوم؟ اگر نیاز به تغییر داریم چقدر و چطور؟ همه این‌ها نیز بر محور امید به تغییر و تحول رو به بهبودی انجام میشود. نکته اما در تمام این موارد این جاست که نباید از لحظه‌ها انتظار تغییر داشت. تغییر و تحول در دستان ماست؛ چه اصلاح باشد و چه انقلاب. در این میان انتخاب‌ها بسیار مهم هستند. این اعتدال بهاری شاید بهترین زمان برای فکر کردن به این انتخاب باشد.
سایر اخبار این روزنامه
مجید انصاری:
تجربه نشان داده که دولت‌ها دو دوره‌ای هستند
شاخص‌های کاندیداهای اصلاحات برای انتخابات شوراها چه خواهد بود؟
خیز اصلاح‌طلبان برای شوراها
آیا «افشین یداللهی» آخرین قربانی سال 95 است؟
خداحافظ شاعرِ عاشق
رضا دهکی
سنجه بهاری
ایران و قطر در برداشت گاز از پارس جنوبی در سال 96 روی یک سکو می‌ایستند
بوی خوش گاز
سیف از 5 دهه مبارزه و فعالیت سیاسی دبیرکل جبهه ملی ایران می‌گوید
نام «ادیب برومند» خاطره است
همزمان با تور سفر وزیر امور خارجه آمریکا به کشورهای آسیایی بررسی شد
زمینه‌چینی آمریکایی علیه ایران
دومین نشست خبری هیات ویژه گزارش ملی بررسی حادثه پلاسکو برگزار شد
از رد شایعه انفجار تا احتمال افزایش قربانیان
رئیس کل بانک مرکزی:
هیچ تردیدی نسبت به آمار اقتصادی وجود ندارد
رئیس‌جمهوری در حاشیه آخرین جلسه هیئت دولت در سال 95 مطرح کرد
وحدت، اتحاد و همبستگی راه رسیدن به اهداف بلند ایران
سیدحسن خمینی:
روز ولادت حضرت فاطمه روز مادران و همسران شهدا است
نشست «ائتلاف۱+۲۱ اصلاح طلبان» شورای هماهنگی اصلاحات برگزار میشود
