روزنامه جهان صنعت

گزارشی از یادبود هنرمندان فقید سال 96؛

مراسم یادبود هنرمندان درگذشته با حضور هنرمندان و خانواده هنرمندانی که در عرصه‌های مختلف هنری در سال ۹۶ درگذشتند، از سوی خانه هنرمندان ایران و با همکاری شهرداری تهران شامگاه شنبه در تالار ایوان شمس برگزار شد.
در این مراسم محمدرضا اصلانی گفت: «هنرمندان ثروتی هستند ولی حقوقی دارند که باید از آن برخوردار باشند و این حقوق باید رعایت شود. الان کدام حقوق رعایت می‌شود؟ چند تن الان در کم کاری هستند و چگونه زندگی می‌کنند؟ آیا در خطر مرگ‌ هستند یا نیستند؟ ما هر سال می‌توانیم برای ماندگان خودمان عزا برگزار کنیم. من نگران این‌ هنرمندان هستم که زنده‌اند و باید کاری کرد.»
این کارگردان سینما و مستندساز در مراسم یادبود هنرمندان درگذشته ۱۳۹۶ با عنوان «آیین چراغ خاموشی نیست» سخن می‌گفت‌. او در ابتدای سخنانش گفت: من معتقدم که روح جاودانه است و روح این هنرمندان زنده است و به این دنیا باز‌می‌گردند و در واقع آثارشان همان جسم آنهاست و فقط روح‌شان است که با ما نیست. آنها با جسم‌شان و چیزی که تجسم کردند، در میان ما هستند.
او ادامه داد: اکنون با آنان که هستند چگونه برخورد می‌کنید؟! اینهایی که همه از دوستان ما بودند. روزی به یکی از دولتمردان که از حمایت از هنرمندان سخن می‌گفت، گفتم که هنرمندان به حمایت نیازی ندارند بلکه آنها هستند که از نظام حمایت می‌کنند. هنرمندان ثروتی هستند ولی حقوقی دارند که باید از آن برخوردار باشند و این حقوق باید رعایت شود. الان کدام حقوق رعایت می‌شود؟ چند تن الان در کم کاری هستند و چگونه زندگی می‌کنند؟ آیا در خطر مرگ‌ هستند یا نیستند؟ ما هر سال می‌توانیم برای ماندگان خودمان عزا برگزار کنیم. من نگران این‌ هنرمندان هستم که زنده‌اند و باید کاری کرد. نه حمایت بلکه شناسایی حقوق هنرمندان کجاست جامعه ما بدون هنرمندان بی‌پناه خواهد شد. این امپراتوری را از فرمانروایان‌شان خالی نکنیم که هنرمندان فرمانروایان این امپراتوری هستند.


رجبعلی معمار: امسال 110 هنرمند را از دست دادیم
این‌ مراسم با اجرای محمد سلوکی برگزار شد و ابتدا مجید رجبی معمار مدیر‌عامل خانه هنرمندان ایران با حضور در جایگاه بیان کرد: امسال ششمین دوره است که این‌ آیین را برگزار می‌کنیم تا حداقل ادای دینی داشته باشیم به این هنرمندانی که از بین ما رفته‌اند. همه ما این تعبیری که می‌گویند تا مجلس بعدی چه کسی زنده است یا مرده را زیاد شنیده‌ایم. خیلی از هنرمندان ما در شهرستان‌ها زندگی می‌کردند و بسیاری از هنرمندان را توده مردم اسم‌شان را نشنیده‌اند و پشت پرده بوده‌اند؛ از موسیقیدانان و ادیبان گرفته تا مترجمان و محققان‌مان را نمی‌شناسیم. این کم اطلاعی از ماست که آنها را نمی‌شناسیم و به خاطر قدر و بهای آنها نیست.
او ادامه داد: سال گذشته بعضی از هنرمندان بعد از آنکه ما برنامه خودمان را جمع‌بندی کردیم از بین ما رفتند‌ مانند علی معلم عزیز که بعد از مراسم ما از دنیا رفت و همه فعالان هنری او را می‌شناسند و امروز هم لوون هفتوان را از دست دادیم و همچنین استاد شهنواز. امسال ۱۱۰ هنرمند در رشته‌های مختلف هنری از بین ما رفتند و ما این آیین را برای آنها برگزار کردیم و سازمان‌های مختلفی در این امر ما را همراهی کردند و با وجود اینکه قرار بود شهردار تهران هم حضور داشته باشد، اطلاع دادند که نمی‌توانند بیایند.
پسر علی معلم از پدر گفت
سپس بعد از پخش کلیپی از علی معلم، امید معلم پسر این هنرمند با حضور در جایگاه با بُغض گفت: واقعیت این است که رفتن پدر اینقدر برای من وحشتناک بوده که تا همین لحظه اگر غلو نکرده باشم هیج لحظه لذت‌بخشی را تجربه نکرده‌ام. یکی از صحبت‌هایی که همیشه می‌گفت این بود که آدم‌ها بعد از مرگ راجع بهشان قضاوت می‌شود و امروز که او نیست تاثیری که او در عرصه سینما، فرهنگ، اقتصاد و حتی سیاست داشته آنقدر روشن بود که هیچ‌کس نتوانسته جایش را پُر کند.
او ادامه داد: او علاوه بر اینکه بر مباحث نظری و نظریات علمی تسلط داشت در عمل هم پرتلاش بود و در جوامع تعداد این آدم‌ها زیاد نیستند که بتوانند چنین تاثیری داشته باشند و ما از توانایی این آدم‌ حتی ۲۰ درصد هم استفاده نکردیم و این مایه تاسف ماست.
او بیان کرد: وای بر ما که از روشنایی آنان درست استفاده نمی‌کنیم و بعد از از دست دادن‌شان تاسف می‌خوریم اما چه جایگزینی برای آنها داریم؟! ما باید پاسخگوی پروردگار باشیم که چرا توجه درستی به آنها نداریم و تحمل انتقاد را نداریم و احترام پیشکسوتان را نمی‌دانیم و این اتفاق ترسناکی است که برای جامعه ما افتاده است و امیدوارم مرگ مادی این آدم‌ها و یادآوری مرگ عزیزان کمک کند درس بگیریم و از ظرفیت‌ها به درستی استفاده کنیم.
سپس احمد توکلی نماینده سابق مجلس و پدر محمد توکلی عکاس و هنرمند تجسمی که امسال از دنیا رفت، نیز گفت: هنر هر چه هست از زیبایی حرف می‌زند و زشتی را هم نشان می‌دهد تا زیبایی دیده شود. هنرمند از دل صحبت می‌کند و دل قسمتی از وجود را می‌سازد و کسی که دل دارد نسبت به غم و شادی بندگان خدا بی‌تفاوت نیست. صبر خوب است و این فراق و دوری از عزیز از دست رفته زیاد طول نمی‌کشد و اگر قرار باشد جای خوبی برویم بهتر است. محمد بعد از شهادت شهید حججی طرح زیبایی زد و از او پرسیدم این را به سفارش چه کسی کشیده‌ای؟ و او گفت به سفارش دلم.
در ادامه این مراسم یادبود؛ سعید اوحدی رییس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران نیز با حضور در جایگاه با اشاره به صحبت‌های امید معلم (پسر علی معلم) بیان کرد: وقتی دعوتنامه برای خود من هم آمد این سوال برایم ایجاد شد که چرا این مجلس را برگزار می‌کنیم؟ آیا خانواده‌ها به برگزاری این مراسم نیاز دارند و آیا نگاه معاونت فرهنگی شهرداری که این برنامه را پایان هر سال برگزار می‌کند فقط جنبه تبلیغاتی دارد یا هدف دیگری دارد؟
او اضافه کرد: انسان‌ها نسبت به رخدادها و موقعیت‌ها به سه دسته تقسیم می‌شوند یک دسته آدم‌هایی هستند که نسبت به واقعیت‌های اطراف‌شان عقب هستند، یک دسته دیگر همزمان هستند و دسته سوم آنهایی هستند که جلوتر از جامعه خودشان قرار دارند. مانند امام خمینی (ره) که هنوز هم حرف‌هایشان در موقعیت‌های مختلف مورد استفاده است. امشب اگر اینجا نشسته‌ایم برای این است که بدانیم این هنرمندان از زمان خودشان جلوتر بودند و به واسطه اینکه آثارشان در دست مردم است و مردم به تاسی از آنها زندگی می‌کنند زنده هستند.
هنرمند حافظه قومی جامعه خود است
سپس آیدین آغداشلو هنرمند عرصه تجسمی با عصایی در دست به روی سن آمد و بعد از اتمام صحبت‌هایش سالن را ترک کرد. او در سخنانی بیان کرد: بسیاری از این‌ هنرمندانی که بخشی از زندگی سالیان عمر من بودند از بین‌ ما رفته‌اند. به همین دلیل است که خیلی احتیاط می‌کنم که این آدم‌ها را زیاد ببینم و حضورشان را درک‌ کنم زیرا نمی‌دانیم‌ آخرین‌ بار چه زمانی است که آنها را می‌بینیم. هرکسی سهمی دارد از این جامعه و آن را ادا می‌کند. هنرمندان با معنا سر و کار دارند به همین خاطر است که ستودنی هستند.
او اضافه کرد: هنرمند حافظه قومی جامعه خود است و بحث هنرمند، منظور کسانی است که با کارشان تاریخ محسوس دوران خودشان را می‌نویسند و به یادگار می‌گذارند و کار آنها با نوشتن تاریخ رسمی متفاوت است، تاریخ توسط هنرمندان نوشته می‌شود.
آغداشلو با اشاره به صحبت‌های محمدرضا اصلانی که بیان کرد هنرمند به حمایت نیاز ندارد، گفت: حمایت از هنرمند توسط مردم انجام می‌شود. شاید تنها بشود از دولتمردان تقاضا کرد که این تاریخ انکار و دست‌کاری نشود؛ تقاضای عمده‌ای است زیرا در طول تاریخ، هر حکومتی هنرمندان محبوبش را برمی‌گزیند اما می‌شود این را خواست که بگذارند این سلسله مداوم جریان پیدا کند. هر کسی بیاید و روایت خودش را از جامعه بیان کند.
او با تاکید بر اینکه هنرمند حافطه تاریخی است بیان کرد: گاهی این حافظه توسط حادثه‌ها مخدوش می‌شود و اگر مردمی حواس‌شان نباشد شاید متوجه نشوند که این حافظه در حال از بین رفتن است. نگذاریم این‌ امر با بی‌اعتنایی طی شود و مردم زیادی در تاریخ بودند که به بیماری فراموشی دچار شدند و در این ‌میان فرهنگ به طور کلی از میان می‌رود.
او در پایان گفت: با رفتن هنرمندان می‌توان دید که چطور فرهنگ خاموش می‌شود، تقلیل پیدا می‌کند و چطور آدم‌ها بخش عمده‌ای از انحطاط خود را نمی‌بینند و به همین خاطر باید مراقب هنرمندان باشیم. من چون هیچگاه برای خودم خواسته‌ای نداشتم شاید درست نباشد که برای دیگران هم خودم را سبک کنم این وظیفه کسان دیگری است که اگر انجام ندهند حتما باید جای دیگری پاسخگو باشند.
داریوش کاردان: با پول یکی از اختلاس‌ها،«سرپل ذهاب» را بازسازی کنید
داریوش کاردان بعد از چند قطعه موسیقی که توسط سالار عقیلی اجرا شد با حضور در جایگاه اظهار کرد: می‌خواهم‌ با دلم‌ حرف بزنم نه عقلم. ما گاهی با این مواجه می‌شویم که حرفی را بنا به برخی مصلحت‌ها در جایی نگوییم. وقتی می‌خواهیم راجع به هنرمندان فقید صحبت کنیم می‌گوییم عجب آدم‌های خوبی بودند. الان اگر کسی درباره تنگدستی یک هنرمند حرف بزند چه‌بسا کسانی که خودشان تنگدست هستند، صدایشان در می‌آید که مگر ما گدا هستیم؟!
او ادامه داد: هر زمان لازم باشد هنرمند باید برود بالای سن درباره مسوولان و دولتمردان سخن بگوید و به محض آنکه کارشان تمام‌ می‌شود، با او خداحافظی می‌کنند. کسی نیست که نداند چه خبر است و چه کسی است نمی‌داند که هنرمند چقدر والاست و آیا این والایی فقط به این است که این بالا (روی سن) بیاید. اگر مسوولان نمی‌دانند تقصیر آنهاست و اگر هم می‌دانند و کاری نمی‌کنند باز هم تقصیر آنهاست. پیشنهاد می‌کنم با پول یکی از اختلاس‌ها تمام سرپل ذهاب را بازسازی کنید. با پول یک اختلاس دیگر تمام طلب‌های معوقه هنرمندان را بپردازید، بعدش هم اگر خواستید به اختلاس‌تان ادامه دهید.
پوراحمد: برادرم در خانواده سنتی ما بذر هنر را کاشت
در ادامه مراسم، کیومرث پوراحمد با اشاره به صحبت‌های داریوش کاردان، انتقادی به مسوولان کرد و به طنز گفت که آنها در حال انجام دادن کارهایشان هستند.
سپس درباره منوچهر پوراحمد برادر بزرگ‌ترش که در این سال فوت کرده است بیان کرد: منوچهر برادر بزرگ من بود و هست. حاصل زندگی‌اش صدها تابلوی مینیاتور است. صدها نقشه قالی است که بافته شده و زیر پای مردمان است. صدها ساعت برنامه رادیویی دارد. ده‌ها فیلم بازی کرده و بعد از انقلاب تئاتر را در هتل‌ها اجرا می‌کرد و صدها نمایش کمدی در دوران جنگ در سرتاسر ایران اجرا کرد و مردم را خنداند و چند سریال کمدی هم ساخت و دوره‌ای که گفتن بیماری ایدز ممنوع بود، سریالی راجع به این موضوع ساخت.
او در پایان گفت: از وقتی ۱۰ یا ۱۲ سالم بود شاگرد و پادو او بودم و در کنارش کار می‌کردم. یک رادیو بزرگ داشتیم که شب‌ها با هم داستان گوش می‌کردیم و از آنجا عاشق نوشتن شدم. اولین سینمایی که رفتم با او بود و برای اولین بار ساز سنتور را به خانه آورد و بعد هم در تهران در پناه او زندگی کردم. او در خانواده سنتی ما بذر هنر را کاشت و اگر او نبود، احتمالا الان یک معلم بازنشسته بودم نه کارگردان.
آرش یداللهی برادر افشین یداللهی بعد از پخش کلیپی از این هنرمند با اشاره به اینکه ما بعد از اتفاقی که برای افشین افتاد و در اثر یک تصادف جانش را از دست داد کمپینی تحت عنوان «کمپین ایمن رانندگی کنیم» را به راه انداخته‌ایم و خواهش می‌کنم که هر کسی می‌تواند در این کمپین حضور داشته باشد.
در ادامه مراسم ماهور نصیریان دختر وحید نصیریان کارگردان انیمیشن با حضور در جایگاه بیان کرد: پدرم با داغ ندیدن فیلمش از دنیا رفت و هشت سال منتظر نمایش این فیلم بود و این مقدار نصف زندگی من بود. پس از سال‌ها انتظار این فیلم روی پرده است ولی او نیست که آن‌ را ببیند. تقاضای من این است که برای این فیلم تبلیغ و او را با دیدن فیلمش خوشحال کنید.
سپس با حضور محمد جواد حق‌شناس، محمد سریر، مجید رجبی معمار، حسین مسافر آستانه، کیومرث پور احمد و فریدون شهبازیان؛ کتاب یادبود هنرمندان درگذشته در سال ۹۶ رونمایی شد.
در ادامه با دعوت از خانواده علی معلم، افشین یداللهی، منوچهر پوراحمد، نقی سلیمانی، وحید نصیریان و داود باروقی، از آنها تقدیر و لوح یادبودی به آنها اهدا شد.
آذر معماریان همسر علی معلم درباره این هنرمند گفت: علی معلم به جادوی بزرگ اندیشیدن واقف بود و به حسادت‌های شغلی وارد نمی‌شد. او کسی بود که همیشه جایزه می‌داد و توقع دریافت جایزه نداشت. علی معلم دوست داشت در تمامی هنرها، هنرمندان پشت هم باشند و باهم کارهای بزرگی انجام دهند.
محمد‌جواد حق‌شناس عضو شورای شهر در سخنانی در پایان مراسم بیان کرد: اگر بخواهد تجلیل از هنرمندان به همین مراسم بسنده بشود کافی نیست. این‌ سنت گرامیداشت حسنه است اما باید بیش از اینها به هنرمندان پرداخت. هنرمندان با هنرشان این فرهنگ را جاودانه کردند و اگر اینها نبودند نام ایران هم باقی نمی‌ماند.
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
سیل سیستان ۱۰۰ سال آب سیستان بود! (جوان) اما و اگرهای حراج سکه و طلا (تجارت)ریاض و واشنگتن در یک ‌قدمی معامله بزرگ (اعتماد)بی ‌قانون! (شهروند)
سایر اخبار این روزنامه
سهامدار شدن مردم هدف انقلاب بود دوستی با ظرفیت صفر نیازی به بازداشت تجمع‌کنندگان روز زن نبود رونمایی از 5 طلبکار بزرگ دولتی در مسیر دیکتاتوری ۶۶ درصد کودکان ایرانی ۳ تا ۵ سال از موبایل و تبلت استفاده می‌کنند چهره مدیریت حمل‌و نقل جاده‌آی تغییر کرد؛ لیگ قهرمانان آسیا؛ روحانی: من توی مجمع نمیام! سرنوشت آقای لانگ! تاثیر دوگانه مذاکرات ترامپ-کیم بر برجام تاکید اتاق ایران بر ضرورت اصلاحات ساختاری در اقتصاد کشور؛ موسسه خیریه طلوع بی‌نشان‌ها، کودکان کار را به خرید شب عید برد؛ ۵۰ هزار میلیارد تومان پرید گزارشی از یادبود هنرمندان فقید سال 96؛ رمزگشایی از استیضاح در گفت‌وگوی معاون وزیر کار با «جهان‌صنعت»: برگزاری دادگاه حوادث پاسداران؛ درخواست قصاص برای متهم به قتل ماموران پلیس وعده نهایی شدن دستمزد کارگران؛ دادستان تهران خبر داد؛