آمریکا، بریتانیا و فرانسه قول خود را برای حمله به سوریه از سر باز کردند بلوف نبود، شو بود

روح‌اله نخعی‪-‬ بامداد شنبه، ایالات متحده، بریتانیا و فرانسه مواضعی در سوریه را هدف حملات هوایی قرار دادند. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا در همان ساعات در مقابل دوربین‌های رسانه‌ها قرار گرفت و صدور دستور حمله را اعلام کرد. او علت حمله را آنچه حملات شیمیایی توسط دولت اسد خواند معرفی کرد. تحقیقات نهادهای مستقل درباره وقوع حمله شیمیایی در سوریه و ابعاد آن هنوز انجام نشده‌است. سازمان منع سلاح‌های شیمیایی دیروز و پس از حمله در این باره گفت، به‌رغم حمله دیشب آمریکا و متحدانش به سوریه، این نهاد همچنان به تحقیق درباره حمله شیمیایى ادامه خواهد داد و کار تیم حقیقت‌یاب در همین روز (شنبه) در دوما آغاز می‌شود. وزیر دفاع آمریکا نیز در سخنان خود در کمیسیون نیروهای مسلح مجلس نمایندگان آمریکا گفت پنتاگون شواهدی از استفاده از سلاح شیمیایی در سوریه ندارد و اطلاعات رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی را منبع این ادعا خواند. مقامات نظامی آمریکا همچنین تاکید داشتند عملیات نظامی همین یک بار بوده و فعلا برنامه‌ای برای ادامه‌اش در کار نیست.
ترامپ همچنین خاطر نشان ساخت، هدف حملات شیمیایی پایگاه‌هایی بوده‌اند که به نحوی به تسلیحات شیمیایی مربوط
بوده اند. او ضمن هشدار به ایران و روسیه برای توقف حمایت از دولت سوریه گفت: «از ایران و روسیه می‌پرسم، کدام ملت می‌خواهد شریک کشتار جمعی مردان، زنان و کودکان بی‌گناه باشد؟ ملت‌ها را می‌توان بر مبنای دوستانشان قضاوت کرد و هیچ کشوری نمی‌تواند با رواج حکومت‌های ستیزه‌جو، ستمکاران بی‌رحم و دیکتاتورهای جنایتکار، به پیروزی بلندمدت دست یابد.» در همین راستا و به گزارش ایرنا، یک مقام مسئول در وزارت خارجه عربستان روز شنبه با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد که ریاض این اقدام را تایید می‌کند. همچنین شبکه المیادین گزارش داد، آمریکا و متحدانش اطلاعات مربوط به این عملیات را از نیروهای اسرائیل دریافت کرده‌اند. روزهای گذشته اسرائیل خود نیز حملاتی به سوریه داشت.
پس از ترامپ مقامات بریتانیا و فرانسه نیز خبر دادند، نیروهای نظامی‌شان را در این عملیات شرکت داده‌اند. ترزا می، نخست‌وزیر بریتانیا در زمان اعلام دستور خود گفت، راه دیگری جز حمله نظامی به سوریه پیش رو نبوده است.


وزارت خارجه چین در واکنش به این عملیات، بر حل بحران در سوریه از راه‌های سیاسی تاکید و حمله نظامی سه کشور غربی را محکوم کرد. پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه حمله آمریکا،‌ انگلیس و فرانسه به سوریه را به شدت محکوم کرد و آن را موجب پیچیده‌ترشدن فاجعه انسانی در این کشور دانست. و ناتو و شورای امنیت نیز اعلام کردند در روز شنبه برای بررسی حملات موشکی به سوریه جلسه برگزار می‌کنند.
گزارش‌های رسانه‌ها نشان می‌دهد، در زمان وقوع عملیات، نیروهای روس در هیچ کدام از اهداف حاضر نبوده‌اند. مقامات آمریکا در این باره گفته‌اند، طبق روال، انجام عملیات را به روسیه اطلاع داده‌اند اما مواضع هدف حمله را به روسیه اطلاع نداده‌اند؛ با این حال قابل‌پیش‌بینی است که به سیاقی که پیشتر هم مشاهده شده، هماهنگی‌های لازم انجام شده تا نیروهای روس در تلفات این حمله قرار نگیرند. برخلاف حمله چندروز گذشته اسرائیل، در حمله روز شنبه آمریکا و متحدان، نیروهای ایرانی نیز در مواضع حمله حضور نداشته‌اند.
از سوی دیگر، اسکای‌نیوز عربی و برخی رسانه‌های دیگر، آمار موشک‌های شلیک‌شده را ۱۰۰ تا ۱۲۰ موشک اعلام کرد. مقامات سوری و روس در اظهارات خود مدعی شده‌اند، نیروهای پدافندی لااقل بخشی از موشک‌های شلیک‌شده را متوقف کرده‌اند. المیادین همچنین گزارش داد، بعضی از اهداف حملات روز شنبه، مواضعی بوده‌اند که چندروز قبل در حمله اسرائیل هدف قرار گرفته بودند. به تعبیر رضا نصری کارشناس ارشد حقوق بین‌الملل: «حمله صبح امروز [شنبه] به سوریه طوری بود که هم ترامپ راضی شود هم تنش با روسیه و ایران بالا نگیرد.» سلیمان العقیلی، تحلیلگر عربستانی که در حساب توییتر خود، حمله آمریکا را ضربه‌ای محدود و ملایم خواند که «تناسبی با حجم تهدید و وعده‌های غربی‌ها ندارد»، با کنایه به هشتگ عربی «#امریکا_تضرب_اسد»، ضربه آمریکا به اسد را «بازی» قلمداد کرد. نانسی پلوسی، رهبر اقلیت دمکرات در مجلس نمایندگان آمریکا نیز گفت حمله روز شنبه بیش از هر چیز نشان می‌دهد دولت ترامپ، هیچ راهبرد مشخصی در قبال سوریه ندارد.
به نظر می‌رسد حمله صبحگاهی به سوریه، بیش از آن که بخشی از سناریویی معین برای جنگ با اسد و متحدانش باشد، تلاشی بود برای کاهش بار ادعاهای تندوتیز رهبران غرب در مقابل افکار عمومی جهانی. آن‌ها، به‌خصوص ترامپ، وعده‌های بزرگی درباره حمله به سوریه داده بودند و حالا با حرکت موشک‌هایشان به سمت دمشق، می‌توانند ادعا کنند به وعده‌هایشان عمل کرده‌اند؛ اما نگاهی به واقعیت‌های سیاسی و نظامی نشان می‌دهد این ماجرا، بیش از آنکه جنونی جنگی باشد، شویی بود که ترامپ، می و ماکرون بازیگران نقش اصلی آن شدند.