«کلاودیا لنگ»، مدیر ارتباطات رسانه‌ای آدیداس در گفت‌وگو با همدلی از قرارداد با فدراسیون فوتبال ایران گفت

ارزشِ انتظار
مهدی فیضی‌صفت ‪-‬ جام جهانی، معتبرترین تورنمنت فوتبالی در جهان، بزرگترین رویداد ورزشی پس از المپیک و محل تلاقی 32 فرهنگ از نقاط مختلف کره خاکی. هر چه قدر هم انگلیسی های مغرور و خودپسند، تصویری کلاسیک و جنتلمن از خودشان تصویر کنند، سکوهای ورزشگاه ها عریان می کنند هولیگان های افراطی بریتانیایی که هیچ رد و نشانی از سربازان ملکه الیزابت ندارد. از سوی دیگر جزیره ای کوچک در شمالی ترین نقطه قاره سبز که جمعیتش از 400 هزار نفر نیز تجاوز نمی کند، در اولین حضور اروپایی اش، «تشویق ایسلندی» را از هواداران نجیب و پرشور اسکاندیناوی را به فرسنگ ها دورتر صادر کرده است. جام جهانی، رنگین کمانی از فرهنگ هایی متفاوت و گاها متضاد است که جادوی دوّار مستطیل سبز، پیوندی گسستنی ناپذیر فارغ از رنگ ها و مرزها میان شان برقرار کرده. عطش سیری ناپذیر فوتبال و خیل عظیمی که برای تماشایش، سفرهای دور و دراز را به جان می خرند، به قدری وسوسه برانگیز و پولساز جلوه می کند که هیچ یک از فعالان بازار تجارت دل شان نمی خواهد چنین فرصت بی نظیری را که هر چهار سال یک بار دست می دهد، از کف بدهند. وقتی پس از گذشت بیش از یک قرن، هیچ مدیومی نتوانسته جای فوتبال را بگیرد، حتی بزرگترین غول ها در هر عرصه ای از برندینگ و مارکتینگ را به محل برگزاری جام جهانی می کشاند.
آدیداس و نایکی، دو غول پوشاک ورزشی که تمامی تیم های ورزشی بزرگ دنیا، لباس های تولید شده از این دو کمپانی را بر تن می کنند، تنها نمونه ای از تلاش برای استفاده از جاذبه فوتبال برای سودآوری هر چه بیشتر است. این دو شرکت عظیم که البته درآمدی نجومی از تولیدات با کیفیت خود دارند و جایگاه شان را در جهان تثبیت کرده اند، مبلغ هایی هنگفت به تیم های حاضر در جام جهانی می پردازند که فوتبالیست های برتر هر کشور بر تن کنند، مقابل چشمان پر شور تماشاگران حاضر در ورزشگاه و میلیون ها بیننده پشت گیرنده های تلویزیونی بدوند و میان افت و خیزهایی که هر کدام، نفس را در دل دوستداران فوتبال حبس می کند، تصویر برند لباس شان را به چشم بیاورد؛ به چشم دیوانگان فوتبالی که حاضرند پول هایی که به زحمت درآورده اند را خرج کنند تا لباسی را بخرند، بر تن کنند و لذت ببرند که بازیکن محبوب شان پوشیده و برای شان خاطره ساخته است.
فوتبال ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده و نیست؛ زورش به انعقاد قرارداد با آدیداس و نایکی نمی رسید، پس از استفاده از تولیدات خارجی و داخلی مختلف، به «آلشپرت» رسید، برندی که هر چند از زادگاه آدیداس و نایکی می آمد اما مهم ترین تیم ملی فوتبال اروپایی که در حال حاضر لباس هایش را تامین می کند، جزیره کرس، تونس و تانزانیا هستند. عجیب آن که وقتی در حین برگزاری جام جهانی 2014 برزیل، صدای اعتراض ها به کیفیت لباس ملی پوشان ایران بلند شد، یکی از مدیران شرکت آلمانی به محل اقامت شاگردان کارلوس کی روش رفت و در کمال حیرت اعلام کرد لباس هایی که بر تن ملی پوشان ایران است، تولید این کمپانی نیست! حالا هر چند فدراسیون فوتبال ایران، پُز قرارداد با آدیداس را می دهد اما ظاهر ساده و نه چندان جذاب پیراهنی که بر تن بازیکنان تیم ملی ایران است، منتقدان را بدبین کرده که نکند باز هم لباس های «منیریه» تهران را به اسم آدیداس قالب می کنند!


نکته تاسف بارتر این که ایران از حضور در جمع 32 تیم برتر جهان نه تنها برای سودآوری میلیون دلاری از شرکت تولید کننده همانند کشورهای دیگری مثل ژاپن استفاده نکرده، بلکه پولی هم به کمپانی آلمانی داده تا اجازه دهد پیراهن هایش را بر تن بازیکنان کشورمان کند. پیگیری های عادل فردوسی پور و البته برخی از خبرگزاری ها و البته صحبت های ضد و نقیض مسئولان فدراسیون فوتبال، شک و شبهه ها را بیشتر کرد. یکی از خبرگزاری ها، مصاحبه ای از نماینده شرکت آدیداس منتشر کرد که طرف آلمانی مدعی بود قرارداد ایران با شرکت آلمانی نهایی نشده ولی مسئولان فدراسیون فوتبال کشورمان اعلام کردند او را نمی‌شناسند.
قرارداد محرمانه فدراسیون فوتبال با آدیداس
حذف طرح یوز از روی پیراهن تیم ملی و دست به دست شدن پیراهنی ساده و بدون حتی کمترین خلاقیت، در حالی که تولیدات آدیداس روی لباس دیگر تیم های حاضر در جام جهانی، نگاه ها را به خود جذب می کرد، سبب شد برای اطمینان از صحت و سقم ماجرا به سراغ نماینده ای معتبر از شرکت آدیداس برویم. ارتباط با «کلاودیا لنگ»، مدیر ارتباطات رسانه‌ای آدیداس مشخص کرد قراردادی میان این کمپانی آلمانی و فدراسیون فوتبال ایران به امضا رسیده اما تاکید کرد جزئیاتش محرمانه است و اجازه افشایش را ندارد. «لنگ» در پاسخ به روح الله نخعی، همکار ما در روزنامه «همدلی» در خصوص قرارداد خبرساز و جنجالی غول البسه جهان با ایران توضیح داد.
وقتی برای مدیر ارتباطات رسانه‌ای آدیداس توضیح دادیم در ایران برخی بر این باورند قراردادی رسمی میان شرکت شما و طرف ایرانی به امضا نرسیده و فدراسیون فوتبال ایران، لباس هایی که از یک فروشگاه رسمی آدیداس خریده را در جام جهانی استفاده می‌کند، این طور پاسخ داد: «آدیداس برای برنامه رونمایی از پیراهن ایران در جام جهانی در ماه می (اردیبهشت) بسیار مشتاق و هیجان‌زده است. به این دلیل زمان نزدیک‌تری به جام جهانی برای رونمایی تعیین شد که شراکت ما با فدراسیون فوتبال ایران دیرتر از شراکت‌های ما با دیگر فدراسیون‌ها انجام گرفت و این اتفاق به معنای تاخیر در آغاز فرایند طراحی و تولید پیراهن ایران در مقایسه با دیگر پیراهن‌ها تمام شد. امیدواریم موافق باشید که این انتظار، ارزشش را دارد.»
معمولاً روال کار درباره پیراهن های تیم‌های ملی این گونه است که قرارداد اسپانسری بسته می‌شود، یعنی شرکت برای دریافت حق تولید و فروش پیراهن‌های تیم به فدراسیون مبلغی پرداخت می‌کند اما ظاهرا در قرارداد با ایران، برعکس عمل شده و ایران، پیراهن‌ها را از آدیداس خریده است. حتی برخی رسانه ها گمانه زنی کردند که این پیراهن‌ها برای ایران ساخته نشده‌اند، بلکه لباس‌های از پیش‌آماده هستند یا به عبارتی از«فروشگاه» یا حتی از «انبار» آمده‌اند، یعنی دقیقا لباس‌های باکیفیت آدیداس برای پیراهن ملی نیستند.
از سوی دیگر گفته می‌شود یوز ایرانی که عنصر برجسته‌ای روی پیراهن ایران در چند سال اخیر بوده، در پیراهن‌های جدید غایب است. بسیاری از مردم، مخصوصا فعالان محیط زیست به این تصمیم در طراحی انتقادات شدیدی وارد کردند. هدایت ممبینی، سرپرست کمیته بازاریابی فدراسیون فوتبال در پاسخ به این انتقادات، آدیداس را علت این اتفاق خواند و گفت: «آدیداس 9 تا 12 ماه برای فرایند ساخت پیراهن‌هایی که یوز را در طراحی داشته باشد، زمان لازم داشت. اما «لنگ» از پرداخت به جزئیات قرارداد خودداری کرد و تنها به گفتن این جملات بسنده کرد: «برای برنامه رونمایی از پیراهن ایران در جام جهانی در ماه می، بسیار مشتاق و هیجان‌زده‌ایم. از شما می‌خواهیم که درک کنید ما پیش از رونمایی رسمی، هیچ جزئیاتی درباره طراحی ارائه نخواهیم داد و نمی‌توانیم درباره جزئیات قرارداد نیز نظری بدهیم چون همانند هر شراکت دیگری، این جزئیات محرمانه هستند.»