حضور برای پاسداشت روز ملی

محمدتقی
فاضل میبدی
استاد حوزه



راهپیمایی 22 بهمن هر ساله به مثابه بزرگداشت و پاسداشت یک روز ملی و میهنی در کشورمان برگزار می‌شود؛ به یاد گذشته‌ای که تحولی بزرگ در تاریخ ایران ایجاد شد و آن چیزی نبود مگر پایان یافتن یک نظام دیکتاتور شاهنشاهی و تبدیل آن به یک نظام جمهوری اسلامی. نظام استبدادی که در آن همه تصمیم‌ها به یک نفر ختم می‌شد و شعار حکومت این بود که «فرمان یزدان چو فرمان شاه است» و اگر کسی می‌خواست اندیشه دیگری در سر بپرورد سرکوب می‌شد. در حقیقت  یکی از دلایل اساسی مردم برای انقلاب تغییر آن حکومت مستبد و دیکتاتور بود. علاوه بر اینکه واضح است که در اغلب حکومت‌های استبدادی خبری از عدالت اجتماعی نیز وجود ندارد و در عوض نابرابری‌های اقتصادی بیداد می‌کند. چنین بود که مردم چه با انگیزه‌های اندیشه‌ای و چه با انگیزه‌های اقتصادی به خیابان آمده و قیام کردند تا نظام مبتنی بر آزادی و عدالت جمهوری اسلامی مستقر شود.
پس از انقلاب طبیعتاً کارهای مثبت بسیاری صورت گرفت و اصلاحات متعددی انجام شد اما طبیعتاً بسیار است خواست‌ها و آرمان‌هایی که هنوز محقق نشده است. بنابراین 22 بهمن هر سال فرصت خوبی است تا ضمن پافشاری بر آن آرمان‌ها به نقد عملکردها بپردازیم. ببینیم که کدام کارها در گذشته و حال درست بوده و کدام اشتباه و ببینیم چه می‌توانیم انجام دهیم که از گذشته بهتر باشیم و بدتر نباشیم.
انقلاب ما، انقلاب شعر و شعار نبود. انقلابی بود که مردم  در عمل باید ببینند که نظام جمهوری اسلامی از جوانب مختلف بهتر از نظام شاهنشاهی است. این انقلاب صرفاً برای تغییر در ظواهر دینی و یا تغییر در پوشش زنان جامعه نبود، انقلابی بود که خواست اساسی آن توسعه یافتگی همه‌جانبه و متوازن، افزایش رفاه عمومی، اقتصاد سالم و عدالت اجتماعی  بود. حال اگر ما هر سال به تحقق این خواست‌ها یک قدم نزدیک‌تر شده باشیم 22 بهمن روزی است که بر مبارکی‌اش افزوده خواهد شد. اگر چنین نبوده باشد باید به این بیندیشیم که چگونه می‌توانیم مسیر حرکت را به سمت تحقق این خواست‌ها بازگردانیم.
همه احزاب و گروه‌های سیاسی و شخصیت‌های مختلف با گرایش‌های متفاوت در اظهار نظرها یا بیانیه‌هایی از مردم دعوت کرده‌اند که در این گردهمایی بزرگ شرکت کنند و این مهم حامل این پیام است که 22 بهمن متعلق به هیچ گروه و جناحی نیست و یک روز ملی است. لذا به درستی برای این فراخوان ملی اختلاف نظرها را کنار می‌گذارند و دوشادوش یکدیگر و در کنار مردم در راهپیمایی 22 بهمن شرکت می‌کنند.
این حضور البته به معنای آن نیست که مردم هیچ انتقاد یا گلایه‌ای از بخش‌های مختلف حاکمیت ندارند بلکه به آن معناست که مشکلات و نارضایتی‌ها باید از طرق تعبیه شده دیگر بیان و پیگیری شود چرا که این روز ملی، زمان مناسبی برای تسویه حساب‌های سیاسی و اقتصادی نیست. انقلاب از آن مردم است و آنها نیز در طول سال‌های گذشته همواره اثبات کرده‌اند که حافظ اصلی آن بوده و خواهند بود. و البته این انتظار هم هست که مسئولان کشور در برابر این هوشیاری و درایت مردم مسئولیت شناسی بیشتری داشته و در رفع مشکلات و شنیدن مطالبات مردم اهتمام بیشتری داشته باشند و با عملکردهای خود هم به مردم و هم به جهانیان نشان دهند که سال به سال که از عمر انقلاب اسلامی می‌گذرد، ما به تحقق آرمان‌های آن نزدیک‌تر و از برخی مشکلات موجود دور‌تر می‌شویم.  ورود انقلاب اسلامی به 40 سالگی خود می‌تواند شروع حرکت‌هایی مهم برای توجه بیشتر به خواسته‌های مردمی باشد که در راه حفظ و تداوم آن ایثارگری‌های بسیار کرده‌اند.