اینفانتینو به ایران خوش آمدی!

دربی این فصل را از چند منظر مختلف بررسی می‌کنم. حضور رئیس فیفا و بهترین گلزن فوتبال زمان ما در دربی پایتخت و ملاقات با رئیس جمهور و گذری بر ایران حائز اهمیت است. در هفتم بهمن 1971 یعنی 47 سال پیش به وسیله یک همه‌پرسی از مردان تصویب شد که زنان در سوئیس حق رای داشته باشند. این در حالی است که 10 سال قبل از این تاریخ در ایران و افغانستان زنان حق رای پیدا کرده بودند. یعنی 10 سال بعد از ما و افغانستان زنان در سوئیس حق رای به وسیله یک همه‌پرسی از مردان را یافتند. البته در همان سال 1971 همه زنان در سوئیس یکباره حق رای پیدا نکردند و این ماجرا تا 20 سال یعنی تا 27 نوامبر 1990 یعنی حدود 28 سال بعد به طول انجامید که در کانتون آپنسل اینرهودن مردها اجازه دادند که زنان این کانتون هم رای دهند. الان اینفانتینو به ایران آمده و در استادیوم صدهزار نفری که همه مردها نشسته‌اند، دربی را تماشا می‌کند. همه اینها در حالی است که چند تا زن هم در بیرون دستگیر و بازداشت شده‌اند! رئیس فدراسیون ما اگر آن موقع به سوئیس و کانتون آپنسل اینرهودن می‌رفت، زن‌ها می‌گفتند که این رئیس فدراسیون ایران است. همانجا که آنها حق رای دارند و ما نداریم. حالا اینفانتینو واقعا تعجب می‌کند که اینجا زنان حق ورود به استادیوم را ندارند. حالا که کشورهای منطقه خودمان هم زنان را به استادیوم راه داده‌اند، سخت می‌شود کشوری را پیدا کرد که زنان نتوانند به استادیوم بروند. این اصلا جنبه دینی و مذهبی هم ندارد که عده‌ای به آیات عظام گفته‌اند استادیوم محل وحوش است و به زنان اجازه ورود به استادیوم را ندهید. یعنی آنقدر انسان ایرانی به درجه پستی رسیده که در استادیوم مردان مزاحم زنان شوند؟ نمی‌دانم اینفانتینو در سال 1990 که هنوز زنان یکی از کانتون‌هایش حق رای نداشتند، چند ساله بوده است؟ اما مساله این است که استادیوم صدهزار نفری در این دربی پر و خالی شده و یک خال به کسی نیفتاده است. این مساله را واقعا باید بررسی کنیم و آیات عظام باید نگاه کنند که آیا همه کارشناسان در مورد ورزشی که همه دوست دارند، مشاوره درستی می‌دهند؟ این ورزشی است که همه به صورت پاک آن را دوست دارند. تصاویر استادیوم آزادی که پر از قرمز و آبی است، در سراسر دنیا منعکس شده و از اینکه خون از دماغ کسی نیامده، واقعا انعکاس خوبی داشته است.
ادامه صفحه 7