شهردار جديد مثل نجفي فسادگريز باشد

سعید شریعتی در گفت‌وگو با «آرمان»:
شهردار جديد مثل نجفي فسادگريز باشد
باید به خواست مردم احترام گذاشت
شهردار جدید فسادگریز باشد


کوچک‌سازی شهرداری در دستور کار قرار گیرد
میثاق‌نامه شورای شهر حفظ شود
آرمان- علی خوشنام: پس از ماجرای حرف و حدیث‌دار استعفای محمدعلی نجفی و پذیرش استعفا از سوی شورای شهر، بهشت اکنون با ماجرای تعیین شهردار جدید تهران مواجه است، ماجرایی که با احتساب اقتضائات کنونی سیاست کشور و تجارب مشابه، به‌نظر می‌رسد کمتر از داستان رفتن نجفی از بهشت نباشد. برای بررسی این موضوع «آرمان» با سعید شریعتی فعال اصلاح‌طلب گفت‌و‌گو کرده که می‌خوانید.
چه دستاوردهای مثبت مهمی از دوران شهردار‌بودن دکتر نجفی در اذهان باقی می‌ماند؟
فسادگریزی و مبارزه با فساد، مهم‌ترین مساله‌ای که باید از ویژگی‌های شهردار جدید هم باشد. در این چند ماه به تحقیق دریافت شده که یکی از مهم‌ترین معضلات شهرداری تهران، فساد در لایه‌ها و بخش‌های مختلف بوده است. تا زمانی که منشأ بروز و ظهور این مفاسد از بین نرود، اداره کارآمد شهر تهران ناممکن خواهد بود. آقای نجفی برنامه ضدفساد خود را به‌طور جدی دنبال کرد و اسناد مهمی در این زمینه تدوین و به اطلاع عموم مردم و شورای شهر رساند. همچنین طرح تحول شهرداری نظیر بخشنامه‌های ضدفسادی که صادر کرد و سوق دادن صورت درآمدهای شهرداری از سمت درآمدهای ناپایدار به سمت درآمدهای پایدار، از دستاوردهای آقای نجفی در طول هفت ماه تصدی بر شهرداری تهران بود و شهردار جدید هم باید همین سیاست را پی بگیرد. شهردار تهران باید توان کوچک سازی بدنه شهرداری تهران را داشته باشد و موثرسازی نیروی انسانی موجود در شهرداری تهران به کاهش هزینه‌های اداری و مالی سازمان شهرداری ختم می‌شود. اصولا هر شهری که ارزان‌تر اداره شود، منابع و درآمدهای شهرداری صرف اداره بهتر شهر خواهد شد. باید به جای یک لشگر کم‌اثر و کم‌فایده در بدنه وسیع شهرداری و دستمزدهای بیش از اندازه، یک نیروی انسانی کارآمد در این نهاد به کار گرفته شود. کوچک‌سازی شهرداری تهران باید در دستور کار شهرداری تهران قرار گیرد. اعضای شورای شهر تهران از لیست امید تهران و پایگاه رأی اصلاحات وارد شورا شده‌اند؛ بنابراین انتظار می‌رود در انتخاب مهم شهردار جدید تهران هم یکپارچه عمل کرده و به همان شیوه‌ای که شهردار قبلی انتخاب شد، شهردار جدید را به‌طور یکپارچه و منسجم انتخاب کنند.
با توجه به میثاق‌نامه‌ای که اعضای شورای شهر در خصوص عدم خروج اعضاء از شورا امضا کردند، چه ضرورتی برای تعهد به آن وجود دارد و تا چه زمان باید به آن پایبند بود؟ آیا خروج از این میثاق ممکن است موجب تکرار تجربه شورای نخست شود؟
پایبندی به این میثاق و مفاد آن توسط شورا در پاسخ به مطالبه رأی‌دهندگان و حامیان بوده و به این معنی است که انسجام و یکپارچگی فهرست تهران حفظ شود. هدف میثاق این است که اولا به مردم تضمین داده شود که وقتی به افرادی برای حضور در شورای شهر نمایندگی می‌دهند، آنها کرسی و جایگاه خود را برای کسب جایگاه‌های دیگر ترک نمی‌کنند. بنابراین به‌نظر می‌رسد این خواست عمومی باشد. باید توجه داشت میثاق با توافق یکپارچه اعضای شورای شهر صورت گرفته و اگر هم کنار گذاشته می‌شود باید با رأی یکپارچه باشد. اگر بنده خودم در شورای شهر حضور داشتم حتما تلاش می‌کردم که اعضاء به این میثاق پایبند بمانند. نتیجه منفی دیگری که کنار گذاشتن این میثاق در برهه کنونی دارد امکان تکرار مجدد این رویداد و خروج تعداد بیشتری از اعضای شورای شهر از کرسی‌های این شورا خواهد بود. همان‌طور که می‌دانید سال آینده انتخابات مجلس برگزار می‌شود و ممکن است برخی از اعضای محترم شورا قصد شرکت در انتخابات مجلس را داشته باشند. خروج از میثاق در شرایط کنونی ممکن است این انگیزه را برای خروج سایر اعضاء از شورا در هنگام انتخابات مجلس ایجاد کند. این تجربه در شورای اول شهر تهران تکرار شد. آقای عبدا... نوری به رغم اهمیتی که اداره شهر تهران دارد، ترجیح دادند این شورا را ترک کنند و برای نمایندگی مجلس نامزد انتخابات شوند. البته در آن مقطع در فاصله استعفا تا ثبت‌نام برای نمایندگی مجلس پرونده روزنامه خرداد به جریان افتاد و آقای نوری هم از شورا خارج شد و هم فرصت رفتن در فهرست انتخاباتی مجلس ششم را پیدا نکرد. بعد از آن هم اختلافات و دیگر مسائل پیش آمد که به‌دنبال آن خانم کدیور و دکتر سلیمانی از شورا خارج شدند و به مجلس رفتند. در نتیجه ترکیب اولیه‌ای که برای شورای شهر نخست صورت گرفته بود به هم ریخت. این تجارب باعث تقویت این احتمال می‌شود که در صورت به هم خوردن میثاق و خروج یکی از اعضای شورا برای تصدی شهرداری تهران، در آینده هم مسائلی پیش می‌آید که موجب خروج دیگر اعضاء از این شورا شود. لذا به اعتقاد من اهمیت این میثاق و یکپارچگی شورا بسیار است و فکر می‌کنم با اینکه منتخبان مردم در شورای پنجم افراد شایسته‌ای هستند و هر کدام از این 21 عضو شایستگی تصدی بر ریاست شهرداری تهران را دارند، بهتر است به شایستگان خارج از شورا فرصت تکیه بر صندلی شهرداری داده شود و این افراد هم همچنان در تداوم خواست مردم در شورا حضور داشته باشند.
به اعتقاد شما یکپارچگی شورا و عدم خروج اعضاء از آن تا چه میزان با احترام به رأی مردم متناسب است؟
در شرایط عادی این حرف صحبت غلطی نیست که در شورای شهر اقلیت هم سهم داشته باشد. به اعتقاد من میزان رأی مردم است و باید به آن احترام گذاشت. اگر با رأی مردم اقلیتی به شورا راه پیدا کند، هیچ ‌اشکالی در حضور آن وجود ندارد ولی وقتی تاکیدی بر حضور یکپارچه لیست امید در شورا بوده، باید به این ترکیب احترام گذاشت و آن را حفظ کرد. در شرایطی که اداره جامعه بر اساس الگوی دموکراسی و رأی اکثریت-اقلیت و همچنین تقسیم وزنی مسائل، اداره شهر و کشور برقرار نیست، مساله‌ای اهمیت بیشتر پیدا می‌کند و آن اینکه برای مردم چندان خوشایند نیست که وقتی از طریق رأی، نظر خود را اعمال کرده‌اند و ترکیب مورد نظر را به شورای شهر فرستاده‌اند، این ترکیب به هم بخورد. البته جناب آقای چمران شخصیت محترمی هستند و اگر به شورای شهر راه پیدا کنند، اتفاق عجیبی رخ نخواهد داد اما مساله احترام به رأی مردم، وقتی بین نفر بیست و یکم که وارد شورا شده و نفر بیست و دوم، 400‌هزار رأی باشد، پیام روشنی دارد. اگر این رقم در حدود 10 یا 20‌هزار رأی بود می‌شد از آن چشم‌پوشی کرد اما وقتی بین نفر آخر لیست وارد شده به شورا و نفر اول علی‌البدل چنین اختلافی وجود دارد، پیام مردم این است که تشخیص اکثریت مردم تهران اداره شهر به‌صورت یکپارچه توسط فهرست امید بوده و باید به این خواست مردم احترام گذاشت.