ایران و انتخابی دشوار

شاید صحنه‌ای که با نزدیک شدن به تاریخ 22 اردیبهشت یا دوازدهم ماه می ‌ملاحظه می‌شود، صحنه‌ای است که تمام بازیگرانی که می‌توانند توافق هسته‌ای را از دور اعتبار خارج کنند یا در جای خودش ابقا کنند، تلاش‌های خود را انجام می‌دهند. آمریکا به سهم خودش، ایران و کشورهای اروپایی هم به سهم خودشان. در این میان شاید دونالد ترامپ سخت‌ترین مواضع را نسبت به ماندن در توافق هسته‌ای دارد و از این طرف هم ایران، روسیه و چین جواب رد می‌دهند و می‌گویند لزومی ندارد که یک توافق بین‌المللی بر حسب اینکه دولت جدید آمریکا آن را نمی‌پسندد را از دوباره جراحی کنیم و بخواهیم از دل آن یک توافق جدید دربیاوریم. درحقیقت اگر قرار شود هر دولتی در آمریکا بر سر کار می‌آید از توافق قبلی عدول کند، هیچ دلیلی وجود ندارد رئیس جمهور بعدی هم که بیاید از این مرحله حاضر عدول نکند. به عبارت دیگر اگر قرار باشد که توافق هسته‌ای یا یک توافق بین‌المللی محترم شمرده نشود در این صورت راه برای نقض مکرر یک توافق بین‌المللی برای همیشه باز می‌شود. در این میان اروپائی‌ها مقداری سعی می‌کنند به‌سوی ترامپ بروند اما نه به دلیل اینکه به او کمک کنند بلکه برای اینکه دل ترامپ را به دست بیاورند تا بتوانند روی او تاثیرگذار باشند و مقداری هم سعی می‌کنند با ایران همکاری کنند تا در نتیجه بتوانند ایران را در کنار خودشان داشته باشند. ما الان می‌بینیم همان سه کشور فرانسه، بریتانیا و آلمان نسبت به اینکه بتوانند با سفر به آمریکا بر روی دونالد ترامپ موثر باشند و او را قانع کنند، دارند تلاش و فعالیت می‌کنند. تلاشی درجهت اینکه به صلاح امنیت بین‌الملل است که آمریکا از توافق هسته‌ای خارج نشود. در پایان ملاقات آقای امانوئل ماکرون و دونالد ترامپ ملاحظه کردیم که دونالد ترامپ پیشنهاد آقای ماکرون را نپذیرفت و گفت که روز دوازدهم ماه می‌ معلوم می‌شود که من چه تصمیمی خواهم گرفت! معلوم بود که خودش هم هیچ تصمیم قاطعی فعلا در سر ندارد. آقای ماکرون در سخنرانی خود در کنگره آمریکا به صراحت گفت که فرانسه از توافق هسته‌ای خارج نمی‌شود اما نسبت به اینکه ایران به سلاح‌ هسته‌ای دست پیدا نکند هم توافق داریم. مشابه همین موضع را احتمالا آلمان و بریتانیا هم خواهند گرفت و سعی می‌کنند که اعضای کنگره را با خود همراه کنند که به دونالد ترامپ تجویز کنند نباید از توافق هسته‌ای خارج شود.
ادامه صفحه 16