آیا می‌خواهیم از پیامبران(ع) سبقت بگیریم

نادر کریمی‌جونی - سال 96 برای بسیاری از ایرانیان با خاطره‌های تلخ به پایان می‌رسد؛ خاطره‌های تورم، نوسان‌های آزاردهنده‌ ارز، به قدرت رسیدن و ماجراجویی‌های ترامپ، ناآرامی‌هایی که باعث کشته و زخمی شدن شماری از هموطنان ایرانی شد و ده‌ها خاطره دیگر. در این میان آنچه برای سال آینده پیش‌بینی می‌شود هم چندان امیدبخش و راضی‌کننده نیست.
بدترین مورد در این‌باره به ماجراجویی‌های دونالد ترامپ باز می‌گردد که با لجبازی بر سر برجام و توافق‌ هسته‌ای می‌خواهد با هر شیوه و وسیله‌ای جمهوری اسلامی ایران را به زانو در‌آورد. در این‌باره تل‌آویو هم آتش‌بیار معرکه شده و می‌خواهد همه دشمنی‌هایی که ایران طی سال‌های بعد از انقلاب اسلامی با اسراییل انجام داده را تلافی کند. علاوه بر این کشورهای حاشیه جنوبی خلیج‌فارس‌ و در راس آن عربستان‌سعودی از هر آنچه به ایران ضربه وارد کند، فروگذار نیستند. در واقع آنچه اروپایی‌ها می‌گویند حرف‌هایی است که به‌طور آشکار و پنهان از زبان اعراب ثروتمند خلیج‌فارس شنیده شده و محدودسازی ایران را هدف گرفته است. این نکته که دست‌های ناشناس مانع از جذب سرمایه‌گذاری و حرکت سرمایه‌گذاران و صاحبان فناوری به سوی ایران می‌شوند دقیقا به همین مساله بازمی‌گردد. برخی چهره‌های اقتصادی مانند وزیر نفت و رییس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران در اظهارات رسانه‌ای شده این نکته را بیان کردند که در میانه مذاکره برای جذب فناوری یا سرمایه، به ناگاه طرف مذاکره از سوی افراد، جریان‌ها یا کشورهای دیگر مورد تهدید و فشار قرار می‌گیرد تا از همکاری با ایران صرف‌نظر کند. این مساله پیش از این نیز توسط برخی فعالان اقتصادی و تجاری مورد پافشاری و تایید قرار گرفته بود.اما در داخل در مقابل همه دشمنی‌هایی که با ایران می‌شود برخی چهره‌های ارشد محافظه‌کار می‌گویند این ماهیت انقلاب اسلامی است که دشمنی مستکبران و زورمندان را موجب شود. از دید این افراد بدون انجام هیچ کار اضافه و فقط با دنبال کردن اهداف انقلاب اسلامی همه این دشمنی‌ها ایجاد می‌شود. البته در این مورد که اهداف انقلاب اسلامی همگی ضداستکبار جهانی و علیه جهانخواران ظالم بوده و بسیاری از هواداران انقلاب اسلامی ایران با دنبال کردن این اهداف موافق بوده و هستند، تردیدی نیست اما آیا این اهداف و هواداری از مظلومان جهان با زبان نرم و محبت‌آمیز پیامبراکرم(ص) قابل تحقق نیست؟ آیا حتما باید با الفاظ درشت، هماوردطلبی و شمشیر آخته به جنگ همه دنیا رفت تا ظالمان جهان نیز نابود شوند؟ در همین جمهوری اسلامی ایران، اهداف انقلاب در دولت‌های هاشمی‌رفسنجانی و سیدمحمد خاتمی هم دنبال شد. آیا پیگیری اهداف با آن شیوه مناسب ‌شان جمهوری اسلامی ایران نبوده است؟ پس چرا خداوند همه پیامبران خویش را با زبان نرم و مهربانی به سوی مخوف‌ترین ستمگران گسیل داشت؟ مقایسه کنید در همین رابطه تعداد‌ آیات رحمانی خداوند با‌ آیات عذاب او در قرآن‌کریم را. روشن است پیامبران همه می‌توانستند از همان ابتدا به منازعه و خشونت با همه هواداران بپردازند و حرف‌های خشن و درشت بزنند. آیا در آن صورت کسی به ادیان الهی گرایش پیدا می‌کرد؟ آیا جمهوری اسلامی ایران شیوه پیامبران را قبول ندارد و می‌خواهد در تبلیغ جهان و شهروندان دنیا، از فرستادگان خداوند هم پیشی بگیرد؟