روزنامه ابتکار
1397/01/22
«ابتکار» ازمرگ سینماهای قدیمی در برابر پردیس‌های سینمایی و راه‌های جلوگیری از آن گزارش می‌دهد
سینماهای تنها در جست‌وجوی راه نجاتفاطمه رنج‌اندیش
در گذشته‌های نه چندان دور بیشتر سینماها یک سالن داشتند و مردم برای تماشای فیلم‌های پرفروش ساعت‌ها در صف‌های طولانی می‌ایستادند تا نوبت‌شان شود. وارد ساختمان سینما که می‌شدند چند قطعه عکس چاپی از بازیگران فیلم، پشت شیشه‌های قفل شده همواره توجه مردم را جلب می‌کرد. معمولا یک بوفه کوچک در گوشه سالن وجود داشت که تخمه، ساندویچ سرد و نوشابه می‌فروخت. اگر خوش اقبال بودند با همان یک بلیت، می‌توانستند فیلم روی پرده را دوبار پشت سر هم ببنند. آن وقت‌ها فیلم‌های در حال اکران محدود و سانس‌های بیشتری وجود داشت. به همین خاطر همیشه صندلی‌ها خالی بود، حتی اگر نبود هم مراقب سالن در پایان هر سانس اصراری به خالی شدن تمام صندلی‌ها نداشت. بالاخره پول یک بلیت پرداخت شده بود و تماشای یک فیلم بیشتر از دوبار که جذابیت نداشت. این روزها اما با روند رو به رشد ساخت پردیس‌های سینما به خصوص در مال‌ها حال و هوای سینماهای تک سالن فراموش شده است. حالا بیشتر مردم مایلند بلیت‌شان را اینترنتی بگیرند و فیلم را در یکی از سالنهای اصلی یا فرعی، فرقی نمی‌کند به صرف پاپ‌کورن و پفک هندی ببینند. بعد هم در یکی از فست فودهای سینما غذا بخورند، خلاصه گل بگویند و گل بشنوند.
همانطور که می‌دانیم فیلم دیدن در واقع یک نوع فرهنگ است که در زمان‌های مختلف دستخوش تغییر شده است. به عنوان مثال اغلب ما خاطرات تماشای فیلم‌های وسترن آمریکایی در سینماهای تابستانی (بدون سقف) را از زبان پدران‌مان شنیده‌ایم اما در این دوره هیچ‌وقت تجربه نکردیم و تصور مشخصی از آنها نداریم. به این ترتیب حس نوستالوژی تماشای فیلم در سینماهای تک سالن از جمله حس و حال‌های فراموش شده است. البته با وجود سینماهای مخروبی که به دلیل موقعیت مکانی امکان تبدیل شدن به پردیس‌های سینمایی را ندارند، می‌توان دستی به سر و روی‌شان کشید و با کمی خلاقیت فضای نوستالوژیکی را برای دوستداران سینماهای تک سالن تداعی کرد. درباره شرایط بهره‌برداری از این سینماها با سید جمال ساداتیان سینمادار و تهیه کننده گفت‌و‌گو کردیم.
باید سبدی را طراحی کنیم که شامل همه سلایق شود
سید جمال ساداتیان مدیر سینما پردیس «مگاپارس» در خیابان شریعتی تهران که در حال بازسازی است، از افزایش ساخت پردیس‌های سینمایی می‌گوید: «اگرچه به طور دقیق نمی‌دانم چند سالن سینمایی در سال جدید راه‌اندزی میشود اما با توجه به اطلاعاتی که دارم 7 میلیون واحد تجاری صرفا در حال ساخت هستند. از آنجا که به صورت بی‌رویه نیز ساخته می‌شوند، مالکان آنها به صرافت افتادند برای اینکه پاخور واحد تجاری‌شان را بیشتر کنند، سالنهای نمایشی تعبیه کنند. حتی بسیاری از آنها از قبل پیش‌بینی ساخت سالنهای نمایش را نکرده‌اند بنابراین این کار را فقط برای اینکه واحدهای تجاری را به واحدهای فرهنگی تبدیل کنند و رونق‌شان را افزایش دهند، انجام می‌دهند. آمار دقیق را وزارت ارشاد باید ارائه کند. با این همه تا چند سال آینده بیش از 500 سالن نمایش به مجموعه سینمایی کشور اضافه میشود.» او در توصیف سالن‌هایی که به تازگی ساخته شده‌اند اما به دلیل متراژ‌ها و پرده‌های کوچک چندان مورد استقبال قرار نمی‌گیرند، توضیح می‌دهد: «به نظرم کوچک یا بزرگ بودن سالن‌ها و همچنین پرده‌های نمایشگر به نوع فیلم‌ها بستگی دارد. فیلم‌هایی با ژانر خانوادگی و آرام در سالنهای کوچک هم امکان اکران دارند در حالی که فیلم‌های اکشن که هیجان دارد باید روی پرده‌های بزرگ نمایش داده شود. در فیلم‌های آمریکایی هم این نسبیت صدق می‌کند؛ فیلم‌هایی نظیر «جنگ ستارگان» روی پرده‌های بزرگ با صداهای دالبی برای مردم جذابیت مضاعف ایجاد می‌کند اما فیلم‌های ملودرام و اجتماعی روی پرده‌های کوچک نیز جوابگو هستند. ضمن اینکه تعداد مخاطبان فیلم‌ها تاثیرگذار است. مشخصا سالنهای کوچک برای فیلم‌های پرفروش و عام‌پسند که توانایی ضریب اشغال صندلی‌ها را ندارد، کافی است. معتقدم در این کامپلکس‌هایی که ساخته میشود باید سالنهای کوچک و بزرگ وجود داشته باشد تا سرویس کاملی محیا شود.» تهیه کننده فیلم «برف روی کاج‌ها» معضل سالنهای مخروبه که در سطح شهر وجود دارد و شرایط درخواست بازسازی آنها را اینگونه تحلیل می‌کند: «بعد از انقلاب ضریب اشغال و اکوسیستم تهران تغییر کرد. زمانی مرکز تهران لاله‌زار، فردوسی، انقلاب و ... بود ولی بعد از انقلاب تهران به شدت و بی‌رویه توسعه پیدا کرد. بنابراین وضعیت ترافیکی تهران و مصادره بعضی از مجموعه‌ها در این تغییرات تاثیرگذار بود. از سویی دیگر مدیریت‌هایی دولتی موجب شد که رسیدگی‌های لازم انجام نشود و به سرعت بسیاری از سالن‌ها به مخروبه تبدیل شدند. تمام این موارد دست به دست هم دادند که سینما به رکورد بیفتد. زمانی لاله‌زار به خاطر غفلت مدیران بافت تاریخی‌اش از بین رفت اما اخیرا شنیده‌ام که میراث فرهنگی و شهرداری همت کرده‌اند که این منطقه را احیا کنند چراکه لاله‌زار یک بافت 200 ساله دارد و باید به عنوان میراث فرهنگی حفظ شود تا به تفرجگاه مردم تبدیل شود. در شرایطی که این تصمیم اجرا شود می‌توان سینماها، رستوران‌ها و کافه‌های منطقه لاله‌زار را بازسازی کرد.» او همچنین درباره حس نوستالوژیک این منطقه و استقبال مردم از سینماهای قدیمی به جای پردیس‌ها می‌گوید: «به نظرم حوزه علوم انسانی مثل علوم پایه از قوانین ثابتی پیروی نمی‌کند بالاخره نوع سلایق، خلق و خوی افراد و ... تاثیرگذار است. زمانی می‌گفتند بنزهای 180 قدیمی است و مورد توجه قرار نمی‌گرفت اما به مرور زمان از بسیاری ماشین‌ها مدرن گران‌تر شد. افراد زیادی برای اینکه عروس را با این ماشین جا به جا کنند ترجیح می‌دهند هزینه‌های هنگفتی را بپردازند. بنابراین هر چیزی برای بخشی از جامعه جذابیت برانگیز است. بالاخره قرار نیست در صورت بازسازی سینماهای قدیمی تمام 80 میلیون نفر جذب شوند، اگر این جریان 2 الی 3 درصد از جامعه را جذب کند به رقم عجیب و غریبی می‌رسیم. 2 درصد یک جمعیت 80 میلیونی برابر یک میلیون و 600 هزار نفر است. هر اثری که یک میلیون و 600 هزار نفر مخاطب داشته باشد به موفقیت رسیده است. مکان‌های قدیمی همواره برای بخشی از جامعه ما لذت بخش است. البته تاکید می‌کنم بخش مهمی از این جریان به نوع نگاه و مدیریت‌ها بستگی دارد تا به ترکیب قابل قبولی برسیم. در سینما «آستارا» که بازسازی کردیم تیم معمار حالت قدیمی و سنتی بنا را حفظ کرده است. سینما آستارا در سال 41 افتتاح شده است یعنی 55 سال قدمت دارد. مشخصا حس نوستالوژیک برای مخاطبانش دارد. بنابراین ما تمام تلاشمان را کردیم که آثار گذشته را از بین نبردیم بلکه ترکیبی از سنت و مدرنیته در معماری جدید این بنا استفاده کردیم. تا امروز دوستانی که از سینما «آستارا» که در حال بازسازی است دیدن کردند برای‌شان بسیار جذاب بود. این مجموعه 2 سالن 120 نفری و یک سالن 500 نفری دارد. هر کدام به نوعی برای مخاطب جذابیت دارد. می‌خواهم بگویم باید سبدی را داشته باشیم که همه‌چیز در آن پیدا شود.»
مدیر سینما «تک قلهک» درباره اکران فیلم‌های قدیمی روی پرده‌های سینما توضیح می‌دهد: «در سینما «تک قلهک» سالها است فیلم‌های قدیمی اکران میشود. البته مشخصا مخاطب عام ندارد. سینما دوستانی که پیگیر آثار هنری هستند مایلند فیلم‌ها را روی پرده سینما ببینند. بارها این فیلم‌ها را در شبکه نمایش خانگی دیده‌اند اما به ادعای خودشان لذت دیدن فیلم روی پرده را متفاوت می‌دادند. به عنوان مثال فیلم «پدرخوانده» که 45 سال از اکرانش می‌گذرد ولی نسل جوان تجربه تماشای آن روی پرده سینما را نداشته است و از امکان نمایش آن استقبال می‌کند. با توجه به اینکه در سال جدید کمتر با کمبود سالنهای سینما همراه نیستیم، شرایط وقوع این اتفاق به مراتب محیاتر است.»
سایر اخبار این روزنامه
«ابتکار» ازمرگ سینماهای قدیمی در برابر پردیس‌های سینمایی و راه‌های جلوگیری از آن گزارش می‌دهد
«ابتکار» تخصیص یارانه دو میلیاردی به احزاب را بررسی می‌کند
تحزب یارانه ای
نمایش قدرت میان مسکو و واشنگتن در آسمان و دریای سوریه در جریان است
از جنگ جهانی کوچک تا جنگ جهانی سوم
نجفی بالاخره رفت، حسینی مکارم سرپرست شهرداری تهران شد
تلاش شورا برای انتخاب شهردار پایتخت در یک ماه آینده
ژوبین صفاری
مدار سقوط به سمت بی اعتمادی
در حاشیه نمایشگاه عکس‌های کیارستمی از لوور، هنر عکاسی– نقاشی در ایران بررسی شد
عکاسی شاعرانه آقای کارگردان
«ابتکار» سناریوهای مختلف نجات شورترین دریاچه ایران را بررسی کرد
حیات «ارومیه»؛ از «کاسپین» تا «وان»
«ابتکار» تاثیرات نرخ گذاری دلار 4200 تومانی در بازار را بررسی کرد
آرامش اجباری پس از توفان ارزی
نوبخت:
بازار ارز کل اقتصاد را تحت‌الشعاع قرار نمی‌دهد
سرخو: خانه احزاب در سال پیش‌رو به کادرسازی حزبی توجه کند
سرخو: خانه احزاب در سال پیش‌رو به کادرسازی حزبی توجه کند
سرخو: خانه احزاب در سال پیش‌رو به کادرسازی حزبی توجه کند
