مرد مظلوم

نوزدهم دی 1396، اولین سالگرد رحلت جانگداز بزرگمردی در تاریخ انقلاب اسلامی به نام مرحوم آیت‌الله مظلوم هاشمی‌رفسنجانی است که هرچه می‌گذرد، به‌ویژه این روزها خلأ وجودش بیشتر احساس می‌شود و واقعا جایش خالی است.  بدون‌شک مرگ پایان زندگی مادی هر انسانی است و روح آدمی به صراحت قرآن، در «انا لله و انا الیه راجعون» پس از عمری زندانی‌بودن در قفس تن، به نزد خالق اصلی خویش برمی‌گردد؛ اما آنچه از انسان‌ها به یادگار می‌ماند و آنها را عمری جاودان می‌بخشد، آثار مثبت وجودی آنهاست و می‌توان از واکنش جامعه، پی به جایگاه اصلی متوفی برد. ارتحال جانسوز مجاهد مظلوم، صبور، نستوه و عالم ربانی، آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی، بی‌تردید از مهم‌ترین و غمناک‌ترین اتفاقات سال ۱۳۹۵ برای ایران، جهان اسلام و حتی جامعه بین‌المللی بود. خبر در شامگاه یکشنبه، نوزدهم دی ۱۳۹۵ در میان بهت و اندوه همگان، ابتدا در فضای مجازی پیچید و سپس جامعه و مردم این حقیقت تلخ و باور‌نکردنی را شنیدند، به ماتم نشستند و در تهران و اطراف برای ابراز احساسات پاک و بی‌شائبه خود، به مدت دو شب و یک روز فوج‌فوج به مراسم باشکوه و کم‌نظیر وداع در حسینیه جماران پرداختند...
 سپس بر دوش خود کیلومترها، تشییع‌ جنازه‌ای کردند که نظیر آن فقط در هنگام ارتحال امام (ره) اتفاق افتاده بود.
گستردگی واکنش‌ها، علاوه بر ۶۷ کشور و سازمان بین‌المللی و جهانی که بیانیه دادند و پرچم ملی خود را نیمه‌افراشته کردند و حوزه‌های علمیه نجف و قم که مراجع و علمای اعلام و شخصیت‌های لشکری و کشوری پیام‌های تسلیت دادند، به گونه‌ای بود که براساس آمار متقن، در سراسر کشور به صورت کاملا خودجوش، بیش از ۲۰ ‌میلیون نفر در مراسم و برنامه‌های مردمی مربوط به ارتحال ایشان شرکت کردند. 
اکنون در سالگرد ارتحال آن مرد بزرگ که مردم سراسر کشور حتی در روستاها، آماده تجلیل مجدد و برگزاری مراسم اولین سالگرد ارتحال یک خادم دلسوز واقعی خود و رفیق قدیمی و 60‌ساله رهبری هستند که آن همه درخشش در کارنامه عمر با‌برکت ۸۲‌ساله خویش دارد، عده‌ای که نمی‌دانم با چه واحد شمارشی باید از آنان یاد کرد، متأسفانه هنوز هم از روی حقد و کینه خود سخنانی را بر زبان آورده و می‌آورند که نه‌تنها در شأن یک جامعه اسلامی نیست؛ بلکه از مراتب انسانیت و اخلاق نیز فرسنگ‌ها فاصله دارد و به نظر خودشان عقده‌گشایی می‌کنند. متأسفانه ادامه حملات و توهین‌های این گروه معدود معلوم‌الحال به شخص آیت‌الله مرحوم هاشمی‌رفسنجانی و اعضای بیت محترم ایشان، هیچ دلیلی جز اینکه از ادامه راه و افکار و اندیشه‌های اعتدالی آن مرد بزرگ در هراس هستند، ندارد. در واقع این جماعت تخریب‌گر از اندیشه ایشان و تأثیر و جایگاه تفکرات این مرد بزرگ، در میان افکار عمومی جامعه در وحشت هستند که هنوز هم این‌گونه بر او و افکارش می‌تازند و عقده‌گشایی می‌کنند؛ ولی به مصداق شعر شاعر بزرگ ایران، سعدی شیرین‌سخن: 
سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز/ مرده آن است که نامش به نکویی نبرند. آیت‌الله هاشمی همواره در قلوب تک‌تک مردم و در تاریخ ایران، جاودان خواهد ماند؛ هرچند مخالفانش در‌صدد حذف نام و محو افکارش باشند.