روزنامه آفتاب یزد
1396/12/23
«سر»ما را بریدید نه استیضاح را!
1- دیروز وقتی سوار خودرو خود شدم بلافاصله پیچ رادیو را باز کردم تا مذاکرات جلسه استیضاح مجلس را بشنوم.بهرحال این رصد از ملزومات شغل ماست و از سر شیفتگی و علاقه نیست! گویا رادیو در حال پخش زنده لحظه شمارش آرای نمایندگان بود؛اهالی بهارستان رای های خود در مورد ربیعی، وزیر کار و تعاون را داخل گلدان ها انداخته بودند و جمعی از نمایندگان هم در حال شمارش بودند.بدون کم و کاست بخشی از گفت‌وشنود نمایندگان در جایگاه هیئت رئیسه را در پیشگاه تان می گذارم:= نتیجه را اعلام کنید مردم کف خیابان اعتراض نکنند و به کف خیابان مردم را نکشید(با خنده).
= اگه مساوی بشه به پنالتی کشیده می شه؟!!(با قهقه).
= اعلام کنید آقای پزشکیان (نائب رئیس مجلس و مسئول شمارش آراء) گشنمونه!
= شورای نگهبان باید بیاد باز شماری کنه(با خنده).
منهای این دیالوگ ها برخی از نمایندگان مدام اسم یکدیگر را با مزاح و شوخی و به صورت عجیب و غریب صدا می کردند.فی المثل یکی از نمایندگان چندین بار فریاد زد:«وکیلی...وکیلی... وکیلی قیافت چرا اینجوریه؟ معلومه افتاده!» از برخی صدا ها هم برمی آمد که گویا در محل هیئت رئیسه شوخی دستی بعضی نیز برقرار بوده!
2- دیروز مجلس روی خوشی به استیضاح نشان نداد.به نظر می رسد امروز هم وزیر جهادکشاورزی مشکلی در بهارستان نداشته باشد و او هم جان‌سالم به در ببرد.فلذا می توان گفت کلهم ماجرای استیضاح برای بسیاری از مردم «الکی» بوده است. اما چرا فقط برای مردم «الکی» بوده است؟ عرض می‌کنم. قدر مسلم و بر اساس تجارب گذشته همواره در پروسه های استیضاح امتیازهای زیادی گرفته و داده می شود.یعنی مرسوم است که نماینده فلان حوزه انتخابیه عنوان می دارد در صورتی رای به استیضاح نمی دهد که دولت فلان اقدام را بکند یا نکند. البته این موضوع در بهترین حالت آن است، چه بسا
بعضا منافع شخصی و گروهی در جریان باشد که باید گفت وامصیبتا!
فلذا روشن است که از جلسه دیروز مجلس نه تنها مردم بهره ای نبرده اند بلکه پول زیادی هم از جیب شان (بیت المال) خارج شده است. طبق گفته یک نماینده اصولگرای مجلس، هر دقیقه برگزاری جلسه علنی مجلس حدودا 300 میلیون تومان آب می خورد و با احتساب جلسه 10 ساعته دیروز می شود حساب کرد چه قدر پول از کف رفته است!
3-چندی پیش سلسله گفت‌وگوها و گزارش هایی
را منتشر نمودیم که صرفنظر از اصلاح طلب
و اصولگرا ما با معضل افت کیفی پارلمان مواجه هستیم. یعنی اگرچه در شعارها عنوان می شود «عصاره فضایل ملت»
اما در عمل فاصله هایی وجود دارد. به هرحال
یکی از عواملی که باعث این نقیصه شده سختگیری بیش از حد فیلترهای انتخاباتی و نظارتی است. نمی گویم هرکس از راه رسید رهسپار مجلس شود اما به گونه ای هم نباشد که جامعه احساس کند وکلای شان فقط نام «نخبه» دارند و در عمل مجلس را معبری و مفری برای رسیدن به آرزوهای شخصی خود می دانند. دیروز یکی از نمایندگان موافق استیضاح در شرایطی که ناامید از نتیجه شده بود در نطق خود گفت: «سر استیضاح را بریدند!» اما در واقع باید گفت در این جلسه سر مجلس را بریدند! روزگاری در همین مجلس وقتی وزیر استیضاح می شد آنقدربحث ها عطف به مسائل تخصصی، مردمی و ملی بود که اگر هم وزیر اصطلاحا می افتاد نمی توانست و جرات نداشت از پشت پرده ای بنالد و اعتراض کند. کما اینکه وقتی جلسه استیضاح برقرار بود یکی از وزرای اسبق نوشت: «وقتی به کارنامه و خاطرات 25 سال حضورم در مسئولیت های اجرایی و سیاسی و فرهنگی نگاه می کنم بهترین روزش روز استیضاح در مجلس پنجم بود!استیضاح کنندگان سیاسی بودند و نه...»
