منصور مظفری‌ ‌ مدیرمسئول

پس از نشست مطبوعاتی رئیس جمهور آن رسانه هایی که فرصت پرسش پیدا نکردند یک به یک نوشتند که سوال‌های شان چه بوده.برخی از آن ها هم انتقاد کردند که چرا سوال های خبرنگارانی که فرصت پیدا کردند اینقدر آبکی و شل بوده است.حتی رشید پور هم که حسابی از انتقادهایی که از وی پس از گفت‌وگویش با حسن روحانی شده بود
شاکی بود فرصت را غنیمت شمرد و گفت:«دیدید خودتان هم عددی نیستید؟»بنده کاری به رسانه هاو خبرنگاران دیگر ندارم و صرفاهدفم دفاع از خبرنگار آفتاب یزد و فرصتی است که پس از مدت ها در اختیار ما قرار گرفته است و لاغیر.
القصه، پرسش صریح خبرنگار روزنامه بدین شرح بود:«آقای رئیس جمهور! مکررا مقامات دولتی از تریبون های مختلف عنوان می کنند که «برخی»با مانع تراشی نمی گذارند سرمایه گذاری
در کشور شود که نمونه آخر آن، معاون اول بودند که در اینباره صراحتا اظهارنظر نمودند. بفرمایید این «برخی» دقیقا چه کسانی هستند که مانع می شوند؟»حال پاسخ رئیس جمهور: «ما حتما باید به آینده امیدوار باشیم.


این یک شعار نیست و من برای آن دلیل دارم. در کرمان ۱۰ هزار میلیارد تومان طرح و پروژه در یک روز افتتاح می‌شود و استاندار می‌گوید سال آینده نیز همین مقدار پروژه افتتاح خواهد شد، این یعنی جامعه بانشاط است. از سویی سرمایه‌گذاری خارجی ما بیشتر شده است. فاینانس‌های خارجی نیز نسبت به گذشته بیشتر شده است. در مواردی که سرمایه‌گذاری به فناوری پیچیده نیاز دارد در حال مذاکره هستیم و برای اولین بار هم خودرویی تولید می‌کنیم که ۳۰ درصد آن باید صادر شود هر چند مصرف داخلی فشار می‌آورد. از سویی طرح نوسازی ناوگان حمل و نقل را داریم و طرح‌های سال ۹۷ دولت همه اعلام می‌شود. اینها همه به معنای امیدواری است. ما اگر پیشرفت و سرمایه‌گذاری خارجی می‌خواهیم، اگر می‌خواهیم ایرانیان و سرمایه‌های آنها باز گردند راهش این است که تریبون‌ها و رسانه‌ها هم‌صدا با دولت باشند، صداهای مختلف ممکن است تاثیرگذار باشد. سرمایه‌ و سرمایه‌دار مثل آهو می‌ماند و فرار می‌کنند و تیزپا هستند. نباید آنها را فرار دهیم و راهش این است رسانه‌ها و دولت با هم مشارکت بیشتری کنند.»
خب خودتان قیاس کنید.دقیقا چه نسبتی میان پرسش و پاسخ وجود دارد؟خبرنگار می گوید آن «برخی» را معرفی کنید که مدام برای فرار از پاسخگویی در تریبون های مختلف به آن پناه می برید و رئیس دولت ابتدا از حجم خوب سرمایه گذاری ها سخن می گوید و سپس از تریبون ها از جمله صدا وسیما می خواهد که با دولت همصدا باشد.»یعنی بی ربط تر از این
می شود به این پرسش پاسخ داد؟مشکل چنین نشست هایی این است که به دلیل محدودیت زمان و کثرت رسانه ها خبرنگار حق ندارد اگر مقام مسئول پاسخ اشتباهی داد و یا اظهارات صریح نبود مجددا سوالی بپرسد چرا که یک نفر پشت آن پرده ایستاده و به نوعی خبرنگار را به زیر می کشد تا مبادا پرسش دوم را مطرح کند!از سوی دیگر در
نشست های خبری در مغرب زمین رسم است وقتی خبرنگاران محدودیت دارند و نمی توانند بیش از یک پرسش را مطرح کنند اگر خبرنگاری سوالی پرسید و مقام مسئول با لطایف الحیلی سعی داشت از کنار آن بگذرد خبرنگار بعدی که نوبت به او رسیده وظیفه خود می داند که پرسش خود را در راستای پرسش قبلی بپرسد تا بالاخره به جواب قانع کننده ای برسند.این روند ممکن است تا 5 خبرنگار هم برسد.در واقع
برخلاف «اینجا» که رسانه ها چشم دیدن هم را ندارند و به چشم دشمن به یکدیگر نگاه می کنند تا رقیب «آنجا» رسانه ها در یک رقابت
شدید برای رساندن بهترین پاسخ ها برای مخاطبان خود هستند و حرف اول و نخست را مخاطبان می زنند و چه بسا در این راه پاسخ گل هم به هم دهند.فی المثل کم نبوده مواقعی که فلان رسانه غربی گزارشی افشاگرایانه را منتشر نموده و رسانه رقیب به جای آنکه آن را نهی و نفی کند تخقیقات بیشتری
می کند و پاسخ گل رسانه قبلی را به گل تبدیل می نماید.«اینجا» آفتاب یزد بنویسد دزدی شده فردا کیهان تیتر می زند «خود آفتاب یزد دزد است؛این هم سندش!»دقیقا از همان سند هایی که در جیب احمدی نژاد هم چند جین اش وجود داشت!
الغرض اینکه تا خودشان نخواهند نمی شود.یعنی تا خود آقای رئیس جمهور نخواهند نمی شود.حسن روحانی خطیبی باهوش وزبردست
و روش های «پیچش» را فوت آب است.فرید زکریا هم ده ساعت مقابل او بنشیند نمی تواند جمله ای درخور، از لسان وی بیرون بیاورد مگر اینکه خود او بخواهد.کمااینکه وی در موسم انتخابات «خواست» و توانست کن فیکون کند. نطق حس روحانی در مشهد فراموش نشدنی بود. فلذا رئیس دولت بنا دارند فی الحال
آسته بروند و آسته بیایند مبادا.... .پس جوش نزنید که چرا نپرسیدید... پرسیدیم جواب نداد!