مجیدابهری رفتارشناس

در نظام‌های مردم سالار اصلی‌ترین رکن و پشتوانه دولت‌ها، مردم بوده و حضور آنها در کنار دولت‌ها می‌تواند به‌عنوان اصلی‌ترین سرمایه سیاسی و اجتماعی مورد استفاده قرار گیرد. در کشور ما نیز که اولین تجربه‌های مردم‌سالاری را سپری می‌کند همواره مردم با حضور خود، پشتوانه واقعی نظام و دولت‌ها بوده و علیرغم تمام مشکلات اقتصادی، سخن‌پراکنی‌های داخلی و خارجی، شایعه‌سازی‌ها...
. واقعیت‌ها، کشمکش‌های سیاسی وحوادث و وقایع تحمیل شده هیچ‌گاه قدم پس نکشیده و حداکثر تلاش خود را برای ثبوت علاقه و حمایت به‌کار گرفته‌اند. اما گاه و بی‌گاه همین سرمایه‌های اصلی مورد کم‌لطفی و بعضی از رفتارها قرار می‌گیرند که معلوم نیست چه نیت و هدفی در پشت آن نهفته است که مردم شریف را دل آزرده می‌کند. به چند نمونه‌ای که در همین روزهای اخیر اتفاق افتاده نگاهی بیندازیم. در سقوط هواپیمای آسمان که به عنوان یک حادثه تلخ، ملت را سوگوار کرد گفته می‌شود، فرودگاه مقصد تجهیزات لازم را نداشته است و جالب اینکه، این سخن از سوی افرادی اظهار می‌شود که خود جزو مدیران سیاسی کشور هستند یا مدیرعامل شرکت مربوطه موضوع امکانات فنی را تکذیب و اجبار خلبانان به پرواز را به طور کلی نفی می‌کند. اینجاست که مردم نمی‌دانند سخن یک قانون‌گذار را بپذیرند یا حرف مدیر منتخب دولت را. تاخیر در پروازها به عنوان یک عرف پذیرفته شده باعث آزار، اتلاف وقت و جنگ اعصاب مردم شده تا جایی که 2 الی 4 ساعت تاخیر یک اصل پذیرفته شده تلقی می‌شود و عالی‌ترین مدیر اجرایی در این‌گونه وقایع هیچ‌گاه توجهی به اعتراضات نداشته و علاوه بر آن نه تنها عذرخواهی از مردم نمی‌کند بلکه اصلا گویی ایشان مسئولیتی در این زمینه ندارد.معدن یورت، واژگون شدن قطار و بی‌سامانی زلزله‌زدگان در سرمای آزاردهنده غرب کشور از جمله حوادثی است که دردهای مردم را دوچندان می‌کند. وقتی حسن نیت بالاترین مقام اجرایی یعنی رئیس‌جمهور به ثبوت رسیده چرا مدیران ارشد این چنین به حقوق مردم بی‌توجه هستند. یکی از مدیران ارشد که خود 8 سال سکان اجرایی کشور را به دست داشته و تلخ و شیرین‌های متعدد در دوران ایشان اتفاق افتاده ناگهان در لباس مخالف ‌خوانی ظاهر و به زمین و زمان حمله و از مشکلات انتقاد می‌کند گویی خود ایشان هیچ سهمی در وقوع این تلخ‌کامی‌ها نداشته است. سوال اینجاست که چرا باید حق این مردم ادا نشود در کجای تاریخ 40 ساله انقلاب اسلامی مردم از مشارکت، دلسوزی، همدلی و همراهی قصور کرده‌اند؟ در کجای این جامعه از مردم کمک خواسته شد و آنها جانانه به میدان نیامدند؟ حمایت از دولت و مدیران تلاشگر یک حق مدنی و برعهده جامعه است، اما توجه به مردم و ادای حقوق آنها چگونه توسط مدیران ارشد تفسیر و اجرا می‌شود. چگونه است که ایجاد تزلزل در مدیریت خدمات، فرهنگ و جامعه ایجاد می‌شود و باز مردم سکوت می‌کنند. تا تاریخ به یاد دارد، مردم ایران صبورترین، شریف‌ترین و صادق‌ترین ملت‌های جهان بوده‌اند، اما اتفاقات پیش آمده نباید موجب بی‌توجهی به حقوق اساسی آنها شود.