روزنامه همدلی
1396/11/18
ماجرای «دختران خیابان انقلاب» باز هم موجب به وجود آمدن اظهارنظرهای متفاوتی شده است
بازی سیاستورزان با حجابمجید مسعودی: اعتراض به قانون حجاب اجباری پدیده جدیدی نیست. شاید به قدمت خود انقلاب اسلامی برسد. حسن روحانی در جلد اول خاطرات خود مینویسد: «طرح مساله پوشش و حجاب زنان در اسفند ۱۳۵۷ بدون مشکل نبود و تا مدتها مسئولین را به خود مشغول کرد. پس از ۲۲ بهمن که سازمانها و ادارات دولتی کار خود را آغاز کردند و مدارس نیز از اواسط اسفند به فعالیت پرداختند، شمار زیادی از خانمهای کارمند و دانشآموزان دختر، بدون حجاب و با سر برهنه در ادارت و سازمانهای دولتی حاضر میشدند و در میان آنها گاهی زنان باحجاب در اقلیت بودند. بعضی پرستاران بیمارستانها و پزشکان و معلمان زن نیز بدون روسری به محل کار خود میرفتند و در خیابانها هم زنان بیحجاب رفت و آمد داشتند. البته زنان باحجاب نیز فراوان بودند و در همه جا به چشم میخوردند. به هر حال اول بار، علمای قم به بیحجابی زنان اعتراض کردند و گفتند: درحکومت اسلامی همه زنان باید باحجاب باشند. امام نیز در یکی از بیانات خود به لزوم حجاب برای زنان اشاره کردند و همین باعث شد عدهای از زنان بیحجاب در خیابانها تظاهرات کنند و در مقابل کاخ دادگستری و نخستوزیری تحصن نمایند. در این هنگام نیز آقای طالقانی پای پیش گذاشت و سخنانی درباره حجاب ابراز کرد و گفت: «حجاب اجباری نداریم و خانمها باید خودشان حجاب را انتخاب کنند.» در اینجا نظر آقای طالقانی با نظر علمای دیگر متفاوت بود.»
قانون حجاب اجباری
با این وصف، گرچه اجباری بودن حجاب به یک رویه از ابتدای تشکیل جمهوری اسلامی بدل شده بود، اما تا سال 1362هیچ قانونی در این مورد وجود نداشت. بنابر ماده 102 قانون تعزیرات که در این سال به تصویب رسید «زنانی که بدون حجاب شرعی در معابر و انظار عمومی ظاهر شوند، به تعزیر تا 74 ضربه شلاق محکوم خواهند شد». براساس این قانون، زنانی که در جمهوری اسلامی ایران هستند، اعم از ایرانی و خارجی، مسلمان و غیرمسلمان، مکلف به رعایت حجاب شرعی در انظار عمومی و معابر شدند. اما مهمترین قانونی که بی حجابی را جرم دانسته، ماده 638 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1375 است. به موجب این ماده «هرکس علناً در انظار و اماکن عمومی و معابر، تظاهر به عمل حرامی نماید، علاوه بر کیفر عمل، به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا 74 ضربه شلاق محکوم می گردد و در صورتی که مرتکب عملی شود که نفس آن عمل دارای کیفر نیست ولی عفت عمومی را جریحه دار نماید، فقط به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شد». در تبصره این ماده که همان ماده 102 قانون تعزیرات مصوب سال 1362است، آمده: «زنانی که بدون حجاب شرعی در معابر و انظار عمومی ظاهر شوند، به حبس از ده روز تا دو ماه و یا از پنجاه هزار تا پانصد هزار ریال جزای نقدی محکوم خواهند شد». البته بنابر ماده 22 قانون مجازات اسلامی، چنانچه قاضی تشخیص بدهد، می تواند حبس و شلاق متهم را به جزای نقدی تبدیل کند.
«دختران خیابان انقلاب»
با وجود اعتراضات جسته و گریخته به حجاب اجباری، اما حالا این اعتراضات با پدیده «دختران خیابان انقلاب» ابعاد جدیدی یافته است. برخی از این میگویند گرچه حجاب در فقه شیعه واجب است، اما اجباری بودن آن محل بحث است و نمیتوان استناد قویای در مورد آن یافت. محمد مقدم، عضو مجمع روحانیون مبارز در اینباره به اعتمادآنلاین میگوید: «اصل مسئله پوشش و حجاب در فرهنگ دینی ما یک تکلیف اسلامی و شخصی است.» مقدم در جای دیگری از این گفتوگو ادامه میدهد: «دین هیچگاه فردی را نسبت به حجاب و پوشش مجبور نمیکند.» سیدمحمد رضوی یزدی دیگر عضو مجمع روحانیون مبارز نیز در گفتوگو با اعتماد آنلاین از این میگوید که «فقهای شیعه فتوا به وجوب حجاب دادهاند ولی حکمی در مورد برخورد با کسانی که آن را رعایت نمیکنند صادر نکردند.»
زمینه قدرت
از این دست نقل قولها فراوان است و با نگاه اجمالی میتوان دریافت گرچه بسیاری کارشناسان مذهبی، حجاب را ضروری مذهب شیعه میدانند، اما اتفاق نظری در مورد اجباری کردن آن بوسیله حکومت در میان کارشناسان مذهبی وجود ندارد. سوال مشخص آن است که چرا پس از اعتراض هایی که طی سالهای اخیر نسبت به این قانون شده است، نهادهای رسمی اقدام موثری در اصلاح این قانون انجام نمی دهند؟ در پاسخ، برخی ناظران بر این عقیده هستند که موضوع حجاب اجباری از بحثی فقهی-عقیدتی به موضوعی سیاسی بدل شده است. این ناظران بر این نظر هستند که در حال حاضر حجاب اجباری به موضوعی هویتی بدل شده است که تغییر آن میتواند سببساز بحرانهای هویتی شود و بنابراین علاقهای به تغییر آن نزد تصمیمگیران وجود ندارد.
غرویان: برای حل مسئله حجاب باید به عرف جامعه رجوع کرد
حجاب برای خانمها و آقایان البته به خصوص برای خانمها از واحبات شرعی و دینی است؛ مثل اینکه می دانیم نماز بلاشک از واجبات و ضروریات دینی و شرعی است؛ بنابراین در اینکه حجاب از ضروریات دینی است بحثی وجود ندارد و مورد اجماع همه علما و فقهاست. اما مسالهای که وجود دارد این است که آیا رعایت کردن حجاب باید اختیاری باشد یا اجباری!
نماز هم یک ضرورت دینی و شرعی اما خواندن یا نخواندن آن امری اختیاری است؛ در اینکه شرع گفته خواندن نماز واجب است حرفی نیست اما انجام آن به اختیار افراد گذاشته شده است.
آیا حکومت باید رعایت حجاب به عنوان واجب شرعی را به عنوان امر قانونی بر مردم اجبار کند یا بگوید حجاب یک ضرورت شرعی است اما عمل به آن به اختیار خود مردم است؟ برخی علما تفاوتی بین حجاب و نماز مطرح مطرح میکنند و می گویند حجاب یک جنبه اجتماعی دارد اما نماز امری فردی است بنابراین چون حجاب جنبه اجتماعی دارد و اگر افراد بدون حجاب به خیابان و ملاعام ترویج فساد و گناه میشود بنابراین حکومت وظیفهاش است که با بی حجابی مبارزه کند.
در مقابل برخی به کشورهای اسلامی که حکومت اسلامی هم بر آنها حاکم است اشاره میکنند که در آنجا نیز حجاب شرعاً واجب است اما اجرای آن را به اختیار مردم گذاشتهاند؛ مثل عراق و سوریه که آنها هم کشورهای دینی هستند و آنها رعایت حجاب در اختیار مردم است. در اینجا علما می گویند باید دید نتیجه و خروجی اجباری و اختیاری بودن حجاب چیست؟ اگر رعایت حجاب را قانونی کنیم اخلاقیات بهتر حفظ میشود یا اگر اختیاری باشد؟ که در اینجا دو نظر هست برخی میگویند اگر اجباری کنیم این بهتر جواب میدهد و عدهای می گویند نه اگر اختیار بگذاریم بهتر است؛ آنهایی که میخواهند رعایت میکنند و آنهایی که رعایت نمیکنند خودشان آسیب میبییند.
این اختلاف نظر بین علما و صاحب نظران بر سر وجوب حجاب و اجباری بودن آن است. به عقیده من باید این مسائل در تلویزیون، صداوسیما، مطبوعات، حوزه و دانشگاه به بحث گذاشته شود. به خصوص بحث بر سر تطبیق و مقایسه حجاب در ایران با کشورهایی مثل عراق و سوریه و ترکیه.
(با اشاره به پدیده «دختران انقلاب») قبل از این هم عدهای در داخل ماشینها هم حجاب را برمی دارند، کم کم در خیابان و در کوچه و بازار هم این حرکت را انجام میدهند؛ بنابراین این مساله ضمن اینکه در حوزه و دانشگاه و رسانه باید به بحث گذاشته شود باید مدیریت هم شود. با برخوردهای چکشی این مسائل فکری حل نمیشود. برخورد چکشی رفتار واکنشی به دنبال خواهد داشت؛ در حالی که مقوله حجاب و رعایت آن یک مساله فرهنگی و فکری است و باید منطق و فلسفهاش برای مردم به خصوص نسل جوان تبیین شود.
در عربستان که پایگاه وحی و مرکز قبله مسلمین است تا چندی پیش اجازه رانندگی را به زنان نمیدادند اما الان این اجازه را به آنان دادند، همچنین درباره ورود زنان به سینما و ورزشگاه هم ممنوعیتهایی وجود داشت که با اصلاحات اخیر برطرف شده است؛ بنابراین برای مسائلی از این دست باید به عرف و شرایط جامعه توجه داشت و باید دید جامعه چه عرفی را میپذیرد و خواستهاش چیست.
محمد مقدم: اجباری بودن حجاب قابل پذیرش نیست
دین هیچگاه فردی را نسبت به حجاب و پوشش مجبور نمیکند. به همان میزانی که اجبار بر عدم وجود پوشش و گرفتن باورهای دینی از یک انسان قابل قبول نیست، طبیعتاً نمیتوان به کسی که به این مساله باور ندارد اجبار کرد که آن را رعایت کند.
اصل مسئله پوشش و حجاب در فرهنگ دینی ما یک تکلیف اسلامی و شخصی است؛ در واقع انجام این مسئله به فرد مومن و کسی که به ارزشهای دینی و اسلامی باور دارد واگذار شده است؛ بنابراین اینکه ما حجاب را امری اجباری و خارج از اراده و ایمان افراد قرار دهیم خیلی قابل پذیرش نیست. حتی در ابتدای انقلاب هم شخصیتی مثل شهید مطهری تلاشش بر این بود که هیچگاه نظام دینی و اسلامی این مسئله را به عنوان امر اجباری قرار ندهد.
طبیعتاً وقتی یک جامعه، جامعه اسلامی با ارزشهای اسلامی باشد خود افراد جامعه هنجارهای موجود را به اختیار و اراده خود انتخاب و رعایت میکنند اما از منظر دینی و از منظر اعتقادی نباید به عنوان امری اجباری به حجاب نگاه کرد. البته میتوان آن را به صورت قانون تعریف کرد اما باید مرز میان قانون و تکلیف دینی مشخص شود. شاید به همان میزانی که اجبار بر عدم وجود پوشش و گرفتن باورهای دینی از یک انسان قابل قبول نیست، طبیعتاً نمیتوان به کسی که به این مساله باور ندارد اجبار کرد که آن را رعایت کند. دین هیچگاه فردی را نسبت به حجاب و پوشش مجبور نمیکند.
سختگیری در مسئله حجاب در کشور نتیجه عکس داشته است. اگر در جامعهای اعمال مذهبی و دینی توام با آگاهی و شناخت نباشد و صرفاً ما بخواهیم با دستور به افراد دیکته کنیم و نگاه ایدئولوژیک داشته باشیم طبیعی است که نتیجه عکس دهد؛ بنابراین باید بین فرهنگسازی و ایدئولوژیک رفتار کردن تفاوت عمدهای قائل شویم.
سیدمحمد رضوی یزدی: فقهای شیعه حکمی در مورد برخورد با کسانی که حجاب را رعایت نمیکنند صادر نکردند
رضاشاه نتوانست بهزور چادر از سر زنان ایران بردارد. جمهوری اسلامی هم نمیتواند بهزور چادر بر سر زنان کند.
آنچه با هنجارهای جامعه در تضاد جدی قرار دارد ولنگاری و بیحیایی برخی زنان در جامعه است. امروز اثر منفی یک زن با روسری اما با آرایش غلیظ و لباس نامناسب بسیار بیشتر از خانمی است که با لباس منظم و پوشیده ولی بدون روسری ظاهر میشود.
قرآن مجید از یک سو میفرماید قُل لِّلْمُوْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ اَبْصَارِهِمْ و قُل لِّلْمُوْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ اَبْصَارِهِنَّ. قرآن وظیفه را در حفظ نگاه میداند و از سوی دیگر با تبرج الجاهلیه مبارزه و مخالفت میکند. حکومت اسلامی باید با زنان ولنگار که تبرج الجاهلیه دارند برخورد کند والا اصرار بر روسری بدون آرایش و جلوهگری شکننده است.
در رژیم گذشته که حجاب آزاد بود بیحجابان ده درصد جامعه را تشکیل میدادند اما در حال حاضر با این همه تبلیغ به دلیل اجبار نسبت به زنان بدحجابی خیلی بیشتر شده است. من قبل از انقلاب خانوادههایی میشناختم که چادر نداشتند ولی برای نماز با پوشش کامل چادر بر سجاده به نماز میایستادند ولی امروز چه بسیار زنانی که بهاجبار چادر سر میکنند ولی نماز نمیخوانند.
ما نمیتوانیم مردم را بهزور به بهشت ببریم. همانطور که خواندن نماز بازور و اجبار نمیشود استفاده از چادر هم با زور و اجبار ممکن نیست. حکومت باید با تعداد معدودی که قصدشان گسترش فساد در جامعه است برخورد کند.
فقهای شیعه فتوا به وجوب حجاب دادهاند ولی حکمی در مورد برخورد با کسانی که آن را رعایت نمیکنند صادر نکردند. در جمهوری اسلامی رعایت حجاب جز نظامات حکومتی است که زنان موظف به رعایت آن هستند؛ حتی زنان اقلیتهای مذهبی که فتوا به وجوب حجاب آنها داده نشده است. بدیهی است نابسامانیهای اقتصادی موجب بروز طغیانهایی میشود که گاهی به صورت مخالفت با حجاب بروز میکند. در هر حال اسلام دین زور و چماق و تحکم نیست.
سایر اخبار این روزنامه
روحانی در نشست خبری: اعتراضهای اخیر فقط اقتصادی نبود
«همدلی» از آخرین وضعیت حریق ساختمان وزارت نیرو گزارش میدهد برق هم آتش گرفت
بررسی دلایل توجه وعلاقه مردم به یک فیلم خارج از آداب و عرف اجتماعی
ماجرای «دختران خیابان انقلاب» باز هم موجب به وجود آمدن اظهارنظرهای متفاوتی شده است
فرهاد اسعدیان از «در ستایش تونالیته» میگوید: میخواستم ایده نوینی را ثبت کنم
«همدلی» به بهانه اعتراض صنفی کارگران هپکو و هفتتپه، اوضاع زندگی حداقلبگیران را بررسی کرد
ولیالله شجاعپوریان نوسان نرخ ارز برآیند بی ثباتی اقتصاد و فرهنگ
«ناکامی عمومی» ریشه عصبی بودن ایرانیان
روحانی در نشست خبری: اعتراضهای اخیر فقط اقتصادی نبود
روحانی در نشست خبری: اعتراضهای اخیر فقط اقتصادی نبود
روحانی در نشست خبری: اعتراضهای اخیر فقط اقتصادی نبود