ساعت خواب؛ حالا؟

اعلام برائت 43 وزیر و معاون احمدی‌نژاد از او
ساعت خواب؛ حالا؟
آرمان: اسامی آشنا هستند؛ همان‌هایی هستند که بسیاری از آنها انتقاد به محمود احمدی‌نژاد را تا پیش از این برنمی‌تابیدند و برخی دیگرشان هم سکوت کرده بودند که مبادا سخنی بر زبان بیاورند که با رفتارها و مواضع گذشته آنها در تضاد باشد. هر چند معدودی دل به دریا زدند و پیش از این انتقاداتی را روانه احمدی‌نژاد و یارش یعنی اسفندیار رحیم مشایی کردند. حالا اما همه آنها به روزی رسیده‌اند که می‌دانند باید در اجماعی کامل از احمدی‌نژاد و اقدامات او اعلام برائت کنند. مشایی و بقایی در زندان هستند و احمدی‌نژاد بی‌مهابا ارکان کشور را به نقد می‌کشد، نقدهایی که نشانی از انصاف و برخی اوقات لحاظ کردن چارچوب‌های قانونی در آن نیست. مرتضی بختیاری، مهرداد بذرپاش، محمود بهمنی، امیرمنصور برقعی، رضا تقی‌پور، حمیدرضا حاجی بابایی، سیدمحمد حسینی، سید شمس‌الدین حسینی، صادق خلیلیان، کامران دانشجو، پرویز داوودی، مجید دوستعلی، محمدمهدی زاهدی، مسعود زریبافان، محمد سلیمانی، محمدحسین صفار هرندی، زهره طبیب زاده نوری، محمدحسن طریقت منفرد، علیرضا طهماسبی، محمد عباسی، فریدون عباسی، ابراهیم عزیزی، علیرضا علی احمدی، محمد علی آبادی، مهدی غضنفری، محمود فرشیدی، لطف ا... فروزنده، رستم قاسمی، منوچهر متکی، صادق محصولی، عبدالرضا مصری، حیدر مصلحی، مصطفی محمد نجار، محمدجواد محمدی زاده، سیدمحمدرضا میرتاج الدینی، مسعود میرکاظمی، محمد ناظمی اردکانی، مجید نامجو، فاطمه واعظ جوادی، احمد وحیدی، مرضیه وحید دستجردی، سیدمهدی هاشمی و اسدا... عباسی همان مردان دولت احمدی‌نژاد بودند که در جلسات هیات دولت یا جلسات دیگر ناراضی از برخی گفتارها و رفتارهای رئیس دولت‌های نهم و دهم می‌شدند اما چاره‌ای جز سکوت نداشتند اما امروز سکوت آنها همراهی با اقدامات احمدی‌نژاد به ویژه رفتارهای قابل تامل اخیرش مانند بست نشینی در اماکن مقدس برای آزادی مشایی و بقایی، انتشار نامه‌های قابل تامل و... تلقی می‌شود پس همگی جمع شدند تا بیانیه‌ای نوشته و از او اعلام برائت کنند.
یک امضا؛ دو کارکرد!


نکته قابل تامل در این بیانیه آن است که آنها در ابتدا به انتقاد از دولت روحانی پرداختند و سپس نقد به احمدی‌نژاد را آغاز کردند که همین رویه نشان می‌دهد برخی از آنها هنوز دل در گرو مهر احمدی‌نژاد دارند. در بخشی از این بیانیه تصریح شده است: «شعارها و وعده‌های بر زمین مانده و فرصت‌سوزی‌ها، اشرافی‌گری و روحیه امتیازطلبی، وام‌ها و حقوق‌های نجومی، بی‌توجهی به ظرفیت‌ها و توانمندی‌های داخلی و تضعیف تولید ملی، رکود و بیکاری، کاهش ارزش پول ملی و نوسانات نرخ ارز، منزوی ساختن نیروهای جهادی و سرمایه‌های انسانی کشور، دامن زدن به دوقطبی‌های کاذب، حاشیه‌سازی و القائات ناصواب در حوزه‌های اعتقادی و فرهنگی، تحقیر منتقدان و دلسوزان، زیر سوال بردن اقدامات ارزنده و خدمات ماندگار خادمان مردم، فرافکنی ضعف‌ها، پذیرش و عمل به نسخه‌های اقتصادی، آموزشی، فرهنگی و اجتماعی غرب همچون سند ۲۰۳۰ و... بخشی از نتایج بی‌تدبیری‌هاست. البته این ایرادات نافی اقدامات مفید و خدمات دولت و مدیران نیست و امیدواریم دولت با بهره‌گیری از تجربه ناخوشایند اعتماد به بیگانگان در موضوع برجام و تغییر نگاه و رویکرد از خارج به توانمندی‌ها و ظرفیت‌های داخلی و تدبیر و درایت ضمن رفع موارد مذکور به گره‌گشایی از مشکلات و خدمت به مردم و رشد و تعالی کشور موجبات امید و سرزندگی را فراهم نماید.» پس از این بخش آمده است: «از سوی دیگر در شرایطی که بیش از پیش همبستگی ملی، وحدت نیروهای متعهد برای پاسخگو کردن و تصحیح رویکرد دولت و حفظ نظام اسلامی در برابر صف آرایی بی‌سابقه استکبار و ایادی منطقه‌ای ضروری است، مع الاسف شاهد برخی مواضع و رفتارهای ساختارشکنانه رئیس دولت‌های نهم و دهم هستیم که نه‌تنها خدمات گسترده مدیران و نیروهای متخصص، ولایتمدار و مردمی دولت‌های مذکور را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد بلکه با مخالف خوانی به‌نوعی زمینه را جهت جولان عوامل فتنه و دشمنان خارجی برای تخطئه نظام و آسیب به منافع مردم فراهم کرده است. نامه پراکنی‌های غیرمتعارف، طرح خواسته‌های غیرقانونی مانند برگزاری زودهنگام انتخابات ریاست‌جمهوری و مجلس شورای اسلامی، تضعیف نهادها و ارکان نظام اسلامی به بهانه نقد و اصلاح گری، عدم ترجیح مصالح ملی بر مسائل شخصی و گروهی مانند تکرار موضوع مهندسی انتخابات در حالی که کلیدواژه ناروای عوامل فتنه در سال ۸۸ بود، التهاب‌آفرینی در جامعه، خود حق پنداری و استفاده از شیوه‌های خارج از روال قانونی که موجب خسارت به کشور و مردم است، فاصله گرفتن از شعارهای انقلابی که مبنای میثاق و رأی مردم بود، انقلابی نمایی به جای انقلابیگری و استفاده ابزاری از عدالت، تکرار ادعاهای بی‌اساس فتنه گران و رسانه‌های معاند و ضد مردمی، پیش‌بینی بی‌پایه در مورد اتفاقات و تحولات آتی، حال آنکه در گذشته نیز در مواردی از رخدادهایی سخن گفته شد که هرگز تحقق نیافت. اینک خیر و مصلحت ایشان را در بازگشت به آرمان‌های امام و انقلاب می‌دانیم که اهم آن تقوای الهی، ولایت پذیری و خدمت خالصانه به مردم است و خاستگاه اقبال مردم به وی در سال ۸۴ بوده است».