روزنامه همدلی
1397/01/28
آوازخوانانی از عرصه موسیقی اصیل ایرانی، خواننده سرود تیم ملی در جام جهانی شدند سندروم حماسه
همدلی| مهدی فیضی‌صفت- فدراسیون فوتبال ایران توانایی برگزاری دیدارهای دوستانه با تیم های خوب جهان را ندارد، بازی های تدارکاتی یکی پس از دیگری لغو می شوند، «فاجعه آدیداس» دیگر به تکیه کلام اهالی و دوستداران فوتبال تبدیل شده است اما مسئولان فدراسیون فوتبال که از تحریم ها و مشکلات عدیده مالی به شدت شِکوه می کنند، در نشستی با حضور مدیرعامل بنیاد رودکی 3 قطعه موسیقایی برای سرود ملی تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی 2018 روسیه سفارش دادند؛ قطعاتی که به طور حتم برای فدراسیون فوتبال ارزان تمام نمی شود. نشست خبری امضای تفاهم نامه میان فدراسیون فوتبال ایران و بنیاد رودکی درباره ساخت سرود جام جهانی 2018 روسیه، ساعت 15 روز دوشنبه 27 فروردین در سالن اجتماعات روابط عمومی فدراسیون فوتبال برگزار و بعد از این نشست خواننده سرود تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی روسیه مشخص شد. در این نشست خبری علی اکبر صفی‌پور، مدیرعامل بنیاد رودکی و مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال حضور داشتند.در ادامه بنیاد رودکی از جزئیات آثار منتخب خبر داد و شاعران و آهنگسازان قطعات را معرفی کرد. با شعری از احسان افشاری و آهنگسازی بابک زرین، سالار عقیلی یکی از آهنگ های سرود تیم ملی ایران در جام جهانی 2018 را می‌خواند. علیرضا قربانی، با شعری از ساعد باقری و به رهبری شهرداد روحانی، رهبر ارکستر سمفونیک تهران، یکی دیگراز سرودهای تیم ملی ایران در جام جهانی 2018 را خواهد خواند. همچنین با شعری از عبدالجبار کاکایی و تنظیم فریدون شهبازیان، رهبر ارکستر ملی ایران، سومین سرود تیم ملی فوتبال در جام جهانی روسیه ساخته می شود که خواننده اش را هنوز مشخص نکرده اند. مدتی پیش نام محسن چاوشی و حتی امیر تاجیک که سابقه خواندن سرود تیم ملی در جام جهانی را دارد نیز مطرح شد اما هنوز جمع بندی نهایی در خصوص سومین خواننده صورت نگرفته است. حتی تاجیک در مصاحبه ای رسما اعلام کرد خواننده سرود تیم ملی شده اما قراردادی به امضا نرسیده، ولی با حرف هایی که روز گذشته منتشر شد، اضافه شدنش به جمع عقیلی و قربانی کمی دور از ذهن به نظر می رسد. سرود تیم های ملی برای حضور در بزرگترین میعادگاه فوتبالی جهان دیگر به یک سنت نانوشته تبدیل شده و کشورهایی که شانس حضور در جمع 32 تیم برتر جهان را، آن هم هر 4 سال یک بار پیدا می کنند، محبوب ترین خوانندگان شان را به صحنه می آورند تا پیوندی میان نت و توپ ایجاد کنند. شاید قدیمی ترین آهنگ فوتبالی که در ذهن
فوتبالی ها مانده به مسابقات مقدماتی جام جهانی 1978 برگردد که ایران برای اولین بار حضور در
جام جهانی را تجربه کرد. «ضیا» خواننده مشهور آن روزها آهنگی به نام «زاگالو» خطاب به سرمربی مشهور برزیلی تیم ملی کویت یعنی ماریو زاگالو منتشر کرد که اتفاقا بازی هم با پیروزی ایران همراه بود.
البته یکی از آهنگسازان و خوانندگان مشهور ایران که در حال حاضر آن سوی آب ها به فعالیت مشغول است و شهرت و محبوبیت زیادی دارد نیز قصد داشت آهنگی برای جام جهانی 1978 بسازد. او که با خوانندگان شهیر پاپ نسل طلایی موسیقی در دهه 50 شمسی، همکاری نزدیک داشت حتی نام قطعه را با عنوان «آرژانتین 78» انتخاب کرد و در تلاش بود شعری به دو زبان فارسی و انگلیسی برایش تدارک ببیند اما به دلایلی نامعلوم این اتفاق رخ نداد.
سال ها گذشت، 8 سال پس از حماسه ملبورن بار دیگر تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی صعود کرد و قرار شد برای حضور در مهم ترین رویداد فوتبالی دنیا به آلمان سفر کند که انتشار یک قطعه موسیقایی از خواننده ای ایرانی در خارج از کشور، نگاه ها را به خود جلب کرد. آرش لباف، خواننده ساکن سوئد که با سبک غیر ایرانی اش مورد توجه جوان ها قرار گرفته بود، آهنگی پر هیجان با همکاری یک دی‌جی مشهور ایرانی منتشر کرد و سبب شد مدیران فوتبال در داخل کشور نیز به فکر اثری ملی بیفتند. دو اثر با صداهای امیر تاجیک و علیرضا عصار ضبط و منتشر شد که هر چند درون مایه های حماسی و اساطیری داشت ولی نتوانست در ذهن مردم ماندگار شود، شاید به دلیل این که مخاطبان چنین موسیقی هایی را کمتر می توان در میان جمعیتی یافت که به فوتبال عشق می ورزند و روی سکوهای ورزشگاه ها جا خوش می کنند، همان طور که بعید به نظر می رسد انتخاب سالار عقیلی و علیرضا قربانی، دو خواننده موسیقی اصیل ایرانی را بتوان همسو با سلیقه جوان امروز ایران دانست که سلیقه اش حتی از پاپ نیز در حال کوچ است و به سمت موسیقی های دیگری مانند رپ و راک کشیده می شود.
جام جهانی 2014 نیز هر چند سرودهایش را دو خواننده موسیقی پاپ و راک اجرا کردند اما سندروم حماسه که گویی باید حتی به ورزش مهیجی چون فوتبال گره بخورد، اجازه نداد کارهایی شنیدنی تولید شود. حضور آهنگسازی مانند بهروز صفاریان و
ترانه سرایی مثل روزبه بمانی که نام خود را با
عاشقانه های شان در خاطرات مردم ثبت کرده اند، به نتیجه درخوری منجر نشد و «دروازه های دنیا» با صدای احسان خواجه امیری را در فهرست کارهای کمتر شنیده اش به یادگار گذاشت. «وطن یعنی...» با اجرای رضا یزدانی نیز عاقبت چندان خوشی نداشت و جایی میان قلب و روح مردم فوتبال دوست ایران پیدا نکرد و در گذر تاریخ محو شد.
در فراسوی مرزهای ایران اما داستان از قرار دیگری است. گویی می دانند قطعه ای که قرار است برای جام جهانی، مهم ترین و جذاب ترین رویداد فوتبالی و حتی ورزشی جهان تولید کنند، باید آدرنالین خون علاقه مندانش را مانند گل دقیقه 90 به اوج برساند و ضربان قلب شان را بالا ببرد. استفاده از ریتم های تند، شعرهایی نه چندان ثقیل که برای مخاطب عام و نسل جوان قابل درک باشد و ملودی هایی متناسب با فضای مهیج فوتبال. کافی است قطعاتی که توسط خوانندگانی مانند شکیرا، ریکی مارتین و جنیفر لوپز خوانده شده را با «رافت ما یکسره در خون ماست، عرق وطن مسلک و قانون ماست» از آهنگ «ایران من» علیرضا عصار مقایسه کرد و به عمق ماجرا پی برد. هر چه هست فدراسیون فوتبال تحت مدیریت مهدی تاج نیز ترجیح داده فضا را به سمت موسیقی های ملی و حماسی ببرد و با توجه به کارنامه سالار عقیلی و علیرضا قربانی، نباید انتظاری جز این نیز داشت؛ قطعاتی که به احتمال زیاد مانند آثار عصار، تاجیک، خواجه امیری و یزدانی تنها جای شان، صندوقچه تاریخ خواهد بود، نه قلب مردم.
سایر اخبار این روزنامه
هاشمی‌طبا: امکان دارد اعتراضات دی ماه بازگردد
بازخوانی سناریوی فقر و شکاف طبقاتی، به بهانه بررسی میدانی اوضاع معیشت و زندگی کارگران خطوط اتوبوسرانی شهری
افزایش متوالی و نایاب شدن کاغذ، نشریات مکتوب را زمین گیر کرد رسانه‌ها در بستر مرگ
زمستان در بهار بارش شدید در ۱۳استان گزارش شد
در آستانه انتخاب پیراهن تیم فوتبال ایران و به دلیل برخی مخالفت‌ها یوز از تیم ملی خط خورد
آوازخوانانی از عرصه موسیقی اصیل ایرانی، خواننده سرود تیم ملی در جام جهانی شدند سندروم حماسه
نامه رسول خادم، نابغه کشتی ملی به اعضای شورای امنیت ملی و گلایه‌هایش معاش سیاسی خاکمان کرد
افزایش متوالی و نایاب شدن کاغذ، نشریات مکتوب را زمین گیر کرد رسانه‌ها در بستر مرگ
دورهمی یا دور زدن شعور مخاطب!
ولی‌الله شجاع پوریان 56 روز با دکتر نجفی
