افزایش کمک‌های بشردوستانه به سوریه

شهروند| دیگر مدت‌ها است که نشست‌های بین‌المللی در سوریه تنها با حضور ایران، ترکیه و روسیه برگزار می‌شود. حدود پانزده ‌ماه پیش، ایران روسیه و ترکیه روند آستانه را به منظور موفقیت بیشتر مبارزه با تروریسم؛ مقابله با تمایز دینی، مذهبی و قومی؛ خاموش‌کردن شعله‌های منازعه و سرانجام تحقق صلح فراگیر در سوریه شکل داده و از آن زمان تاکنون آن را با جدیت دنبال کرده‌اند. تعیین چهار منطقه برای کاهش تنش در سوریه توانست پس از ۶ سال درگیری‌ها را در مناطق مختلف محل سکونت بخش عمده جمعیت سوریه مهار و اراده ترک مخاصمه را در بین طرف‌های سوری ایجاد و به مرور تقویت کند.
تا پیش از این کشورهای عربی نظیر عربستان سعودی، کویت، قطر و امارات‌متحده عربی نیز در نشست‌های مربوط به سوریه حضور داشتند؛ اما با توجه به تحولات دو ‌سال اخیر و پیروزی‌ها در سوریه علیه داعش و همچنین با توجه به قدرت‌یافتن بشار اسد در این کشور و کمک‌های روسیه و ایران در مبارزه با تروریسم در سوریه، حالا ایران و روسیه از بازیگران اصلی برای تعیین آینده سوریه هستند. از سوی دیگر اما ترکیه به لحاظ موقعیت جغرافیایی‌اش در نسبت با سوریه و مرز طولانی که با این کشور دارد، در این نشست‌ها حضور می‌یابد. بدین ترتیب دو ‌سال است که نشست‌های سه‌جانبه میان ایران، ترکیه و روسیه مهمترین نشستی است که درباره سوریه در عرصه بین‌الملل برگزار می‌شود. دور دیگری از این نشست نیز روز گذشته به میزبانی ترکیه در آنکارا برگزار شد. در این نشست حسن روحانی، رئیس‌جمهوری ایران در سخنانی روند مذاکرات آستانه و نقش ایران، ترکیه و روسیه در حل بحران سوریه را کلیدی و حایز اهمیت برشمرد و تأکید کرد: تلاش واقعی برای پایان بحران سوریه و ایجاد بسترهای لازم برای بازسازی این کشور و فراهم‌کردن زمینه‌های بازگشت آوارگان به محل زندگی خود باید مورد اهتمام سه کشور و جامعه جهانی قرار گیرد.
روحانی بر نقش سه کشور ایران، ترکیه و روسیه در برقراری ثبات در سوریه تأکید کرد و گفت: «چنانچه این سه کشور هماهنگی لازم را نداشتند و چنانچه دولت سوریه همکاری مناسب را با روند آستانه نداشت، هم‌اکنون با وضع بسیار پیچیده‌تری در سوریه مواجه بودیم. لذا امروز برای تکمیل این روند باید به تلاش و هماهنگی خود برای برقراری صلح و ثبات در سوریه ادامه دهیم. قطعا نقش ارزشمند روند آستانه فضای مناسبی را برای ایفای نقش سازمان ملل متحد در این زمینه به وجود آورده است.»
4 پیشنهاد روحانی


برای گسترش هماهنگی میان 3 کشور
روحانی در ادامه برای موفقیت بیشتر تلاش‌های مشترک سه کشور با تأکید بر گسترش هماهنگی‌ها میان سه کشور مبانی چهارگانه‌ای را تشریح کرد.
روحانی عدم‌وجود راه‌حل نظامی یا تحمیل‌شده از خارج را به‌عنوان اصل نخست مطرح و تأکید کرد: «آینده سوریه تنها از طریق انتخاب دموکراتیک مردم سوریه رقم خواهد خورد. جمهوری اسلامی ایران از ابتدای بحران بر غیرقابل قبول بودن راه‌حل نظامی برای بحران سوریه تأکید کرده و طرحی چهار ماده‌ای را بر همین اساس ارایه داد. کنگره گفت‌وگوی ملی سوریه، زمینه مناسبی را برای آغاز فرآیند حل‌وفصل مسالمت‌آمیز بحران سوریه فراهم آورده است.
مباحث مربوط به وضع انسانی در سوریه نیز مورد دومی بود که روحانی درخصوص آن سخن گفت. روحانی بر وظیفه جامعه بین‌المللی نسبت به ارایه کمک‌های انسانی به همه نقاط سوریه تأکید کرده و خواستار ارسال کمک‌ها به‌طور سریع و ایمن به تمامی نقاطی شد که نیازمند هستند. روحانی گفت: «شهروندان بی‌گناه سوری چه در غوطه باشند یا در عفرین و یا در فوعا و کفریا باید مورد حمایت جهانی قرار بگیرند. در عین ‌حال تلاش واقعی برای پایان بحران سوریه و ایجاد بسترهای لازم برای بازسازی این کشور و فراهم‌کردن زمینه‌های بازگشت آوارگان به محل زندگی خود می‌بایست مورد اهتمام ما و جامعه جهانی قرار گیرد. جمهوری اسلامی ایران آماده حضور موثر در بازسازی سوریه است.»
تاکید بر حاکمیت ملی و تمامیت ارضی و وحدت و استقلال سوریه مورد بعدی بود که روحانی خواستار محترم شمرده شدن آن شد. رئیس‌جمهوری ایران حضور نیروهای بیگانه در سوریه را بدون موافقت دولت آن کشور غیر قانونی عنوان کرد و خواستار توقف و پایان‌دادن به آن شد. این سخنان روحانی در حالی مطرح شد که یکی از کشورهایی كه در حال حاضر در سوریه بدون موافقت دولت سوریه حضور نظامی دارد، ترکیه است. روحانی در آخرین مورد نیز به مبارزه با تروریسم در سوریه تا ریشه‌کن شدن همه گروه‌های تروریستی تأکید کرد.
در پایان سه کشور در بیانیه‌ای مشترک رضایت خود را از نتایج نخستین ‌سال نشست‌های آستانه که از ژانویه‌ سال 2017 برگزار شد، اعلام کردند.
در این بیانیه بر عزم سه کشور بر ادامه همکاری فعال درباره سوریه به منظور دستیابی به آتش‌بس پایدار میان طرف‌های درگیر تأکید شده است. سه کشور تأکیدکردند که مناقشه سوریه هیچ راه‌حل نظامی ندارد و تنها از راه یک فرآیند سیاسی همراه با مذاکره می‌توان به آن پایان داد.
سه کشور همچنین از قطعنامه ۲۴۰۱ شورای امنیت سازمان ملل در واکنش به وضع وخیم انسانی در سرتاسر سوریه، ازجمله در غوطه شرقی، یرموک، فوعه و کفریا، استان ادلب، شمال استان حماه، رکبان و رقه استقبال کردند؛ از طرف‌های درگیر قویاً خواستند به مفاد قطعنامه مذکور پایبند باشند، ازجمله این‌که از نقض آتش‌بس اجتناب ورزند. ایران و ترکیه و روسیه همچنین بر عزم مشترک خود مبنی بر تسریع تلاش‌های خود به منظور تضمین آرامش در عرصه میدانی و محافظت از غیرنظامیان در مناطق کاهش تنش و تسهیل دسترسیِ سریع، ایمن و نامحدود به این نواحی تأکید کردند؛ همچنین تأکید ورزیدند که طبق مفاد توافقنامه مورخ ۴می‌۲۰۱۷ ایجاد مناطق کاهش تنش موقتی است. از جامعه بین‌المللی به‌ویژه سازمان ملل و سازمان‌های بشردوستانه آن خواستند از طریق ارسال کمک‌های بشردوستانه بیشتر، تسهیل مین‌زدایی بشردوستانه، احیای امکانات زیرساختیِ بنیادی، ازجمله امکانات اقتصادی و اجتماعی و حفظ میراث تاریخی، کمک‌های خود به سوریه را افزایش دهد. تمجید رئیس‌جمهوری روسیه
از همکاری تهران و مسکو درباره سوریه
رئیس‌جمهوري روسیه با بیان این‌که «تهران و مسکو برای حل سخت‌ترین مسائل منطقه با یکدیگر همکاری می‌کنند» همکاری دو کشور را برای حل بحران سوریه مورد ستایش قرار داد.
به‌گزارش خبرگزاری تاس، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه و حسن روحانی، رئیس‌جمهوری ایران که برای شرکت در نشستی درباره سوریه به آنکارا پایتخت ترکیه سفر کرده‌اند، با یکدیگر دیداری دوجانبه برگزار کردند. ولاديمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه در آغاز برگزاری این دیدار گفت: ما گفت‌وگوهای دایمی و منظمی در سطوح مختلف و در زمینه‌های همکاری میان دو کشور داریم. ما همواره تماس‌هایی در سطح سیاسی با یکدیگر برقرار می‌کنیم. زمانی که من در ایران بودم با رهبر معنوی کشور شما دیدار کردم. پوتین ادامه داد: وزیران امور خارجه ما نیز به‌طور مرتب با یکدیگر همکاری دارند و همچنین مقامات نظامی ما در ارتباط هستند.
وی با تأکید بر این‌که «تهران و مسکو برای حل سخت‌ترین مسائل شامل بحران سوریه با یکدیگر همکاری دارند» بیان کرد: من از این‌که یک‌ بار دیگر با شما دیدار می‌کنم، بسیار خرسندم چرا که این فرصتی است که ما درباره مسائل دوجانبه گفت‌وگو كنيم و درباره آنچه باید برای توسعه روابط‌مان انجام دهیم، رایزنی کنیم و به علاوه درباره وضع بین‌المللی و در رأس آن وضع منطقه گفت‌وگو داشته باشیم.