استقلال-العین در 3 پرده؛ این شفر منظم، منطقی و مهارنشدنی

غروب سه‌شنبه بود که آبی‌پوشان‌ پایتخت این بار در جامه سپید مقابل العینی قرار گرفتند که فصل پیش تلخ‌ترین شکست استقلال را به این تیم تحمیل کرد.
 این استقلال همان استقلال بود و نبود
این استقلال که چنین نمایش خیره‌کننده‌ای در مقابل صدرنشین امارات داشت، همان استقلال فصل پیش بود منهای شوآف و حرف زدن به‌اضافه دانش فنی و عمل‌گرایی. بازی سه‌شنبه شب از دقیقه یک تا‌90‌ به گونه‌ای بود که هیچ‌کس تصور نمی‌کرد استقلال ایران بهار همین سال ۶ گل از این تیم در یک بازی دریافت کرده است. استقلال، منظم و منطقی بازی می‌کرد و مشخص بود که توانایی و میل بردن دارد، همان چیزی که ابتدای سال از آن خبری نبود.
 تیام‌- حسینی، 2 ستاره در آسمان آبی


بی‌شک ستاره‌های استقلال در دیدار با العین در 2 قطب زمین قرار گرفته بودند. در اولین نقطه از زمین حسینی از دروازه این تیم محافظت می‌کرد و در نوک حمله، تیام قلب العین را هدف گرفته بود. 2 گل استقلال روی یک تاکتیک به ثمر رسید؛ پاس با سرعت نسبتا بالا در عرض و در مقابل دروازه و بر‌خلاف عادت مهاجمان سابق استقلال تیام هر 2 بار در بهترین نقطه، بهترین ضربه را به توپ زد تا هر بار توپ را به تور دروازه العین بچسباند. تیام مهاجم با‌کلاس استقلالی‌ها دقیقا همان پدیده‌ای بود که تیم منصوریان کم‌ داشت. از طرفی دیگر در دروازه، سیدحسین حسینی در یکی از 2 ضربه پنالتی‌ای که به ناحق علیه استقلال گرفته شد، عملکردی از خود نشان داد که سال‌های سال است از عهده هیچ‌کدام از دروازه‌بان‌های ایرانی بر نیامده و شاید نمونه‌اش را تنها در لیگ‌های اروپایی و توسط گلر‌های شماره یک جهان دیده بودیم. همین نکته را اگر به درخشش حسینی در طول فصل اضافه کنیم، تنها نتیجه‌اش امید بستن به دروازه‌بانی او در تیم ملی خواهد بود.
 ناداوری شیرین‌تر از عسل
شاید تلخ‌ترین صحنه ‌بازی را نه داور مالزیایی که آقای گزارشگر رقم زد. پس از هر ضربه پنالتی از غش کردن داور گفت و پول‌های نفت اماراتی‌ها و سایر کشورهای حاشیه خلیج‌فارس. فعالان ورزشی به خصوص در دنیای فوتبال باید تکلیف خود را با پدیده‌ای به نام داوری روشن کنند. نمی‌شود که در لیگ خودمان اشتباهات مکرر داوری در یک بازی را تنها اشتباه داوری بدانیم و بازیکنان را به تمکین دعوت کنیم و در دیدارهای خارجی بابت اشتباهات داوری دهان باز کرده و هر تهمتی به داور بزنیم. این یک بام و دو هوا باید یک جا تمام شود. از طرفی این ناداوری از زاویه دیگری بسیار شیرین بود؛ این استقلال در شرایط برابر مهار‌نشدنی است.